Ο σάλος που προκάλεσε η απώλεια του τίτλου τη σαιζόν 1962-63 (με τον τρόπο που έγινε αυτή) και ο ερχομός του μεγάλου δάσκαλου του Γιουγκοσλαβικού και Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, Στέφαν Μπόμπεκ, που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 1963, σηματοδότησε τη μεγαλύτερη εποποιΐα από καταβολής Ελληνικού ποδοσφαίρου, την κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος από τον Παναθηναϊκό! (Πραγματικά αήττητου, όχι μαϊμού όπως σχεδιάζουν σήμερα τα λαμόγια του Ελληνικού ποδοσφαίρου).
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Ήδη στα τέλη της προηγούμενης σαιζόν, το τριφύλλι είχε συμφωνήσει να έρθει στην Ελλάδα, ο Στέφαν Μπόμπεκ, ο σπουδαίος αυτός Γιουγκοσλάβος προπονητής για να αναλάβει τις τύχες του Παναθηναϊκού, αφού θα σταματούσε τη συνεργασία με τον επίσης σπουδαίο Άγγλο Χάρι Γκέιμ, ο οποίος μας χάρισε δύο πρωταθλήματα.
Για τον Χάρι Γκέιμ, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ήταν προπονητής στον πρωταθλητή Παναθηναϊκό της περιόδου 1952-53, για το δεύτερο μεταπολεμικό του πρωτάθλημα και μάλιστα σε ηλικία 27 ετών!
Τι είχε συμβεί; Ο Γκέιμ που αγωνίστηκε ως σέντερ φορ στη Μίλγουλ, στην Κάρντιφ Σίτι και στην Κρίσταλ Πάλας, είδε ξαφνικά στα 24 χρόνια του να κόβεται το νήμα της ποδοσφαιρικής του καριέρας από μια βαρύτατη κάκωση μηνίσκου. Άλλες εποχές τότε. Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο τον οδήγησε στην προπονητική και τρία χρόνια αργότερα ανέλαβε τον Παναθηναϊκό, όπου βρήκε μια ομάδα .... σαραντάρηδων. Έκανε ανανέωση, κατέκτησε πανηγυρικά τον τίτλο, αλλά επειδή δεν άκουγε κανένα, δεν ήταν αρεστός και έφυγε.
Η αγάπη του όμως για τον Παναθηναϊκό δεν έσβησε και έτσι 7 χρόνια αργότερα ξαναγύρισε (καλοκαίρι του 60) και οδήγησε το τριφύλλι σε δύο συνεχόμενους τίτλους, ενώ ο τρίτος χάθηκε, όπως ήδη αναφέραμε, κυριολεκτικά στο νήμα.
Την άνοιξη του 1963, ο Στέφαν Μπόμπεκ έρχεται στην Ελλάδα και συμφωνεί σε όλα με τον Παναθηναϊκό. “Έχω μεγάλες φιλοδοξίες για τον Παναθηναϊκό. Θα προτιμήσω να εφαρμόσω το σύστημα 4-3-3 που εφαρμόζει και η Παρτιζάν στη Γιουγκοσλαβία” ήταν οι πρώτες δηλώσεις του Μπόμπεκ, μόλις υπέγραψε το συμβόλαιό του με το τριφύλλι, ο οποίος και παρακολούθησε το μπαράζ της προηγούμενης περιόδου.
Το καλοκαίρι εκείνο του 1963 αποκτήθηκαν από τον Παναθηναϊκό οι Οικονομόπουλος (από Προοδευτική), Παπουλίδης και Γιαννακόπουλος (από Πανιώνιο) και Κομιανίδης (από Α.Ε. Νικαίας).
Ο άνθρωπος αυτός, έφερε επανάσταση στο ποδόσφαιρο, εφαρμόζοντας το 4-3-3, πολλά χρόνια πριν διαδοθεί στον υπόλοιπο κόσμο. Το αποτέλεσμα. Δύο πρωταθλήματα, το πρώτο αήττητο, με έξη μόνο ισοπαλίες και 24 νίκες σε 30 παιχνίδια, που δημιούργησε ένα ανεπανάληπτο και ακατάρριπτο μέχρι σήμερα ρεκόρ και ένα ακόμη πρωτάθλημα με μόνο μία ήττα, το 1964-65.
