Γράφει ο Ευθύμης
Μετά από μία ακόμη εκτός έδρας ήττα θα προσπαθήσω να κάνω μία βουτιά στα ενδότερα του Παναθηναϊκού αξιολογώντας την κατάσταση σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο της σεζόν. Η ομάδα βρίσκεται αυτήν τη στιγμή με το ένα πόδι εκτός των playoffs και ο δρόμος για την αγωνιστική "επανάσταση" που θα οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση του πρωταθλήματος μοιάζει και είναι μακρύς και ανηφορικός.
Ο Παναθηναϊκός έπιασε το αγωνιστικό του «ναδίρ» τις τελευταίες αγωνιστικές μετά τις απανωτές ήττες που υπέστη από άμεσους ανταγωνιστές του στην διεκδίκηση της πρόκρισης. Τι πταίει;
Καλοκαιρινός σχεδιασμός – το αυγό του φιδιού
Το παγκόσμιο μπάσκετ διανύει την εποχή της περιφερειακής εκτέλεσης και της ταχυδύναμης. Αυτή η τάση κυριαρχεί πλέον στο σύνολο του αθλήματος σε ΝΒΑ και Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός όμως αποφάσισε να πάει κόντρα σε αυτό. Παίκτες με αξιόπιστο σουτ δεν υπάρχουν, ενώ η ομάδα δείχνει λιγότερο αθλητική σε σχέση ε πέρυσι αφού ο Γκιστ είναι εξαφανισμένος, ο Λάσμε δεν μπορεί και ο Τόμας είναι στον κόσμο του. Επιγραμματικά η ομάδα δεν έχει σουτέρ, δημιουργούς, παίκτες με ποστ παιχνίδι, slashers, power forward , center και πάνω από όλα παίκτες με υψηλό IQ και παίκτες με DNA νικητή. Πολλές ελλείψεις δεν μαζευτήκαν;
Καλοκαιρινός σχεδιασμός - το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
Εκτός όμως των ελλείψεων που υπάρχουν στο ρόστερ, για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι ο Πασκουάλ προτίμησε την ποσότητα αντί της ποιότητας με αποτέλεσμα να έχει γεμίσει με μετριότητες. Παίκτες όπως ο Τόμας και ο Λοτζέσκι που στην ουσία δεν κάνουν τη διαφορά και απλώς γεμίζουν το ρόστερ. Απαράδεκτο να γίνεται το ίδιο λάθος από τη στιγμή που πέρυσι έγιναν δύο ακριβές μεταγραφές για να σωθεί η χρονιά. Θα επανέλθω παρακάτω για τη στελέχωση…
Τα λάθη της διοίκησης
Το μεγαλύτερο λάθος της διοίκησης ήταν η απόφασή της να πορευτεί με έναν προπονητή που ξεκάθαρα δεν πίστευε, ενώ ταυτόχρονα άργησε να τον απομακρύνει ενώ φαινόταν πως δεν υπήρχε επιστροφή. Ταυτόχρονα, έχει αναλωθεί υπερβολικά σε επικοινωνιακά παιχνίδια και έχει παραμελήσει το αγωνιστικό κομμάτι. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και η διοίκηση είναι πάντα υπεύθυνη τόσο για τις επιτυχίες, αλλά και για τις αποτυχίες μιας ομάδας.
Ρικ Πιτίνο
Πριν αρκετά χρόνια όταν άρχισα να ασχολούμαι με το κολεγιακό μπάσκετ πίστευα πως ο Πιτίνο ήταν ένας δημοσιοσχετίστας φαφλατάς που περίμενε να τελειώσει ο αγώνας για να πάει να δώσει το δικό του σόου στη συνέντευξη τύπου και οι επιτυχίες του προέρχονταν κυρίως από το υψηλό επίπεδο των παικτών που είχε. Με τα χρόνια η άποψή μου άλλαξε καθώς παρατηρούσα την οξυδέρκειά του στο κοουτσάρισμα και την ικανότητά του στην εξέλιξη των παικτών, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν άγνωστοι (για τα χρόνια στο Λούισβιλ, στο Κεντάκι είχε παίκτες-ονόματα).
