Καλοκαίρι του 1969 και ο Παναθηναϊκός απολαμβάνει τη σαιζόν, νταμπλούχος, νικητής και τροπαιούχος. Η Ανανέωση πλέον έχει καθιερωθεί και οι νέοι παίκτες του τριφυλλιού έχουν γίνει αστέρια πρώτου μεγέθους.
Προπονητής στην ομάδα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά είναι ο παλαιός άσσος μας, ο αείμνηστος πλέον Λάκης Πετρόπουλος που ήταν βοηθός του Μπόμπεκ τις προηγούμενες περιόδους και η ομάδα ετοιμάζεται να ανοίξει τα φτερά της για νέους θριάμβους (που θα έρθουν πολύ σύντομα) σαν παραμύθια.
Φοιτητής τότε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παίρνω και εγώ μεταγραφή, σαν δημοσιογράφος από την εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, όπως σας έχω αναφέρει και εγκαθίσταμαι στο τυπογραφείο-γραφεία της εφημερίδας του Παναθηναϊκού μας, τα “Παναθηναϊκά Νέα”, στην οδό Γερανίου 7. Χαράς Ευαγγέλια. Αφοσιώνομαι πλέον αποκλειστικά στους αγώνες και στα ρεπορτάζ όχι μόνο του ποδοσφαρικού Παναθηναϊκού, αλλά καλύπτω και όλα τα τμήματα του Συλλόγου. Από το μπάσκετ, στο βόλεϋ και από το στίβο στην πάλη και στην πυγμαχία. Τι να πρωτοπρολάβει δηλαδή κανείς!
Η χρονιά, όπως προείπαμε, ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς και βέβαια φαβορί το τριφύλλι για έναν ακόμη τίτλο.
Στο ξεκίνημα ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Άρη στη Λεωφόρο με δύο γκολάρες του Αντωνιάδη, παραχωρεί ισοπαλία στο Δικέφαλο του Βορρά 1-1 με γκολ του Ροκίδη και κερδίζει τον Ολυμπιακό Βόλου 4-1, με σκόρερ τον Αντωνιάδη, πριν πάει στη Ν. Φιλαδέλφεια, όπου με ηγέτη τον Ελευθεράκη και σκόρερ τους Γραμμό, Δημητρίου "καθαρίζει" και την ΑΕΚ με 2-0.
Η συνέχεια είναι εντυπωσιακή. Το τριφύλλι κάνει 8 συνεχόμενες νίκες, κερδίζοντας διαδοχικά, Ολυμπιακό Λευκωσίας, Αιγάλεω, Καβάλα, ΟΦΗ, Εθνικό, Ηρακλή, Πανσερραϊκό και Πανιώνιο, όλους εκτός, πλην ΟΦΗ, Ηρακλή και Πανσερραϊκού, για να παραχωρήσει στη συνέχεια λευκή ισοπαλία στους αρουραίους, που πάλι τη γλύτωσαν φτηνά στη Λεωφόρο.
Ακολούθησε ένα ποδοσφαιρικό κρεσέντο του "ψηλού" με 4 συνεχόμενες νίκες απέναντι σε Παναχαϊκή, Προοδευτική εντός και Πιερικό, Βύζαντα εκτός, μέχρι που στις 3 επόμενες αγωνιστικές, ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει μια ανεξήγητη "κοιλιά", χάνοντας από Άρη στη Θεσσαλονίκη με 2-0 και ΑΕΚ στη Λεωφόρο με 1-0, ενώ ενδιάμεσα είχε κερδίσει τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα με γκολ του Γραμμού.
Από εκεί και πέρα όμως, το τριφύλλι πάτησε κυριολεκτικά τέρμα το γκάζι και σημειώνοντας στη συνέχεια 11 νίκες, παραχωρώντας παράλληλα μόλις 3 ισοπαλίες (εκ των οποίων οι δύο λευκές στη Β. Ελλάδα,απέναντι σε Ηρακλή και Πανσερραϊκό και η τρίτη στη Λεωφόρο στον Πιερικό με 1-1), δεχόμενος σε αυτά τα 14 συνολικά παιχνίδια μόλις δύο τέρματα και κερδίζοντας τους ακατονόμαστους μέσα στο τηγάνι με γκολάρα του Δομάζου, τερμάτισε θριαμβευτικά την κούρσα του τίτλου με σημαντική διαφορά (8 βαθμών) από την δεύτερη ΑΕΚ, κατακτώντας ένα ακόμη πρωτάθλημα Ελλάδος (το 7ο από τα συνολικά 11 από καταβολής Εθνικής κατηγορίας).
