Καλησπέρα κύριοι, ένα παιχνίδι που έπρεπε να έχει τελειώσει με άνετη νίκη του Παναθηναϊκού εξελίχτηκε σε "θρίλερ", αφήνοντας μάλιστα την Λάρισα με παράπονα, επειδή ο Μολέντο έχοντας ακούσει το σφύριγμα, βαρέθηκε να διώξει τη μπάλα που μπορούσε, για να έχει να λέει η κοντολεμονιά πως της ακυρώθηκε γκολ.
Όπως και να έχει, ένα διαστροφικό μέρος του μυαλού μου, θεωρεί πως αυτή η συνταγή για νίκες απέναντι σε κάθε βρωμιάρη του Ελληνικού ποδοσφαίρου (σαν τον Κούγια), είναι η καλύτερη.
Από όταν ήταν στον Παναθηναϊκό ο Ιταλός απατεώνας, θεωρούσα τον Μαρίνο Ουζουνίδη ως την ενδεδειγμένη λύση για τον πάγκο μας και από την ημέρα που ανέλαβε, τον έχω στηρίξει όσο κανέναν άλλον προπονητή. Συνυπολογίζοντας τις πολλές αλλαγές παικτών και το κλίμα αβεβαιότητας στα διοικητικά της ομάδας, δεν ασχολήθηκα καθόλου με τα σερί ανεπιτυχή αποτελέσματα απέναντι σε ομάδες χωριά και με κάθε ευκαιρία ζήταγα από τον κόσμο του Παναθηναϊκού να κάνει υπομονή, γιατί κάτι καλό δημιουργείται.
Σήμερα λοιπόν, μετά από μία τεράστια νίκη -λόγω του τρόπου που επετεύχθη- μπορώ να γράψω 2-3 αρνητικά σχόλια για τον Μαρίνο, χωρίς να χαρακτηριστούν από τους γνωστούς παπαρολόγους που μια ζωή περιμένουν στην γωνία να παραποιήσουν και να διαστρεβλώσουν όσα γράφω, "φάγωμα" και άρση της εμπιστοσύνης μου.
Η προσέγγιση του παιχνιδιού μετά το 1-0 είναι εντελώς λάθος και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά, που καθόμαστε πάνω στο 1-0 και περιμένουμε απλά να λήξει το παιχνίδι. Όπως σωστά είπε ο Μαρίνος "Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα και πρέπει να το δείχνει", για αυτό και το 1-0 κυνηγάει να το κάνει 2-0, 3-0, 4-0, ειδικά όταν αντιμετωπίζει τον τελευταίο της βαθμολογίας.
Κάτι άλλο που με ενόχλησε σήμερα ήταν η ατάκα "ακόμα και αν χάναμε σήμερα θα ήμουν ευχαριστημένος από την εικόνα μας".....ΣΟΒΑΡΑ βρε Μαρίνο? Τι είναι η Λάρισα, Αθλέτικ Μπιλμπάο που η ήττα μας άφησε μια γλυκόπικρη γεύση? Να μην τον ξαναπείς ΠΟΤΕ αυτό....με αυτές τις ομάδες ο προπονητής του Παναθηναϊκού πρέπει να είναι ευχαριστημένος μονάχα αν τους έχει βάλει τρία γκολ.
Επιπλέον η συμπεριφορά του Αλτμάν, είναι καθαρά δουλειά του προπονητή. Δεν με νοιάζει αν δεν πληρώνονται στην ώρα τους και νομίζουν πως μας κάνουν χάρη που παίζουν στον Παναθηναϊκό, αλλά έχουν την υποχρέωση να τιμούν την φανέλα με το τριφύλλι και να αντιλαμβάνονται το μεγαλείο του Συλλόγου. Τέτοιες συμπεριφορές και τέτοιοι χαρακτήρες δεν έχουν θέση στην ομάδα μας και θα πρέπει να του επιβληθεί διακοπή συμβολαίου (ειδικά από την ώρα που μπήκε αλλαγή για να βοηθήσει με την ομάδα ισόπαλη και μείον έναν παίκτη).
Στα καλά τώρα, η πίστη και το πάθος που έχουν κάποιοι παίκτες (δυστυχώς όχι όλοι), είναι δουλειά του. Μόνο αυτός υπό αυτές τις συνθήκες που εργάζεται, θα μπορούσε να μεταδώσει αυτά τα στοιχεία σε επαγγελματίες. Μπράβο λοιπόν τόσο στον Μαρίνο, όσο και σε αυτούς τους ποδοσφαιριστές, που αν και δύο λιγότεροι από τους αντιπάλους τους, κοίταξαν να παίξουν ποδόσφαιρο να κερδίσουν και όχι να κλωτσάνε τα κεφάλια των αντιπάλων.
Δεν έχω να γράψω κάτι άλλο για το παιχνίδι..... παρά μόνο αυτό: ΣΚΟΥΞΕ ΚΟΥΓΙΑ, ο Παναθηναϊκός μια ζωή θα σε πηδάει.....δεν πα να αλλάξεις 100 αφεντικά και να κάνεις 100 κωλοτούμπες.
Παναθηναϊκός (Μαρίνος Ουζουνίδης): Βλαχοδήμος, Κουλιμπαλί, Κολοβέτσιος, Μολέδο, Χουλτ, Σιλά, Κουρμπέλης, Χίλιεμαρκ, Βιγιαφάνιες (82’ Αλτμαν), Λουντ (90’ Ρέις), Μολίνς (86’ Μουνιέ).
ΑΕΛ (Ηλίας Φυντάνης): Μπόζοβιτς, Ρέντζας, Ζίζιτς, Φάρκας, Γουάλας, Φατιόν, Αγκάνοβιτς (68’ Περόνε), Λεοζίνιο, Ντέλετιτς (88’ Λαγός), Μασούρας, Ναζλίδης (92’ Γιαννιτσάνης).