Μαζί με τον Τομ Ίζο υπήρξαν οι τελευταίοι προπονητές του κολεγιακού μπάσκετ που είχαν επιτυχίες χωρίς να έχουν 3-4 σταρ στην ομάδα τους. Ο Πιτίνο και ο Ίζο είναι οι μοναδικοί τοπ εν ενεργεία προπονητές που δουλεύουν στη λογική του Μπομπ Νάιτ. Δουλεύουν με τους παίκτες που έχουν, τους εξελίσσουν, τους ενώνουν και δημιουργούν μια οικογένεια στη λογική ‘’ενωμένοι ή διαλυμένοι’’. Δημιούργησαν έτσι ιστορίες στις οποίες πέτυχαν χωρίς να έχουν τα καλύτερα χαρτιά, αλλά στηριζόμενοι στη δουλειά τους. Αυτοί οι δύο είναι οι προπονητές που σπέρνουν στο χωράφι των ταλέντων και στο τέλος της χρονιάς μαζεύουν τον καρπό. Για να μην ξεφύγω. Το θέμα είναι τι κάνει ο Πιτίνο και τι έχει αλλάξει στην ομάδα...
Τακτικές προσαρμογές
1. Έχει αποσύρει την άμυνα με αλλαγές και χρησιμοποιεί πολλές άλλες άμυνες ανάλογα με τους παίκτες και τον αντίπαλο.
2. Ζητάει από τους παίκτες του να μην επιτρέπουν την είσοδο της μπάλας στο ποστ και όταν αυτό συμβεί γίνονται παγίδες.
3. Έχει αλλάξει τον τρόπο που επιτίθεται η ομάδα. Προσπαθεί να απαγκιστρώσει την ομάδα από την heavy pick and roll φιλοσοφία της. Έχει προσθέσει περισσότερη κίνηση και έχει ελαττώσει τις ντρίπλες. Στην ουσία χρησιμοποιεί μια motion offense που του δίνει τη δυνατότητα να εισάγει τις δικές του καινοτομίες ανάλογα με τις δεξιότητες των παικτών του.
4. Έχει μεταφέρει την επίθεση της ομάδας κοντά στο καλάθι με δύο στόχους. Πρώτον, έχει περιορίσει τον αριθμό των μακρινών σουτ, τα οποία δεν μπαίνουν. Δεύτερον, προσπαθεί να έχει καλύτερη ισορροπία για το αμυντικό transition.
5. Έχει ανακατανείμει το rotation. Οι παίκτες με έφεση στην άμυνα έχουν κερδίσει λεπτά συμμετοχής.
6. Προσπαθεί να κάνει σημαντικούς παράγοντες της επίθεση τους Παπαπέτρου-Αντετοκούνμπο. Ο πρώτος έχει κάνει καλά παιχνίδια και δείχνει πως θα βοηθήσει, ενώ ο δεύτερος προσπαθεί να μάθει να επιτίθεται σε close out και σε μικρότερο βαθμό να δημιουργήσει μέσα από pick and roll.
Λάνγκφορντ- η απουσία του κοστίζει
Ο Αμερικανός είναι ο μοναδικός σκορερ του ρόστερ. Παίκτης που ακόμη και σε αυτή την ηλικία μπορεί να κουβαλήσει μια ομάδα στο υψηλότερο επίπεδο. Το απέδειξε (αν και δεν είχε ανάγκη από αποδείξεις) σε αρκετά παιχνίδια. Ο Λάνγκφορντ με το old school παιχνίδι του γλύκαινε το παιχνίδι της ομάδας και της έδινε σκορ που έχει ανάγκη. Ελπίζω να μπορέσει να παίξει στους τελικούς.
