Καλησπέρα κύριοι, αφού άφησα να μεσολαβήσει ένα 24ωρο ώστε να πέσουν οι σφυγμοί, τόσο από την απαράδεκτη εικόνα των ποδοσφαιριστών της ομάδας μας, όσο και από την αλήτικη διαιτησία του Παπαδόπουλου, θα προσπαθήσω δίκαια να επιμερίσω τις ευθύνες για τα τελευταία οικτρά αποτελέσματα, που μας έθεσαν εκτός κυπέλλου και δυσκολεύουν τον βασικό στόχο της 5ης θέσης.
Η βασική ευθύνη αδιαμφισβήτητα, ανήκει στην διοίκηση της ομάδας και συγκεκριμένα στον έναν και μοναδικό που παίρνει τις αποφάσεις....... και αυτός δεν είναι άλλος από τον Γιάννη Αλαφούζο. Οι δικές του ενέργειες είναι αυτές που ανάγκασαν την ομάδα να ξεκινήσει με μείον 6 βαθμούς το πρωτάθλημα, χωρίς το δικαίωμα αλλά και την οικονομική δυνατότητα μεταγραφών, την στήριξη των ονείρων του κόσμου του Παναθηναϊκού για μια αξιοπρεπή χρονιά, στα "άγουρα" πόδια νεαρών ποδοσφαιριστών προερχόμενων από τις Ακαδημίες και την διαιώνιση της έλλειψης σεβασμού προς την ιστορία και το μέγεθος του Παναθηναϊκού, τόσο από τα θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου, όσο και από τους Έλληνες διαιτητάκους.
Η σκυτάλη των ευθυνών στη συνέχεια περνάει στους δημοσιογράφους και σε όσους καταθέτουν δημόσιο λόγο, αφού μετά τα εκπληκτικά αποτελέσματα και το όμορφο ποδόσφαιρο των πρώτων αγωνιστικών, με τα κείμενά τους "ξεμυάλισαν" ποδοσφαιριστές και κόσμο.
Οι μεν πρώτοι (ποδοσφαιριστές) θεώρησαν πως είναι τέλειοι, πως δεν χρειάζεται να μοχθήσουν άλλο, πως είναι ένα βήμα πριν την καθιέρωση και την κλήση τους στην Εθνική ομάδα, πως είναι η ώρα να συζητήσουν για ένα καλύτερο συμβόλαιο, πως για πλάκα θα είναι στην 1η πεντάδα του πρωταθλήματος.... Οι δε δεύτεροι (κόσμος) εφησυχάστηκαν τόσο από τα αποτελέσματα, που ένιωσαν πως η παρουσία τους στο γήπεδο δεν είναι επιτακτική ανάγκη για να συνεχιστούν οι καλές μέρες και αφού γλίτωσαν από μια ιστορική ντροπή όπως ο υποβιβασμός, άραξαν στους καναπέδες και περιμένουν τα εορταστικά ντέρμπι με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό για να ανηφορίσουν ξανά στο ΟΑΚΑ....έτσι τα 11.000 εισιτήρια (μ.ο.) του 2018, έγιναν 3.000 (μ.ο.) το 2019.
Ευθύνες εννοείται πως έχουν και οι παίκτες..... Πολλοί από αυτούς, έστω και βίαια, έστω και άτσαλα, έστω και από ανάγκη, μόλις στα 18τους, στα 20τους, έκαναν τα όνειρά τους πραγματικότητα...ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ.... να γίνουν ευρέως γνωστοί, να ζουν από το χόμπι τους..... Ε ΤΟΥ ΠΟΥΣΤΗ δεν δικαιούνται στους πρώτους 6 μήνες, να είναι χορτάτοι και να εμφανίζονται όπως εμφανίστηκαν στα παιχνίδια με Ξάνθη, Λαμία και Λάρισα. Έχουν υποχρέωση απέναντι στον Παναθηναϊκό, να συνέλθουν και να πάψουν να αδικούν τους εαυτούς τους!!!