Στο κύπελλο την ίδια χρονιά το τριφύλλι δεν κατάφερε να επαναλάβει τον άθλο της προηγούμενης χρονιάς, αφού αν και απέκλεισε την ΑΕΚ εκτός έδρας στα πέναλτι, αποκλείστηκε στη συνέχεια από τον μετέπειτα Κυπελλούχο Ελλάδος Άρη, χάνοντας στη Θεσσαλονίκη με 2-1.
Υπήρχαν όμως και Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις για τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό εκείνης της περιόδου. Η κλήρωση στο Κύπελλο Πρωταθλητριών μας έφερε αντιμέτωπους με την Ανατολικογερμανική Φόρβερτς, η οποία βεβαίως δεν ήταν κανένα φόβητρο και υπήρχαν βάσιμες ελπίδες για πρόκριση.
Ατυχώς στο πρώτο (εκτός έδρας παιχνίδι) το τριφύλλι μετά από ένα μέτριο παιχνίδι και ενώ κράτησε στο πρώτο ημίχρονο το 0-0, στο δεύτερο δέχτηκε δύο τέρματα και έτσι έφυγε ηττημένο από την Ανατολική Γερμανία. Το 2-0 στενοχώρησε τους πάντες στην ομάδα, όπου όμως υπήρχε η πίστη για την ανατροπή του στη ρεβάνς.
Φθινοπωρινό βραδάκι στην Αθήνα και στην κατάμεστη Λεωφόρο ο Παναθηναϊκός ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς το παιχνίδι ανοίγοντας το σκορ με τον "ψηλό", τον θρυλικό κανονιέρη του, Αντώνη Αντωνιάδη, στα πρώτα λεπτά του ματς, εκεί κοντά στο δέκατο λεπτό, αν θυμάμαι καλά.
Οι Γερμανοί στη συνέχεια κλείνονται στην περιοχή τους για να κρατήσουν τον οδοστρωτήρα Αντωνιάδη, ο οποίος τους βομβαρδίζει από παντού προσπαθώντας με τη βοήθεια των συμπαικτών του να πετύχει το δεύτερο γκολ που θα οδηγούσε σε παράταση και πρόκριση.
Αλίμονο, όμως, το γκολ δεν έρχεται και όχι μόνον αυτό, αλλά ο Λάκης Πετρόπουλος, προσπαθώντας να βρει λύση στη μαζική άμυνα στην οποία είχαν μετέλθει οι Ανατολικογερμανοί, στήνοντας όλη την ομάδα τους έξω και μέσα στην περιοχή τους για να αποφύγουν το μοιραίο δεύτερο τέρμα που θα άνοιγε τον δρόμο στην πρόκριση του Παναθηναϊκού, κάνει μια ολέθρια κίνηση-αλλαγή, βγάζοντας στο 80΄ τον Αντωνιάδη από τον αγώνα και βάζοντας στη θέση του τον Γονιό.
Επιβεβλημένη η είσοδος του Γονιού, όχι όμως και η αντικατάσταση και έξοδος του ψηλού, καθώς με την ολοκληρωτική υπεροχή της ομάδας μας φαινόταν ότι το γκολ που θα έστελνε το ματς στην παράταση ήταν θέμα χρόνου. Από την στιγμή εκείνη οι Ανατολικογερμανοί ανέπνευσαν, βγήκαν από το καβούκι τους, πέρασαν μπροστά, ισοφάρισαν σε 1-1 και πήραν μια αγχωτική αλλά και πανηγυρική πρόκριση. Κρίμα!
Νωρίτερα, στο ξεκίνημα εκείνης της σαιζόν, εγκαινιάστηκε το χρονόμετρο στο γήπεδο της Λεωφόρου, στο φιλικό του Παναθηναϊκού με τη Ρεάλ, 2-2. Το τριφύλλι είχε προηγηθεί 2-0 με γκολ των Δημητρίου, Ελευθεράκη, αλλά ισοφαρίστηκε στο τελευταίο λεπτό.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε και κέρδισε με 2-1 τους απόγονους του στόλου (τότε οι σχέσεις ήταν καλύτερες), με γκολ των Γραμμού, Ροκίδη, ενώ αποθεώθηκε από τους φίλους του τριφυλλιού, ο ..... προπονητής των θρηνικών, Στέφαν Μπόμπεκ. Σύντομα όμως εμφανίστηκαν τα προβλήματα στη σιχαμένη ομάδα, σε φιλικό το τρύλο χάνει από την .... Καλλιθέα με 4-2, ο Μπόμπεκ αποδοκιμάζεται από τους επιστήμονες οπαδούς της ομάδας του και λίγο αργότερα εγκαταλείπει άδοξα το λιμάνι και την Ελλάδα.
