Η ξεφτίλα της Πέμπτης δεν καταπίνεται με τίποτε......ήταν η χειρότερη στην ιστορία μας χωρίς καμιά διαπραγμάτευση.
Μόνος πλέον στόχος το πρωτάθλημα, σε δεύτερη μοίρα βάζω το κύπελλο. Και το λέω αυτό γιατί μπορεί κάποτε το νταμπλ να ήταν το ζητούμενο, να μην το διαπραγματευόμασταν καν, αλλά στον σημερινό ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ πολύ αμφιβάλω ότι χωράνε δυο καρπούζια σε μια μασχάλη. Βάσει αυτών που βλέπουμε σήμερα.
Η ομάδα ανέτοιμη. Δεν έχει δέσει, δεν έχει ρυθμό. Ο κόουτς στον κόσμο του κι ίσως είναι η πρώτη φορά που άφησε τις αλχημείες και τα πειράματα κατά μέρους κατεβάζοντας μια πιο ορθολογική ενδεκάδα.
Χρειάστηκε βέβαια να ταπεινωθούμε τόσο για να γίνουν τα αυτονόητα, ας είναι καλά ο Γιάννης η μάλλον οι Γιάννηδες.
Χθες πάντως....σταθήκαμε τυχεροί μέσα στην ατυχία μας, διότι αν αντί της Καλλονής (χάλι μαύρο, δύσκολα θα σωθεί) παίζαμε με άλλη ομάδα ίσως είχαμε νέα κηδεία. Ευτυχώς δηλαδή που παίζαμε με το "θεριό το ανήμερο" που έγραψε τόσο πετυχημένα ο Άλεξ.
Στα θετικά λοιπόν η νίκη, τα τέσσερα γκολ (αγχωτική και με πολλά νεύρα-λάθη, αναμενόμενη πάντως μετά το στραπάτσο), αλλά και η δεκαπενθήμερη διακοπή του Πρωταθλήματος, που μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά.
Προς το παρόν πάντως, δεν πείθομαι ότι μπορούμε να κάνουμε συνεχόμενες νίκες και κατ επέκταση να σηκώσουμε κούπα. Δεν στηρίζω την απαισιοδοξία μου σε βεβιασμένες κρίσεις για την ποιότητα των ποδοσφαιριστών που αποκτήθηκαν, αλλά σε αυτούς ή μάλλον σε αυτόν τον έναν που δεν αποκτήθηκε.......και αναφέρομαι στον δημιουργικό μέσο που πονάμε και μη σας ξεγελά η τεσσάρα.
Χθες έπιασαν οι μεγάλες μπαλιές, αυτές όμως δεν πιάνουν πάντα.
Το δεύτερο κι ίσως πιο βασικό που το στηρίζω, είναι ότι οι ποδοσφαιριστές δεν έχουν ψυχολογία νικητή. Και πως να έχουν μετά από τέτοιο κάζο? Η ψυχολογία είναι το άλφα και το ωμέγα στο αθλητισμό, αλλά με βιντεάκια του κώλου δεν αποκτάται.
Ο προπονητής είναι αυτός που εμπνέει τους ποδοσφαιριστές και δυστυχώς ο συγκεκριμένος εμπνέει τον κόσμο μόνο για χλευαστικά tweet ή πανό που τον καλούν να παραιτηθεί.Αυτόν έχουμε και με αυτόν θα πορευτούμε...μέχρι νεοτέρας.
Χθες ήταν τόσο εξόφθαλμο το άγχος τους κι ευτυχώς που κατάφεραν στις ελάχιστες ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου να προηγηθούν με 2-0 κι έτσι να ηρεμήσουν κάπως. Το δεύτερο ημίχρονο και μετά το 3-0 ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Στιλ μια φορά χρειάστηκε κι ήταν εκεί. Ο Σάντσεθ καλός χωρίς βέβαια να δεχτεί ιδιαίτερη πίεση, το ίδιο κι ο Ταυλαρίδης. Ο Μαρινάκης καλούτσικος αφού έχει ξεχάσει κι ο ίδιος πότε έπαιξε ενενηντάλεπτο. Ο Αμπέιντ δεν είναι ακόμη ο γνωστός καλός Αμπέιντ. Ο Μπεργκ πολλά νεύρα, κάποιος να του μιλήσει γιατί σε επόμενα ματς θα τον κοκκινίσουν. Ο Καρέλης τρέχει πιέζει βρίσκεται μέσα σε όλες τις φάσεις. Ο Ζέκα πάρα πολλά λάθη. Ο Λαγός παίζει χωρίς μυαλό και για τους υπόλοιπους δεν χρειάζεται να πω τίποτε, αφού κινήθηκαν στην μετριότητα.
ΥΓ. Ευτυχώς για τον Σωτηράκη, ο τραυματισμός του δεν εμπνέει ανησυχία όπως λένε τουλάχιστον. Θα δείξει στις επόμενες μέρες. Τον χρειαζόμαστε τον καλό Νίνη αφού είναι ο μόνος που οργανώνει σωστά, έχει την κάθετη, βλέπει τους συμπαίκτες του και σουτάρει από μέση και μακρινή απόσταση, κάποια στιγμή θα ρθεί και το γκολ. Ας τον λένε κάποιοι παλαίμαχο, ο Νίνης μπορεί να βοηθήσει πολύ, άλλωστε δεν έχουμε και καλύτερο του.
Gt67