Οι περισσότεροι από εμάς, που χρόνια ολόκληρα συνεισφέρουμε από το υστέρημά μας και μέσω των εισιτηρίων μας τους μισθούς και τα συμβόλαια των παικτών, που έχουμε φάει τις βροχές και τις γκλοπιές με το τσουβάλι, με τίμημα μια παρουσία σε έναν νικηφόρο αγώνα του τριφυλλιού ή ένα ευρωπαϊκό ταξίδι, δεν εκπληρώσαμε ποτέ τα όνειρά μας, ίσα-ίσα στην πιο δημιουργική ηλικία μας, είδαμε και αυτά που κουτσά στραβά είχαμε φτιάξει να διαλύονται από την κρίση....ΚΑΙ ΟΜΩΣ συνεχίζουμε να αντέχουμε τις στεναχώριες, τις ήττες, τις ξεφτίλες και για να παίρνουμε κουράγιο να στηρίζουμε αυτά τα παιδιά, σιγοψιθυρίζουμε υποχρεωτικά "στις χαρές και στις λύπες μαζί".......
Τέλος, σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τις εμφανίσεις μέσα στο 2019 έχει και ο προπονητής. Από την ώρα που επανήλθαν κάποιοι παίκτες μετά από σοβαρούς τραυματισμούς, ένιωσε μια περίεργη ανάγκη να τους αξιοποιήσει άμεσα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διαταράξει την χημεία της ομάδας. Πέντε αγωνιστικές τώρα, αλλάζει σχήματα και πρόσωπα, για να χωρέσουν κάποιοι ή να μην χωρέσουν κάποιοι άλλοι, που "πήραν ψηλά τον αμανέ". Όλο αυτό έχει αντίκτυπο στην ομάδα και επειδή δεν τον θεωρώ κουτό, η επιμονή του δείχνει απλά εγωισμό.
Ο Γιώργος Δώνης είναι ο μοναδικός που κάθισε στον πάγκο τα τελευταία 9 χρόνια και συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, για να γίνει ο δικός μας "Σερ Άλεξ", τόσο σχετικά με το χρόνο που θα καθίσει κοντά μας, όσο και με τα επιτεύγματά του. Γιώργο, ας μην ξοδέψουμε αυτή την ευκαιρία!!!
Αυτά είχα να γράψω, δεν θα μπω σε ανάλυση του παιχνιδιού της Κυριακής, το οποίο με εκνεύρισε αφάνταστα.... ούτε θα πω "έλα μωρέ και τι έγινε", ούτε "βγάλτε τις φανέλες".... για αυτό άλλωστε άφησα να περάσει ένα 24ωρο πριν γράψω....για να αντιμετωπίσω με νηφαλιότητα και πάντα με γνώμονα το συμφέρον του Παναθηναϊκού μας και έτσι κατέληξα στο "Συνέλθετε και πάψτε να αδικείτε, τον Παναθηναϊκό και τους εαυτούς σας".
Κλείνοντας την επικοινωνία μας, θα μοιραστώ μαζί σας ένα mail που έλαβα από τον GT67 που ζήτησε να δημοσιευτεί, για να μην ανέβουν 2 κείμενα ταυτόχρονα στο site:
Μην ψάχνουμε εξιλαστήρια θύματα, ο κύριος φταίχτης έχει ονοματεπώνυμο, Ιωάννης Αλαφούζος.
Κάποιος, εύκολα θα ρίξει, όλο το ανάθεμα στους παίκτες και τον Δώνη ...... με βρίσκει τελείως αντίθετο. Ναι δεν λέω, έχουν κι αυτοί μερίδιο ευθύνης. Δεν είναι -αυτή την στιγμή- ποδόσφαιρο που παίζουν. Είναι ότι άλλο θες, εκτός από ποδόσφαιρο. Είναι μια φαρσοκωμωδία. Γυρίσαμε πάλι πίσω και η έκφραση που το περιγράφει δεν είναι άλλη απ την "σερνόμαστε και δεν βλεπόμαστε".