Για την ιστορία να αναφέρουμε και τους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν εκείνη την περίοδο με τη φανέλα του Παναθηναϊκού μας, όπου βασικοί ήσαν οι: Οικονομόπουλος – Τομαράς, Καμάρας, Σούρπης, Αθανασόπουλος – Δομάζος, Ελευθεράκης, Ροκίδης – Γραμμός, Αντωνιάδης, Φυλακούρης, ενώ βοήθησαν ακόμη και οι Πανόπουλος, Μητρόπουλος, Βλάχος, Δημητρίου, Γονιός, Δεληγιάννης, Φραντζής, Χάντζος, Χατζηανδρέου, Καλαϊντζίδης, Καψής.
Σκόρερ του τριφυλλιού στο πρωτάθλημα ήσαν οι: Αντωνιάδης (25), Γραμμός (11), Δομάζος (6), Δημητρίου (6), Ελευθεράκης (5).
Από το καλοκαίρι του 1969, όπως έχει ήδη αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο, το τριφύλλι προσπάθησε να εντάξει στο δυναμικό του μερικούς καταξιωμένους άσσους που αγωνίζονταν σε μικρότερες ομάδες, όπως οι Αϊδινίου, Δέδες, Πανταζής, Συνετόπουλος, Σταυρόπουλος, Κρητικόπουλος, εκτός από τους Αντωνιάδη και Ελευθεράκη, τους οποίους εν τέλει απέκτησε.
Το δικτατορικό καθεστώς όμως της εποχής φρόντισε να ψαλιδίσει τα όνειρα και τις προσπάθειες των παραγόντων του Παναθηναϊκού και να ενισχύσει τους .... κοπανατζήδες του Κυπέλλου Ράπαν. Έτσι, ο .... ευεργέτης του Παναθηναϊκού Ασλανίδης, με εγκύκλιο που εξέδωσε απαγόρευε τις μετακινήσεις ποδοσφαιριστών μεταξύ μεγάλων συλλόγων και έτσι το τριφύλλι περιορίστηκε στους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που απέκτησε από ομάδες μικρότερων κατηγοριών συν τον Ελευθεράκη και Αντωνιάδη, για τους οποίους είδαμε πώς τους απέκτησε.
Όταν λοιπόν αντελήφθη η διοίκηση του Παναθηναϊκού ότι ματαιοπονούσε μπροστά στο τείχος που είχε υψώσει ο .... σωτήρας του Κ. Ασλανίδης και ότι δεν επρόκειτο να αποκτήσει κανέναν από τους ποδοσφαιριστές που αναφέραμε, παρότι όλοι τους επιθυμούσαν διακαώς να αγωνισθούν με το τριφύλλι εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: “ο Παναθηναϊκός ευχαριστεί τα σωματεία που προσεφέρθησαν ευγενώς να του παραχωρήσουν παίκτες τους. Πλην, όμως, σεβόμενος την περί μεταγραφών εγκύκλιο της ΓΓΑ, δεν προέβη εις ουδεμίαν μεταγραφήν”.
Οι συνταγματάρχες λοιπόν, του απαγόρεψαν να πάρει μερικούς έτοιμους παίκτες, γιατί στο μυαλό τους, όπως θα δούμε παρακάτω είχαν μόνον τον Ολυμπιακό. Και όμως, λίγο καιρό αργότερα ο Παναθηναϊκός θα έφτανε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στο Γουέμπλεϊ.
Θέλετε και τη συνέχεια αυτής της ιστορίας; Ο μεν Πανταζής και ο Δέδες πήγαν στην ΑΕΚ, ενώ οι Σταυρόπουλος, Κρητικόπουλος, Συνετόπουλος, Πουπάκης και Κελεσίδης κατέληξαν στον θρήνο και μάλιστα με ελεύθερη μεταγραφή! Είδατε πως ευνοούσαν τον Παναθηναϊκό οι στρατοκράτες της εποχής.
Και ενώ οι παράγοντες του Παναθηναϊκού κυριολεκτικά παρακαλούσαν για κάποιες προσθήκες, αφού φαινόταν ότι η ομάδα ήταν έτοιμη για μεγάλα πράγματα στην Ευρώπη, ο Ασλανίδης και η παρέα του, ενέκρινε να μεταγραφούν στον Παναθηναϊκό, μετά το Γουέμπλεϊ βέβαια, ο Σάκης Κουβάς από τον Βύζαντα και ο Καμπάς του Πιερικού.
