Γράφει ο Μιχάλης
Ο Παναθηναϊκός τα τελευταία τέσσερα χρόνια βίωσε το τέλος μιας μεγάλης περιόδου και την αρχή μιας καινούργιας εις διπλούν. Την μια το 2012 με την φυγή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και 14 παικτών και την φετινή χρονιά που μετά από 12 χρόνια ο εκφωνητής του ΟΑΚΑ δεν θα λέει το όνομα του Δημήτρη Διαμαντίδη πρώτο.
Κοινώς παρανομαστής και των δυο ο Αργύρης Πεδουλάκης. Ο άνθρωπος που δέχθηκε να μπει μπροστά και να οδηγήσει την ομάδα και το 2012 και τώρα στην νέα εποχή. Αν μη τι άλλο και μόνο για αυτό η εκτίμηση όλου του Παναθηναϊκού κόσμου στο πρόσωπο του είναι μεγάλη.
Πριν ξεκινήσουμε να μιλήσουμε για το φετινό Παναθηναϊκό ας πούμε τα τετριμμένα αλλά απαραίτητα για την ουσία της κουβέντας. Καμία ομάδα δεν μπορεί να κριθεί ούτε θετικά, ούτε αρνητικά από αγώνες προετοιμασίας. Μπορούν μόνο να γίνουν κάποιες πρώτες αναφορές για το στυλ και την φιλοσοφία της ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός τρέχει
Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του για τον Πεδουλάκη. Αν είναι καλός η μέτριος η κακός. Ένα όμως πράγμα είναι σίγουρο. Πρόκειται για πανέξυπνο άνθρωπο που πιάνει τα σημεία των καιρών και που πηγαίνει το άθλημα. Και πριν καν δούμε τις μεταγραφές μας είχε προϊδεάσει. Το άθλημα πάει σε όλο και πιο υψηλές ταχύτητες. Και αυτό φρόντισε να καταστήσει σαφές με τις κινήσεις που έγιναν. Ακόμα και σε set παιχνίδι που θα μπαίνει η σκέψη (που όπως σωστά έχει πει ο προπονητής του Παναθηναϊκού σκεπτόμενο μπάσκετ δεν σημαίνει απαραίτητα αργό, σημαίνει σωστή σκέψη και ταχύτητα στην εκτέλεση του) ο Παναθηναϊκός μπορεί να ανεβάσει την ένταση και τον ρυθμό.
Περιφέρεια για όλα τα γούστα
Οι γκάρντ που αποκτήθηκαν και πλαισίωσαν τους ήδη υπάρχοντες έχουν σαν πρώτο στόχο το εύκολο καλάθι. Φυσικά το μυαλό όλων πάει στον πυραυλοκίνητο Μαικ Τζειμς που κάνει τον Καλάθη να φαίνεται …αργός μπροστά του. Ο Παναθηναϊκός με Καλάθη, Τζέιμς, Παππά, Φελντέιν επιχειρεί να χτυπήσει σε πρώτο χρόνο στην επίθεση ακόμα και αν έχει δεχθεί καλάθι. Τα τριάρια της ομάδας αλληλοσυμπληρώνονται με τον Ρίβερς να δίνει μακρινό σουτ και σκληράδα στην άμυνα και να αποτελεί το καλύτερο σύμμαχο για τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο που φεύγει από την κατηγορία του φέρελπι παίκτη και μπαίνει κανονικά στο rotation. Αποκτήθηκε και ο Πατ Καλάθης κυρίως για τους αγώνες του Ελληνικού πρωταθλήματος ενώ ο Ντιμίτρι Νίκολς δίνει λίγα σε πολλές κατηγορίες καθιστώντας τον πολύτιμο στέλεχος για την ομάδα.
Άφησα τελευταίο το μείζον θέμα που έχει προκύψει για τον αν ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει άλλο ένα γκάρντ η να εμπιστευθεί τον Μποχωρίδη. Η θέση μου είναι ξεκάθαρη και είναι υπέρ του Μποχωρίδη. Ψηλό γκάρντ αριστερόχειρας και Έλληνας με μεγάλο άνοιγμα χεριών που πέρυσι μέχρι να τραυματιστεί βρισκόταν και στα βασικά πλάνα του Τζόρτζεβιτς δεν γίνεται να μην πάρει την ευκαιρία του. Ο Παναθηναϊκός έφερε τόσα χρόνια παικταράδες και παικταράδες από το εξωτερικό αλλά πάντα η βάση του, η ραχοκοκκαλιά του ήταν Ελληνική. Και αυτό πρέπει να διαφυλαχτεί. Πολύ σωστά κατ’εμε ο Αργύρης Πεδουλάκης ποντάρει στην αρχή επάνω του. Είναι στο χέρι του παίκτη αν θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία η όχι. Γράψαμε πιο πάνω ότι οι περιφερειακοί δίνουν ταχύτητα και διαφορετικά στοιχεία στο παιχνίδι της ομάδας. Πάμε να δούμε τώρα και ένα στοιχείο που δεν έχει καμία ομάδα στην Ευρώπη πλην του Παναθηναϊκού.