Ας πάρουμε όμως και πάλι τα πράγματα από την αρχή. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε το σερί των επιτυχιών του από τη Θεσσαλονίκη, όπου επεβλήθη του Άρη 1-0, με γκολ του Παπαεμμανουήλ. Αφού κέρδισε και τον Εθνικό στο Καραϊσκάκη, έφτασε το πρώτο μεγάλο ντέρμπι της Αθήνας.
Παναθηναϊκός εναντίον ΑΕΚ, στη Λεωφόρο.
Ξύπνησα μετά από ένα μεσημεριανό ύπνο αλαφιασμένος, γιατί δεν ήξερα τι έκανε η αγαπημένη μου ομάδα. Ανοίγω το ραδιόφωνο και τη στιγμή εκείνη τελείωνε το α΄ ημίχρονο και ακούω τον εκφωνητή να αναφέρει: “Ο Παναθηναϊκός μετά από επική αντεπίθεση και ενώ βρέθηκε να χάνει στο 5΄ με 2-0 με τέρματα των Κανελλόπουλου, Παπαϊωάννου και στο 35΄ με 3-1 με γκολ του Νεστορίδη και ενώ νωρίτερα είχε μειώσει ο Δομάζος, κατάφερε με τη λήξη του ημιχρόνου να ισοφαρίσει σε 3-3 με δεύτερο τέρμα του Δομάζου και αυτογκολ στη λήξη του Σταματιάδη!
Η ψυχή μου πήγε στην Κούλουρη. Ήταν δυνατόν αυτή η ομάδα να χάνει στη Λεωφόρο από την ΑΕΚ; Στην επανάληψη όμως το τριφύλλι κυριάρχησε και με άλλα δύο γκολ των Παναγιωτίδη, Πανάκη πήρε τα ηνία του αγώνα και τελείωσε νικητής, παρά τη μείωση του σκορ στο τέλος από τον Παπαϊωάννου!
Ακολούθησαν δύο ακόμη νίκες πριν η ομάδα κάνει μια κοιλιά, που μέχρι το τέλος του α' γύρου της στοίχισε την πρωτοπορία με τρεις ισοπαλίες εκτός έδρας από τους Ολυμπιακό Χαλκίδος, Παναιγιάλειο, Δόξα Δράμας και δύο εντός έδρας με Ηρακλή και Ολυμπιακό, όλες με το ίδιο σκορ, 1-1.
Όμως στον δεύτερο γύρο ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε αγριεμένος και κάνοντας ένα σερί 13 συνεχών νικών, ανάμεσα στις οποίες και εκείνες σε Ριζούπολη, Νέα Σμύρνη, Καλαμαριά, Καυταντζόγλειο, Κατερίνη και Νέα Φιλαδέλφεια, ξέφυγε στη βαθμολογία και κάλπαζε ολοταχώς προς τον τίτλο, παραχωρώντας τελικώς μια μόνο ισοπαλία στο Βόλο, απέναντι στη μαχητική Νίκη με 1-1.
Και να μην νομίσει κανείς ότι πέρναγε εύκολα από τις έδρες που προαναφέραμε, γιατί ίδρωσε να κερδίσει Απόλλωνα και Πανιώνιο με 2-1 αμφοτέρους, αλλά μετά ανέβασε ταχύτητα και διέλυσε διαδοχικά τον Απόλλωνα Καλαμαριάς με 3-1, τον Ηρακλή με 3-0 και τον Πιερικό με 5-0, όλους εκτός έδρας, σκορπώντας τρόμο στους αντιπάλους και ρίγη συγκινήσεως στους απανταχού της χώρας υποστηρικτές του.
Το τελευταίο παιχνίδι της σαιζόν ήταν στο μεγάλο τηγάνι με τους άσπονδους και υπερφίαλους Πειραιώτες, που εκόμπαζαν ότι θα μας συντρίψουν και θα καταρρίψουν το αήττητο που διαφαινόταν στον ορίζοντα.
Φευ! Ο αγώνας εκείνος απετέλεσε την κορωνίδα του πράσινου θριάμβου, που τερμάτισε αήττητος και τροπαιούχος, επικρατώντας με μια γκολάρα του Πανάκη, 1-0 και επισφραγίζοντας έτσι την ανωτερότητά του στον Ελληνικό χώρο.