Για την περίπτωση βέβαια του Συνετόπουλου, ο οποίος κυριολεκτικά καιγόταν να φορέσει την πράσινη φανέλα, η βόμβα έσκασε μετά την πτώση της χούντας, το 1974, καθώς βγήκε στη φόρα όλο το παρασκήνιο για τη μεταγραφή του στους αρουραίους από τον Ασλανίδη (ναι, αυτόν τον γνωστό ... φίλο του Παναθηναϊκού), ο οποίος του είχε διαμηνύσει δικτατορικά, “ή πας στον Ολυμπιακό ή μένεις στο Βόλο”.
Η μεταγραφή λοιπόν του Τάκη Συνετόπουλου στους αρουραίους ήταν ένα από τα πολλά αθλητικά σκάνδαλα της επταετίας. Ας δούμε όμως όλο το παρασκήνιο, ξετυλίγοντας το κουβάρι της βρωμερής αυτής υπόθεσης.
Στις 12 Απριλίου 1970 αποκαλύφθηκε στη διάρκεια του αγώνα Β΄ Εθνικής μεταξύ Πανελευσινιακού-Νίκης Βόλου απόπειρα δωροδοκίας ποδοσφαιριστών της ομάδας της Ελευσίνας. Ζητήθηκε λοιπόν και επικυρώθηκε από τα αρμόδια όργανα η τιμωρία του ποδοσφαιριστού της Νίκης Βόλου Κασαπλέρη, η στέρηση της φίλαθλης ιδιότητας στον αρχηγό του ιδίου σωματείου Ορφανίδη και ο ετήσιος αποκλεισμός του ποδοσφαιριστή Τσιμπιρίδη, γιατί ήταν παρών στις διαπραγματεύσεις για τη δωροδοκία και δεν κατήγγειλε το γεγονός. Παράλληλα μηδενίστηκε η Νίκη Βόλου για τα υπόλοιπα παιχνίδια της σαιζόν.
Απρόοπτα και μόλις τελείωσε η αγωνιστική περίοδος (καλοκαίρι 1970), ο ΓΓΑ Κ. Ασλανίδης ενέκρινε την άρση της ποινής των Κασαπλέρη-Τσιμπιρίδη εντελώς χαριστικά και αμέσως μετά η Νίκη Βόλου παραχώρησε στον Ολυμπιακό Βόλου τον ποδοσφαιριστή της Βαλαχά! Έτσι ο Ολυμπιακός του Βόλου έδωσε την ελευθέρας στον ποδοσφαιριστή Τάκη Συνετόπουλο για τους συνονόματους του βοθρολιμανίσιους του Πειραιά. Και φυσικά η μεταγραφή αυτή έγινε "κατ' εξαίρεσιν", τοπικώς και χρονικώς. Είδατε τι ωραία που τα μαγείρεψε ο .... σωτήρας και ευεργέτης του Παναθηναϊκού Ασλανίδης;
Α, ναι, ξεχάσαμε, εν τω μεταξύ οι απόγονοι του στόλου πετούσαν από επιτυχία σε επιτυχία στην Ευρώπη. Αφού πρώτα άρπαξαν μια ξεγυρισμένη τεσσάρα, σε κάποιο Κύπελλο Ευρώπης (όχι βέβαια το Πρωταθλητριών, αφού εκεί τους είχε .... απαγορεύσει ο Παναθηναϊκός να συμμετέχουν) από την παγκοσμίως άγνωστη Ντανφέρμλιν Σκωτίας, στη συνέχεια πήγαν και στην Πολωνία όπου η Γκόρνικ έκανε ..... προπόνηση (5-0 παρακαλώ).
Στη ρεβάνς, που έγινε στη Λεωφόρο σε νυκτερινό ματς, είχα πάλι την τύχη να παρακολουθήσω το ματς. Θυμάμαι, μια κατάμεστη Λεωφόρο (για να απολαύσουμε φυσικά την ισχυρή Πολωνική ομάδα και όχι τον θρήνο) και εγώ όρθιος, στα κάγκελα, ακριβώς στο κέντρο του γηπέδου στην πλευρά της οδού Τσόχα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στο ημίχρονο (0-2) για τους Πολωνούς, το απελπισμένο βλέμμα του τερματοφύλακα των αρουραίων, Λιαδέλη, την ώρα που έρχονταν προς την καταπακτή για να πάνε στα αποδυτήρια. Αναλογιζόταν σίγουρα ο δύσμοιρος τι τον περίμενε ακόμη στο δεύτερο ημίχρονο. Ευτυχώς γι' αυτόν οι Πολωνοί πάτησαν φρένο και ο Σιδέρης βρήκε την ευκαιρία να αποκαταστήσει το χαμένο (;) γόητρο των βοθρολιμανίσιων (τελικό αποτέλεσμα 2-2).
Yank1971