Calathes- must play like Ben Simmons
Ο Καλάθης ως παίκτης έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον Αυστραλό άσο των Φιλαδέλφια Σίξερς. Είναι κορυφαίοι στην οργάνωση, εξαιρετικοί στην άμυνα, ικανότατοι στα ριμπάουντ, αλλά κακοί σουτέρ. Η βασική διαφορά; Ο Σίμονς δεν έχει εκτελέσει ούτε ένα τρίποντο φέτος, ενώ πέρυσι είχε εκτελέσει 11 (όλα άστοχα). Ο Καλάθης στην περυσινή κανονική διάρκεια εκτέλεσε 94 (ευστοχώντας σε 26, ενώ φέτος έχει εκτελέσει ήδη 89 (έχοντας ευστοχήσει σε 20) και είναι 11ος σε εκτελεσμένα τρίποντα σε όλη την Ευρωλίγκα!!!
Μία ακόμη διαφορά του Σίμονς με τον Καλάθη είναι ότι ο πρώτος ποστάρει και μάλιστα εξαιρετικά. Ο Καλάθης από την άλλη φαίνεται ξύλινος όταν προσπαθεί να ποστάρει τον αντίπαλό του, ενώ τα τελειώματά του είναι κάκιστα. Ταυτόχρονα ο Σίμονς είναι πλέον τρίτο βιολί στην επίθεση των Σίξερς πίσω από τον Εμπιίντ και τον Μπάτλερ, οι οποίοι είναι αυτοί που έχουν τα εκτελεστικά καθήκοντα της ομάδας, ενώ ο Καλάθης παίρνει τις περισσότερες προσπάθειες…
Στελέχωση+Καλάθης
Ας επιστρέψω στη στελέχωση. Κυριαρχεί η άποψη πως η ομάδα στερείται 3D παικτών. Ισχύει. Κυριαρχεί η άποψη πως ο Καλάθης θα ήταν βελτιωμένος με τέτοιους παίκτες γύρω του. Σωστό. Ο Καλάθης θα έπαιρνε λιγότερες προσπάθειες για τρίποντο, η ρακέτα θα άδειαζε και θα είχε περισσότερο χώρο για διεισδύσεις, ενώ θα μοίραζε και περισσότερες ασιστ. Το θέμα όμως είναι πως ο Καλάθης τα μεγάλα του παιχνίδια τα έκανε όταν είχε δίπλα του ένα πλήρες κόμπο γκαρντ.
Θυμηθείτε τους τελικούς του 16 δίπλα στον Διαμαντίδη. Θυμηθείτε την αγωνιστική του εκτόξευση στον 4ο και 5ο τελικό του 17 δίπλα στον Τζέημς. Θυμηθείτε τα playoffs απέναντι στη Ρεάλ και την παράσταση που δίνει μαζί με τον Τζέημς. Θυμηθείτε τους αγώνες με την Εθνική για το Ευρωμπάσκετ του 2017 και τη συνύπαρξή του με το Σλούκα. Για να μπορέσει λοιπόν ο Καλάθης να βοηθηθεί και να βοηθήσει την ομάδα εκτός από 3D παίκτες και ικανούς στο pick and roll ψηλούς χρειάζεται και έναν γκαρντ συμπαραστάτη. Ένας τέτοιος παίκτης θα πρέπει αν αποκτηθεί το καλοκαίρι οπωσδήποτε.