Με αυτό τον τρόπο ο Παναθηναϊκός τερμάτισε τη χρονιά εκίνη αήττητος και θριαμβευτής με το εκπληκτικό ρεκόρ των 24 νικών και 6 ισοπαλιών, επιτυγχάνοντας ρεκόρ συγκομιδής βαθμών με 84! Να θυμίσουμε ότι ακόμη ίσχυε το σύστημα βαθμολογίας 3-2-1. Κατάφερε επίσης, να σημειώσει τέρμα και στους 30 αγώνες της σεζόν, αφού και στις 6 ισοπαλίες που παραχώρησε το σκορ ήταν 1-1, ενώ φυσικά σκόραρε και στους 24 αγώνες που νίκησε τους αντιπάλους του!
Η ιστορία έγραψε με χρυσά γράμματα τους θριαμβευτές εκείνης της σαιζόν που σημείωσαν τον ιστορικό άθλο του αήττητου πρωταθλήματος (πραγματικού αήττητου, όχι .... μαϊμού) και οι οποίοι ήσαν οι εξής: Οικονομόπουλος – Καμάρας, Παπουλίδης, Σούρπης, Ανδρέου – Πιτυχούτης, Δομάζος, Λουκανίδης – Παπαεμμανουήλ, Πανάκης, Παπουτσάκης.
Αγωνίστηκαν ακόμη οι: Βουτσαράς, Βόμβας, Τζουνάκος, Σ. Αγγελόπουλος, Γιαννακόπουλος, Θεοφάνης, Κομιανίδης, Παναγιωτίδης, Τουμπέλης, Χολέβας.
Πρώτοι σκόρερ του τριφυλλιού αναδείχθηκαν οι: Πανάκης με 15, Παπουτσάκης με 12, Λουκανίδης με 7, Παναγιωτίδης με 6, Κομιανίδης με 6 και Δομάζος με 5 τέρματα.
Το μεγαλείο του Παναθηναϊκού δεν εξαντλείτο όμως μόνο στους αγωνιστικούς χώρους. Δείτε τι συνέβη με τον Ολυμπιακό, ο οποίος μετά από έντονη διαμάχη με την ΕΟΑ – που προχωρούσε σε εργασίες στο στάδιο Καραϊσκάκη για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του 1969 – έχασε το γήπεδό του.
Ο Παναθηναϊκός ανέλαβε πρωτοβουλία σωτηρίας και να τι έγραφε το “ΦΩΣ”, στο πρωτοσέλιδο του φύλλου του της Πέμπτης 5 Μαρτίου 1964, με τίτλο "ΕΥΓΕ ΣΤΟΝ κ. ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ".
“Είναι ανάγκη να εκφρασθή και με τρόπον 'δημόσιον' η συγκίνησις τόσον της διοικήσεως όσον και των φιλάθλων του Ολυμπιακού για την ευγενεστάτην χειρονομίαν του κ. Πανουργιά, ο οποίος, προφορικώς, στην αρχήν, εγγράφως αργότερα, προσέφερε την χρήσιν του γηπέδου του συλλόγου του ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ στον μεγάλον άστεγον 'συνάδελφόν' του. Η χειρονομία αυτή, η προσφορά αυτή ήταν πραγματικά μία πράξις ευγενικής φιλαλληλίας και εκτιμήσεως.
Δεν έχει σημασίαν αν η προσφορά θα γίνη τελικά αποδεκτή ή αν τα πράγματα επιτρέπουν την πραγματοποίησίν της σε ολόκληρην την έκτασίν της. Ό,τι, όμως, και αν συμβή, η αξιέπαινος πρωτοβουλία και προσφορά του κ. Πανουργιά δεν παύει να αποτελή εκδήλωσιν ρομαντικότητος, η οποία ίσως να μη συμφωνή προς το υλιστικόν και συμφεροντολογικόν πνεύμα της εποχής μας, αποδεικνύει όμως ότι κάτι απέμεινε ζωντανόν από τον ωραίον κόσμον της ευγενικής αθλητικής αμίλλης.
Είναι βέβαιον ότι ολόκληρη η παράταξις του Ολυμπιακού – από των μελών του συμβουλίου μέχρι του τελευταίου φιλάθλου – αισθάνονται ευγνωμοσύνην δια την ευγενικήν και 'ιπποτικήν' χειρονομίαν του κ. Πανουργιά”.
Αυτά για να βλέπουν μερικοί-μερικοί ποιός είναι πραγματικά ο μεγαλύτερος Σύλλογος στη χώρα.
Yank1971
