Ο μεγαλύτερος εχθρός του Συλλόγου, ο εφησυχασμός του κόσμου του!!!

Καλημέρα κύριοι, μέρες τώρα τρώγομαι να γράψω ένα οργισμένο κείμενο που θα δυσαρεστήσει πολλούς και όλο το αναβάλλω. Το "σαράκι" της αποστασιοποίησης και της σιωπηλής συγκαταβατικότητας για όσα συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό μας, βάλθηκε να "φάει" και την δική μου παναθηναϊκή συνείδηση, αυτή που με ανέβαζε στα "κάγκελα" από το 2010, κάνοντας φανατικούς φίλους και εχθρούς. 

Τα σαράντα χρόνια λατρείας και τα έξι αγωνιστικά χρόνια καθημερινής και δημόσιας ενασχόλησης με τον Παναθηναϊκό, ευτυχώς επιβλήθηκαν των αισθημάτων της αποστροφής, της αηδίας, της αγανάκτησης που κυρίευσαν την ψυχή μου το τελευταίο δίμηνο, για όσους και όσα έφτασαν τον Παναθηναϊκό μας εδώ και δεν έκλαψα τον πεθαμένο -αφού πρώτα τον αναπόλησα ακμαίο μέσω χιλιάδων βίντεο στο youtube- ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω μου, όπως έχουν κάνει χιλιάδες ομοϊδεάτες.  

Είμαι ακόμα εδώ στις επάλξεις, πιστεύοντας ακράδαντα πως οι ανιδιοτελείς φωνές σαν του Greenmood και των παιδιών που χρόνια συμπορεύονται μαζί του, είναι πιο απαραίτητες από ποτέ στον Παναθηναϊκό της παρακμής, προκειμένου να τον βοηθήσουν να επιστρέψει καταρχάς στην κανονικότητα και στη συνέχεια εκεί που μας έκανε υπερήφανους σαν Παναθηναϊκούς και Έλληνες. 

Ο Παναθηναϊκός μας τα τελευταία χρόνια μοιάζει με το παιδί ενός χωρισμένου αντρόγυνου, που μετά από έντονες διαμάχες σε προσκήνιο και παρασκήνιο, δεν αντέχουν ο ένας την παρουσία του άλλου. Διεκδικούν με τόσο πάθος την επιμέλεια του "λάφυρου" που έχουν γίνει υπερβολικά αδίστακτοι χωρίς κανέναν πλέον ενδοιασμό και ηθικό φραγμό. 

Επιδιώκουν και οι δυο πλευρές, να σκηνοθετήσουν ένα σοβαρό ατύχημα με οδυνηρές και ανεπανόρθωτες πληγές για το ίδιο το "παιδί" τους -όσο θα βρίσκεται στα χέρια του άλλου- με σκοπό να κατηγορήσει η μία την άλλη πλευρά για αμέλεια και να περιέλθει το "παιδί" μόνιμα στην επιμέλειά της και ας είναι και ανάπηρο!!!

Και στη μέση βρισκόμαστε ΕΜΕΙΣ, τα "αδέρφια" του "παιδιού λάφυρου", οι ανιδιοτελείς και μακριά από οφίτσια και προνόμια Παναθηναϊκοί, που αντί να αναλάβουμε δράση και να καταγγείλουμε και τους δύο στην "Πρόνοια" απαιτώντας την σωτηρία του, καθόμαστε ατάραχοι ελπίζοντας πως είτε κάποτε θα τα βρουν, είτε πως τελικά θα αποτύχει το σκηνοθετημένο ατύχημα. Σκατά "αδέρφια" μετά συγχωρήσεως!!! 

Και όταν λέω να αναλάβουμε δράση, δεν εννοώ την αστειότητα της συμμετοχής και της υποψηφιότητας στις εκλογές της Συμμαχίας, η οποία από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της σε ότι αφορά σε επίπεδο Δ.Σ. αποτελείται από γλάστρες, κηφήνες και γλείφτες, με αντάλλαγμα την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους, πως κάποιοι είναι. 