Δεύτερη σημείωση είναι πως δεν υπάρχει επιθετικό plan B. Η ομάδα στηριζόταν υπερβολικά σε pick and roll δράσεις, με το δίδυμο Καλάθη-Γκιστ να μονοπωλεί την επίθεση, και από ένα σημείο και έπειτα ήταν προβλέψιμη. Χρειάζεται ένα δίδυμο όπως ήταν το Τζέημς-Μπουρούσης που θα δώσει κάτι το διαφορετικό. Ποστ και κάθετο παιχνίδι και ταυτόχρονα δημιουργία από μέσα προς τα έξω. Η ομάδα χρειάζεται επιθετικό πλουραλισμό και όχι μονοπώλιο…
Επιστρέφοντας στον Καλάθη πρέπει να τονιστεί ότι η σχέση του με τον Παναθηναϊκό είναι αμφίδρομη. Η ομάδα πρέπει να βοηθάει τον παίκτη εντάσσοντάς τον στο κατάλληλο πλαίσιο, αλλά πρέπει και ο παίκτης να βοηθάει την ομάδα με τη βελτίωσή του. Διάολε δεν γίνεται να είσαι βασικός γκαρντ σε ομάδα που έχει στόχο το F4 και να σουτάρεις με 47.4% στις βολές. Δε γίνεται ο 30χρονος Ντέρικ Ρόουζ να εκτελεί με 41.7% από το τρίποντο (ρεκόρ καριέρας ήταν το 34%, πέρυσι είχε 16.7%), έχοντας αλλάξει ελαφρώς το μηχανισμό του και έχοντας περάσει τόσους σοβαρούς τραυματισμούς. Απαιτείται βελτίωση.
Το υπόλοιπο ρόστερ
Για εμένα είναι απαραίτητο το ξεσκαρτάρισμα να ξεκινήσει από τώρα. Αν ο Πιτίνο πιστεύει πως υπάρχουν παίκτες που δεν μπορούν να βοηθήσουν, τότε η διοίκηση πρέπει να προβεί σε αποδεσμεύσεις. Δεν υπάρχει καμιά λογική να έχει η ομάδα 5 σέντερ. Αυτό θα βοηθούσε να δημιουργηθεί ένας πυρήνας παικτών στους οποίους θα στηρίζεται ο προπονητής και θα τον διευκόλυνε στη δουλειά του.
Περιμένω να δω την προσαρμογή του Κιλπάτρικ και του Πέην. Αν και πιστεύω πως δεν ήταν οι ιδανικές επιλογές μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα. Ο τραυματισμός του Παππά αποδυναμώνει την ομάδα στην περιφερειακή άμυνα, ενώ ο Βουγιούκας αξίζει χρόνο συμμετοχής όντας ο μοναδικός ψηλός μας που ξέρει μπάσκετ. Ο Λεκαβίτσιους δείχνει αναγεννημένος όταν αγωνίζεται μαζί με τον Καλάθη, αφού δεν έχει το βάρος της οργάνωσης και περιορίζεται στα εκτελεστικά του καθήκοντα, ενώ ο Παπαπέτρου έχει αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες.
Τι μέλλει γενέσθαι
Πλέον ο στόχος της χρονιάς είναι η εξέλιξη των παικτών κυρίως των Μήτογλου-Παπαγιάννη και δευτερευόντως των Αντετοκούνμπο-Παπαπέτρου και η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο Πιτίνο αποτελεί εγγύηση για την εξέλιξή των παικτών. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος όμως θα είναι δύσκολη και χρειάζεται δουλειά. Το καλοκαίρι η ομάδα δε θα δεσμεύεται με συμβόλαιο με κανέναν από τους ξένους που υπάρχουν στο ρόστερ ούτε με τον προπονητή.
Για τους παίκτες δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρέπει να αποχωρήσουν. Για τον προπονητή;
Προσωπικά πιστεύω πως αν οι συνθήκες είναι ιδανικές και ο Πιτίνο θέλει να μείνει τότε πρέπει να μείνει. Η προσωπικότητά του, οι αδιαμφισβήτητες γνώσεις του, το μπάσκετ που εφαρμόζει, που για εμένα μπορεί να ταιριάξει στην ομάδα, και η ικανότητά του να κάνει υπερβάσεις, μπορούν να δημιουργήσουν ένα εκρηκτικό μείγμα που θα οδηγήσει την ομάδα εκεί που ανήκει. Στην κορυφή.
