Αν ψάχνεις για δικαιολογίες είναι εύκολο να βρεις και πιθανότατα κάποιους να πείσεις. Η αλήθεια όμως είναι πως το παιχνίδι στους "Ζωσιμάδες" ήταν πολύ σημαντικό για τον Παναθηναϊκό. Την επόμενη αγωνιστική ο ΠΑΟΚ πηγαίνει στην Τρίπολη και ο Ολυμπιακός στην Ξάνθη, αν ο Παναθηναϊκός νικούσε έμενε στο κόλπο του πρωταθλήματος.
Πέταξε τρεις ευκαιρίες
Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν νίκησε. Αυτό μπορεί να συμβεί - ο ΠΑΟΚ πήγε στα Γιάννινα και έφαγε τρία. Αυτό που ενοχλεί είναι πως δεν έδωσε μάχη. Δεν αντιμετώπισε το παιχνίδι σύμφωνα με την πραγματική σημασία του. Ο Παναθηναϊκός μετά το διπλό στην Τούμπα έδωσε τρία παιχνίδια στην περιφέρεια που αν κέρδιζε ένα από αυτά θα έμενε στη μάχη του τίτλου. Έχασε στην Ξάνθη, έφερε από τύχη ισοπαλία σε Τρίπολη και Γιάννινα. Το ενοχλητικό όμως είναι πως δεν υπάρχει απογοήτευση. Το εφετινό πρωτάθλημα προσφέρει ευκαιρίες στον Παναθηναϊκό για υπέρβαση και αυτές πετιούνται αμαχητί και κανείς μέσα στο σύλλογο δεν δείχνει την απογοήτευση του.
Ξέρω πως γίνομαι κακός, ότι αρκετοί στα σχόλια σας από κάτω θα γράψετε για εμπάθεια, αλλά υπάρχει και η εικόνα που από μόνη της δίνει τις απαντήσεις. Το παιχνίδι στους "Ζωσιμάδες" άνοιξε στο τέλος επειδή οι παίκτες του Πετράκη είδαν πως κέρδιζαν τις μονομαχίες και αποφάσισαν να χτυπήσουν το παιχνίδι. Μπήκε και ο Κλωναρίδης που στα 8 λεπτά που του έδωσε ο... Κόπερφιλντ έκανε τις κάθετες κούρσες που έλειπαν από το παιχνίδι του Παναθηναϊκού και προέκυψαν οι δύο ευκαιρίες του Καρέλη. Ήταν φανερό σε όλο το παιχνίδι πως οι παίκτες και η τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού δεν πιέστηκαν για να πάρουν τη νίκη. Αντιμετώπισαν το οριακό παιχνίδι στους "Ζωσιμάδες" χαλαρά, όπως χαλαρά και μακριά από την πίεση λειτουργούν όλη τη χρονιά.
Τον μικραίνουν
Το έχω ξαναγράψει, ο Αναστασίου είναι φανερό πως δεν βάζει στόχους. Βολεύεται με το να κρατά μικρό τον Παναθηναϊκό και να έχει τη δουλειά του μακριά από την πίεση. Πιθανότατα το ίδιο συμβαίνει και με τη διοίκηση του Παναθηναϊκού, γνωρίζουν δηλαδή πως δεν είναι ικανοί να διοικήσουν έναν τόσο μεγάλο σύλλογο και να βολεύονται με το χαμηλό πήχη απαιτήσεων που έχει βάλει ο Αναστασίου στην ομάδα. Με λίγα λόγια ο Αναστασίου και ο Αλαφούζος μικραίνουν τον Παναθηναϊκό για να μπορούν να τον έχουν στα κυβικά τους.
Γνωρίζω πως το μπάτζετ είναι χαμηλό και οι οικονομικές δυνατότητες του Παναθηναϊκού περιορισμένες. Βλέπουμε όμως ένα πρωτάθλημα που το διεκδικούν δύο ομάδες με τεράστια αγωνιστικά προβλήματα και δίνεται η ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να το διεκδικήσει με πολύ λιγότερους βαθμούς απ' όσους χρειαζόταν στο παρελθόν.
Βλέπουμε τον προπονητή να μην πιέζει την ομάδα. Αφήνει εκτός ενδεκάδας τον Μπεργκ σ' ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι. Επιμένει στο να χρησιμοποιεί τον Μπούι, παρότι είναι φανερά χαμηλού επιπέδου ποδοσφαιριστής. Ο Μπούι παίζει υπερβολικά άσχημα για να δεχθώ πως δεν το βλέπει ο προπονητής. Στο παιχνίδι με τον ΠΑΣ δεν υπήρχε κανένας ποδοσφαιριστής να μεταφέρει την μπάλα και αντί να κατεβάσει τον Ντίνα χαμηλά τον έβγαλε κρατώντας τον Μπούι μέχρι το 85ολεπτό.
Επικίνδυνη νοοτροπία
Το χειρότερο όμως είναι, και γι' αυτό μέμφομαι τον Αναστασίου, ότι βλέπαμε το παιχνίδι να βρίσκεται στο τελευταίο δεκάλεπτο, να κερδίζει ο Παναθηναϊκός πλάγιο και οι ποδοσφαιριστές του να πηγαίνουν νωχελικά.
Δείγμα της νοοτροπίας που έχει καλλιεργηθεί από τον προπονητή. Καμία βιασύνη, πουθενά δεν φαινόταν πως πρόκειται για ποδοσφαιριστές και τεχνικό επιτελείο του Παναθηναϊκού. Για προπονητές και αθλητές δηλαδή που οφείλουν στο σύλλογο που εκπροσωπούν να παλεύουν για το πρωτάθλημα.
Προσέξτε δεν κρίνω την ποιότητα τους, ούτε τις επιλογές του προπονητή, αλλά τη νοοτροπία.
Ο καθένας μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει για την προπονητική αξία του Αναστασίου. Συμφωνώ και εγώ πως η ομάδα υπό διάλυση δεν είναι. Όμως για εμένα είναι επικίνδυνη η νοοτροπία των χαμηλών απαιτήσεων και του "δουλεύουμε μακριά από την πίεση" που έχει περάσει στους ποδοσφαιριστές του.
Αφήστε την ανάλυση του παιχνιδιού. Δέχομαι πως ο αγώνας έγινε σε περίεργες συνθήκες και δεν μπορούσε ο Μπούρμπος και ο Μπούι ν' αποδώσουν. Δεν μπορώ να δεχτώ όμως πως ο Μπούι γίνεται αλλαγή στο 85ο λεπτό και βγαίνει εκτός αγωνιστικού χώρου με το πάσο του. Αυτές οι απλές στιγμές είναι αυτές που σου δείχνουν το πόσο πιστεύουν οι ποδοσφαιριστές στις δυνατότητες τους και στο πόσο κυνηγούν το στόχο.
Δεν φτάνει το πάθος και ο ζήλος από μόνα τους. Μπορεί να θες, αλλά να φας τα μούτρα σου, όπως έπαθε ο ΠΑΟΚ στο ίδιο γήπεδο. Εδώ όμως βλέπουμε σ' ένα πρωτάθλημα που δίνεται η δυνατότητα να το διεκδικήσεις τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού να έχουν αποδεχθεί την τρίτη θέση. Και το χειρότερο είναι πως ο προπονητής δείχνει σε όλους ότι είναι ευχαριστημένος που είναι τρίτος.
Πηγή:Contra.gr