H Front line που σουτάρει
Προφανώς και άλλες ομάδες έχουν ψηλούς που απειλούν με το μακρινό σουτ. Αλλά γραμμή ψηλών που και οι πέντε παίκτες να απειλούν από το τρίποντο δεν θυμόμαστε να έχει υπάρξει πουθενά. Σίνγκλετον, Γκίστ, Μπουρούσης, Φώτσης, Νίκολς μπορούν να απειλήσουν από μακριά με αξιόπιστα ποσοστά. Πλην του Μπουρούση οι υπόλοιποι μπορούν να απειλήσουν και με πρόσωπο βάζοντας την μπάλα στο παρκέ για το ένας εναντίον ενός , ενώ ο Έλληνας σέντερ μπορεί να λειτουργήσει σαν δεύτερος playmaker στο post έχοντας εξαιρετικές κινήσεις και με πλάτη αλλά και βλέποντας τις κινήσεις των υπολοίπων στην weak side.
Η άμυνα
Φυσικά η σταθερά της ομάδας θα είναι και πάλι η άμυνα. Και εκεί τα αθλητικά προσόντα παίζουν το κυρίαρχο ρόλο. Τζειμς και Καλάθης μπορούν να πιέσουν ασφυκτικά στην περιφέρεια πάνω στην ντρίμπλα των αντίπαλων γκάρντ. Ο Ρίβερς επίσης είναι ένας πολύ καλός αμυντικός αλλά το κλειδί της υπόθεσης δεν είναι άλλο από την γραμμή των ψηλών. Τα γρήγορα πόδια (πλην Μπουρούση) της front line δίνουν την δυνατότητα για πολλά πράγματα όπως αλλαγές στα screen στα pick and roll αλλά και γρήγορες περιστροφές στην άμυνα. Θα δούμε θεωρώ πολλά σχήματα με Σίνγκλετον και Γκιστ (που κατ’εμε είναι ο κορυφαίος αμυντικός που κυκλοφορεί στα Ευρωπαϊκά γήπεδα) στην γραμμή των ψηλών ώστε να εξαλείφεται κάθε πλεονέκτημα των αντιπάλων για παιχνίδι ένας εναντίον ενός.
Τα αποδυτήρια
Τα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού ήταν πάντα ένα μυστικό και στις επιτυχίες αλλά και στην διατήρηση της ηρεμίας μετά από ένα δύσκολο αποτέλεσμα. Από τον Αλβέρτη περάσαμε στον Διαμαντίδη και τώρα; Θεωρώ ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα με τους Έλληνες προεξάρχοντος του Μπουρούση να διατηρούν το καλό κλίμα και τους παίκτες που έζησαν τον Διαμαντίδη και τον τρόπο που πρέπει να συμπεριφέρεται κάποιος να αποτελεί τον μοναδικό δρόμο.
Ο Σεβασμός στο μέγεθος του Παναθηναϊκού
Κανένας δεν ξέρει πως θα καταλήξει η χρονιά. Πολλά πράγματα στην διάρκεια της σεζόν παίζουν τον ρόλο τους. Ένα όμως είναι σίγουρο. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και ο Αργύρης Πεδουλάκης έφτιαξαν μια ομάδα αντάξια της ιστορίας του Παναθηναϊκού και της βαριάς φανέλας του και μια ομάδα ικανή να ανταπεξέλθει στην μετά Διαμαντίδη εποχή. Ούτε κρύφτηκαν πίσω από την απόσυρση του Διαμαντίδη, αλλά με σεβασμό στην ιστορία του και την προσφορά του η ΚΑΕ ετοίμασε ένα καταπληκτικό διήμερο αλλά παράλληλα φρόντισε να βάλει τις βάσεις για την επόμενη μέρα.
Κλείνοντας κάτι για τον Διαμαντίδη
Το να αναφέρουμε τι έχει κάνει ο Διαμαντίδης, τι ήταν για τον Παναθηναϊκό και το Ελληνικό μπάσκετ μάλλον δεν έχει νόημα. Θα αναφέρουμε όμως μια μικρή ιστορία.
Όταν ρώτησαν τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, Δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων.
«Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς… Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
1. Πρώτα απ’όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές.
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική.
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές.
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους.
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους.
7. Αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους…»
Αυτό ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Ένας σπουδαίος παίκτης μα πάνω από όλα ένας σπουδαίος άνθρωπος. Αυτός που μπήκε στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του με την ΤΣΣΚΑ για ενάμισι λεπτό και τον άφησαν δυο φορές μόνο του για να σουτάρει και αυτός ο αθεόφοβος προτίμησε να πασάρει γιατί ο συμπαίκτης του ήταν… σε καλύτερη θέση για καλάθι.
