Με δάκρυα συγκίνησης σύσσωμη η φίλαθλη κοινή γνώμη παρακολουθεί να γίνεται η πρώτη σοβαρή προσπάθεια κριτικής στον Παναθηναϊκό και στον Γιάννη Αναστασίου μετά τις αλλεπάλληλες σφαλιάρες.
Αγωνιστικά είχε φανεί πώς για ένα ακόμη καλοκαίρι θα βγει η ψυχή όσων υποστηρίζουν αυτήν την ομάδα από το 2-1 της «Λεωφόρου» με την Κλαμπ Μπριζ, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του συλλόγου στην Ευρώπη υπό τις υπάρχουσες συνθήκες!
Ένα παιχνίδι που, δυστυχώς, θα μπορούσε να είναι 0-2 στο 15΄, μετατράπηκε σε νικηφόρο με ανατροπή στο σκορ και παίκτη λιγότερο. Τα αγωνιστικά κουσούρια του Παναθηναϊκού καλύφθηκαν κι άρχισε πάλι μία αδιέξοδη κριτική, περί βέβαιης πρόκρισης στο Βέλγιο και τα ρέστα.
Στο «Μπρέιντελ» χρειάστηκαν δύο-τρεις στιγμές στο δεύτερο 45λεπτο για να «καθαρίσουν» μία εύκολη νίκη οι Βέλγοι των τελικών 19-1 στο «Ολντ Τράφορντ» (η Μάντσεστερ στις δύο πρώτες αγωνιστικές στην Πρέμιερσιπ ζήτημα να είχε κάνει, συνολικά, τρεις!) και να φτάσουν στο εμφατικό και βαρύ 3-1!
Έξω από τη συζήτηση βγαίνει η φιλική παρωδία – από το 80΄ και μετά – του Σαν Σεμπαστιάν. Χρειάστηκε ένα 0-0, αντικειμενικά όχι τόσο προβληματικό όσο τα δύο ματς του τρίτου γύρου στο Τσάμπιονς Λιγκ, για να μπει στην πρίζα το μηχάνημα της κριτικής!
Δικαίως κι επιτέλους, όμως η σωστή κι εποικοδομητική κριτική γίνεται στον αφρό. Όχι στον πάτο...
Η Γκαμπάλα της θέσης 336 στο UEFA Ranking είναι δέκα ετών ομάδα, δεν έπαιζε στη φυσική της έδρας και πέραν δύο-τριών παικτών (Ρικαρντίνιο, Ντοντό πχ) στην Ελλάδα θα υποβιβαζόταν.
Στο τουριστικό Αζερμπαϊτζάν είναι τρίτη τα τελευταία χρόνια, ας μην μπούμε, όμως, στη διαδικασία να συγκρίνουμε επίπεδα. Ακόμη και με τη Σούπερ Λιγκ... Αυτή η ομάδα αντιμετωπίστηκε από τον Γιάννη Αναστασίου με τρόπο ιδιαίτερο κι αυτό φάνηκε και από τις δηλώσεις μετά το ματς!
Στόχος του Παναθηναϊκού ήταν να μη δεχτεί γκολ... Όχι να «καθαρίσει» την πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι, να πάει με ψυχολογία στο Αγρίνιο και να κάνει συντήρηση στη «Λεωφόρο». Ακόμη κι έτσι, πλην του δοκαριού του Πέτριτς (η μοναδική συνεισφορά του στο παιχνίδι του Μπακού), οι καλύτερες ευκαιρίες ήταν για τους γηπεδούχους. Το 0-0, συμπερασματικά, δεν είναι σκορ που δίνει αβαβά την πρόκριση στο «τριφύλλι».
Αν βρει γκολ η Γκαμπάλα στη «Λεωφόρο», τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου εύκολα. Η προσθήκη του Καλτσά στην ενδεκάδα και η μετάβαση από την εξέδρα σ΄ αυτήν δείχνει ξεκάθαρα πώς ο Αναστασίου ήθελε να βρει ένα μίνι άλλοθι ενδεχόμενης νέας αποτυχίας, χρησιμοποιώντας παίκτη που δεν είχε κανένα ρόλο στον αποκλεισμό από την Μπριζ.
Η μη συμμετοχή του Μπεργκ – λογική από τη μία, διότι ο Σουηδός είναι εξαιρετικά ντεφορμέ κάτι που φάνηκε στις τελικές του προσπάθειες όταν μπήκε – περισσότερο αποδίδεται στο εκτός με τον Παναιτωλικό που ακολουθεί.
Τεχνικά ο Έλληνας προπονητής των «πράσινων» έχει κάνει απείρως χειρότερα παιχνίδια, όπως το πρώτο 45λεπτο με τους Βέλγους στην Αθήνα και το δεύτερο στο «Μπρέιντεϊλ». Αυτό που ενοχλεί περισσότερο είναι η αντιμετώπισή του, μετά τα παιχνίδια, τα γελάκια με τους δημοσιογράφους και η λογική που προσπαθεί να περάσει «δεν έγινε και τίποτε».
Είναι προφανές πώς δεν έχει αντιληφθεί ότι ο φετινός Παναθηναϊκός των μεταγραφών τύπου Εσιέν, Αμπέντ και Σάντσες δεν είναι πειραματικός! Φαίνεται από τα χρήματα που δαπανούνται, από το μπάτζετ. Μοιάζει ότι δεν έχει αντιληφθεί ότι έρχεται η ώρα που, βάσει λογικής επιχειρηματικότητας, θα κριθεί ο ίδιος από τον Γιάννη Αλαφούζο κι ας έχει επεκτείνει το συμβόλαιό του.
Όσον αφορά τη στήλη η κριτική στον Αναστασίου έχει εξαντληθεί μαζί με την υπομονή. Δεν είναι ο μόνος φταίχτης, κάτι που έχει επισημανθεί. Διαβάζοντας, βέβαια, τα τελευταία σχόλια όσων των στήριζαν με κλειστά μάτια τα τελευταία χρόνια κι έκαναν τραγουδάκια σειρήνας με την κατάληξη του επωνύμου του, άλλο θα κατάλαβε! Έτσι είναι τα πράγματα: Όταν αυτοί που... πρέπει αρχίζουν την κριτική, τα γάλατα έσφιξαν.
Λάμπρος Γκαραγκάνης-Game is Over