Μια Συμμαχία που για να προσελκύσει μέλη πάντρεψε την εγγραφή με τις κάρτες διαρκείας, τα φτηνά μεμονωμένα εισιτήρια, τις εκπτώσεις σε τσιπουράδικα και τις ξεναγήσεις σε εγκαταστάσεις που βρίθουν από κακοτεχνία και κακογουστιά. 

Μια Συμμαχία που στην καλύτερη χρονιά της συγκέντρωσε 1,5 εκατομμύριο ευρώ και είχε 800.000 ευρώ έξοδα λειτουργίας. Που η ασχετοσυνή και η αδιαφορία των μελών της, χρησιμοποιήθηκαν ως δούρειος ίππος προκειμένου να αλώσει την ΠΑΕ ο Αλαφούζος με μόλις 5 εκατομμύρια ευρώ ομολογιακό δάνειο και από το 80% των μετοχών που τους ανήκαν, κατέληξαν να έχουν μόλις 15% και να έχουν την ψευδαίσθηση σήμερα, πως με αυτό το ποσοστό θα ελέγξουν την ΠΑΕ και πήξαμε από ψευτοσωτήρες-υποψήφιους.

Μια Συμμαχία που σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, τοποθετούσε ως ελεγκτή της δήθεν οικονομικής εξυγίανσης, αυτόν που έπρεπε να ελέγχει και τα γιουσουφάκια του. Που στις ΓΣ πήγαιναν μόλις 30-40 άτομα και δεν είχαν τα αρχίδια να ρωτήσουν τα ουσιώδες τον Αλαφούζο, παρά τον χειροκροτούσαν εκσταστιασμένα από την "αγορά" του Απήλιον και τις άπειρες εξαγγελίες για την μεγάλη Λεωφόρο. 

Και σήμερα κάποιοι εξ αυτών των μπογιατζήδων, που θεωρούσαν τιμή τους να βρίσκονται στην ίδια φωτογραφία με τον σωτήρα Αλαφούζο και θεωρούσαν εχθρούς της "υγείας" και της "μαχητικής ψυχής" όλους εμάς τους υποψιασμένους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, σας καλούν πάλι σήμερα να τους αναγάγετε σε θεματοφύλακες του Συλλόγου..... 

Αυτούς που πήραν το σήμα και το όνομα του Παναθηναϊκού και το έκαναν κόμμα, για να βολευτούν στον Δήμο ή να ματαιώσουν το νέο σύγχρονο γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό, παρουσιάζοντας την ανέφικτη Λεωφόρο των 45.000 θέσεων με κόστος 220.000.000 ευρώ ή να πουλήσουν μπλουζάκια και κασκόλ με σύνθημα "Γήπεδο μόνο στη Λεωφόρο"....και ήταν έτοιμοι οι αθεόφοβοι να πουλήσουν και μπλουζάκια με σύνθημα "Γήπεδο μόνο στο Γουδί" αν δεν αναλάμβανε δράση ο Γιαννακόπουλος. 

Και όμως, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγελαφικά και καταστροφικά στον Σύλλογο και έχουμε οδηγηθεί στο χείλος του γκρεμού, ο υπόλοιπος κόσμος ΣΙΩΠΑ και περιμένει στωικά την πλήρη διάλυση ή τον μεγαλοεπενδυτή που θα μας κάνει ξανά φόβητρο σε Ελλάδα και Ευρώπη. 

Έφτασα στο σημείο επί δύο βδομάδες να υπερβάλλω. Να γράφω πως δεν γλιτώνουμε τον ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟ για αγωνιστικούς λόγους, αναιρώντας κείμενά που ανάρτησα προ διμήνου, μπας και αυτός ο κοιμισμένος γίγαντας που ακούει στο όνομα ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ξυπνήσει...... αλλά αρχίδια. 

Δεν τον αφήνουν οι Αλήτες Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι και η αδυναμία να συναισθανθούν την πραγματική κατάσταση που βιώνει ο Σύλλογος. Πότε γυρίζει ο Βαρδινογιάννης, πότε ο Πατέρας, πότε θα μπει ο Γιαννακόπουλος, πότε έρχονται οι Κινέζοι, πότε οι Γερμανοί και το χειρότερο όλων "Είμαστε μεγάλο μαγαζί δεν γίνεται να χαθούμε. Δεν μπορεί να βρίσκει επενδυτές ο Άρης, ο Εργοτέλης, ο Φούφουτος και όχι εμείς. Κάποιος τους εμποδίζει". 