Φταίει κι ο Δώνης, φταίει κι όλο το team που την απαρτίζει, φταίνε και οι παίκτες ως σύνολο, φταίνε όμως και τα καθαρά ατομικά κι επαναλαμβανόμενα λάθη αρκετών. Ο Γιώργης γιατί επιμένει σε κάποια πρόσωπα κι ενώ οι ίδιοι με τις παρουσίες τους, φωνάζουν "δεν μπορώ". Σε ένα κομμάτι όμως τον δικαιολογώ, αυτούς έχει με αυτούς θα πορευτεί, φρόντισε βλέπετε γι αυτό η ανεκδιήγητη διοίκηση.
Οι παίκτες γιατί κάνουν τα ίδια και τα ίδια λάθη που μοιραία τα πληρώνουμε. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Ας τους αφήσει έξω μα ηρεμήσουν και να αναλογιστούν καλύτερα τα λάθη τους, καλό θα τους κάνει.
Στην εξίσωση όμως, αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, φταίνε και τα κοράκια. Ασελγούν σε κάθε ευκαιρία, σφάζουν με το βαμβάκι αλλά και ....τη χαντζάρα και το χειρότερο? Δεν κουνιέται φύλλο. Δεν συγκινείτε κανείς, λες και είμαστε ΑΟΡΑΤΟΙ. Και δυστυχώς, είμαστε αόρατοι σε όλα τα κέντρα αποφάσεων. Και είμαστε γιατί ΔΕΝ υπάρχει διοίκηση. Από κει ξεκινούν τα πάνδεινα που ζούμε τα τελευταία επτά χρόνια.
Δεν υπάρχει ούτε ένας για δείγμα, να έχει την πυγμή, να χτυπήσει το τραπέζι, να τρίξει τα δόντια, να απαιτήσει. Ποιος? Ο Αλαφούζος? Μάλλον με ποντιακό ανέκδοτο ακούστηκε. Ο Κωνσταντίνου? Άλλο ανέκδοτο. ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΝΑΣ, δεν υπάρχει με αποτέλεσμα ο κάθε κόραξ, η κάθε ΚΕΔ και το κάθε χωριό, μικρό ή μεγάλο, να πιστεύει ότι μπορεί να σου κόψει βαθμό ή βαθμούς.
Κι όταν λέω να απαιτήσει, δεν εννοώ χάρες. Ποτέ δεν είχαμε και ποτέ δεν θέλουμε.
Θέλουμε όμως ΙΣΟΝΟΜΙΑ. Να φέρω Χ και να χάσω απ την στιγμή που δεν αξίζω την νίκη, αλλά ότι δικαιούμαι πρέπει να το παίρνω. Για παράδειγμα, χθες μετά το 1-0 γίνεται πέναλτι στον Κούρμπε, εφόσον το σφυρίζει οι περισσότερες πιθανότητες ήταν να γίνει το 2-0 και η σεμνή τελετή θα λάμβανε τέλος.
Γιατί δεν φαντάζομαι να πιστεύει κανείς ότι με 2-0 και με δέκα παίκτες η ΑΕΛ, θα κυνηγούσε την ανατροπή.....μοιραία θα έβαζε από μόνη της τέλος, το τρίποντο θα πήγαινε σε μας και σήμερα δεν θα ήμασταν όλοι σκασμένοι απ την νέα απώλεια.
Σίγουρα θα συζητούσαμε για το κακό θέαμα, θα εκφράζαμε τους προβληματισμούς μας αλλά ο πίνακας θα έγραφε 26 πόντους και το κυριότερο? Η ομάδα θα κέρδιζε χρόνο, το team δεν θα ήταν στα όρια νευρικής κρίσης και τέλος πάντων, όσο δεν χάνεις βαθμούς, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ σου μέχρι τουλάχιστον την επόμενη ...... στραβή.
Γιατί είναι άλλο να έχεις από κάτω σου τους υπόλοιπους διεκδικητές κι αυτοί να έχουν το άγχος και να σε κυνηγούν, άλλο να λες ακόμη και Χ να φέρω κάπου, έχω μια απόσταση ασφαλείας κι άλλο να πρέπει ντε και καλά να κερδίσω. Στην τελική, ας με κερδίσει το Αγρίνιο, η Λιβαδειά και ο ΠΑΣ..... μπορούν? ΌΧΙ.