Έφτασαν στο σημείο να θεωρούν ίδιο μέγεθος τον Άρη και τον Εργοτέλη με τον Παναθηναϊκό. Οι άνθρωποι είναι αλλού, δεν μπορούν καν να κατανοήσουν τις διαφορετικές οικονομικές απαιτήσεις που υπάρχουν στον Άρη στον Εργοτέλη -που απορρέουν από τις αγωνιστικές απαιτήσεις- από αυτές που έχει μια ΠΑΕ του μεγέθους του Παναθηναϊκού. 

Τι δεν πρέπει να κάνουμε

Και εγώ μπορεί να έχω την αίσθηση ή την πληροφόρηση πως κάποιος θα εμφανιστεί όταν τα χρέη θα μειωθούν δραματικά -με το ξεπούλημα που πραγματοποιείται- ή πως ο Μαρίνος είτε με τον Μολέντο, είτε με τον Αυλωνίτη θα σώσει την ομάδα από τον υποβιβασμό, αλλά έχοντας καεί στο χυλό φυσάω και το γιαούρτι και το βουλώνω....δεν θα ρίξω νερό στο μύλο του εφησυχασμού του κόσμου του Παναθηναϊκού. 

Τι πρέπει να κάνουμε

Εμείς πρέπει να αποφασίσουμε να λειτουργήσουμε, έχοντας στο νου μας πως ήρθε το ΤΕΛΟΣ, πως δεν υπάρχει άλλο περιθώριο και είμαστε η μοναδική ελπίδα σωτηρίας. Δεν λέω να γίνουμε παράγοντες, αυτές οι φιλοδοξίες ανήκουν σε άλλους, αλλά κάλλιστα μπορούμε ενωμένοι σαν μια γροθιά υπό τη σκέπη κάποιου ανεξάρτητου και νεότευκτου φορέα, να απευθυνθούμε σε 50-100 Παναθηναϊκούς επιχειρηματίες. 

Να τους πείσουμε να συστήσουν μια εταιρεία που θα συμμετέχουν όλοι ισόποσα με 1% ή 2% , η οποία θα απαιτήσει εγγράφως από τον Αλαφούζο να αναλάβει χρέη ύψους 20 εκατομμυρίων ευρώ και να προκηρύξει μια ΑΜΚ στο ύψος εκείνο που όταν θα καλυφθεί η πλειοψηφία των μετοχών θα περάσει στην νεοϊδρυθείσα εταιρεία. 

Δεν γίνεται ο Παναθηναϊκός στην πιο δύσκολη περίοδο της Ιστορίας του να διοικείται από αγράμματους παλαίμαχους ή επαγγελματίες οπαδούς. Χρειάζεται ανθρώπους ψημένους στο διοικείν και επιχειρείν. Τέτοιοι Παναθηναϊκοί υπάρχουν, μια ματιά να ρίξουμε στο μετοχολόγιο και στα ακριβά διαρκείας της τελευταίας 20ετίας και θα τους βρούμε. Είναι πιο εύκολο να βρούμε 100 να βάζουν από 50-100.000 ευρώ το χρόνο (το οποίο μπορεί να το ισοσταθμίζουν με διαφήμιση και συνεργασίες), τους οποίους θα αγκαλιάσει ο κόσμος πηγαίνοντας στο γήπεδο, παρά τον έναν τον γαμάω που θα βάζει 10 εκατομμύρια ευρώ.

Άστε που έχοντας ο καθένας αυστηρά 1 και 2% χωράνε όλοι..... και ο Βαρδινογιάννης και ο Πατέρας και ο Γιαννακόπουλος και ο Πολέμης και ο Διάολος. 

Αυτό που σας αναφέρω ως λύση, μπορεί να μην είναι η ιδεατή, αλλά είναι λύση..... Και αν ΕΜΕΙΣ ο κόσμος του Παναθηναϊκού είμαστε αυτός που πρέπει (όπως το τελευταίο δίμηνο), δεν είναι ανέφικτη. 

Αλέξανδρος