Γράφει ο Μιχάλης
Στο σημερινό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Κούμπαν όποιος επιχειρήσει να κάνει αμιγώς μπασκετική προσέγγιση, μάλλον δεν θα έχει καταλάβει τι είδε. Ο Παναθηναϊκός πήρε μια νίκη που μας γύρισε όχι πολλά χρόνια πίσω....... αλλά πίσω.
Μια νίκη από αυτές που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στο παρελθόν. Τότε που έλεγες ότι θα πάρει την νίκη, είτε παίζει καλά, είτε όχι. Είδατε στο τέλος κανένα σύστημα; Τίποτα στοχευμένο; Αν ναι, να μου το πείτε και μένα.
Είδαμε όμως ψυχή από όλους όσους ήταν στο παρκέ. Καρδιά και γρήγορα πόδια στην άμυνα, για να κυνηγάνε τους "δολοφόνους" της Λοκομοτίβ Κούμπαν.
Κακά τα ψέματα, η ψυχολογία απέναντι σε ένα αντίπαλο παίζει μεγάλο ρόλο. Η Κούμπαν το έδειξε αυτό στο μεγαλύτερο μέρος του ματς (προερχόμενη από ένα 3-0 εις βάρος του Παναθηναϊκού). Η ψυχολογία με την οποία σουτάρουν οι παίκτες της, είναι κάτι που δεν συναντάς εύκολα.
Ένα απλό παράδειγμα. Μέχρι το 37 που η Κούμπαν διατηρούσε τον έλεγχο του αγώνα, είχε βάλει τρία τρίποντα στην τελευταία περίοδο. Δύο με τον Ντρέιπερ και ένα με τον Σίνγκλετον. Οι δυο συγκεκριμένοι παίκτες είχαν 0 πόντους μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και όμως δεν δίστασαν να πάρουν τις προσπάθειες. Και πώς να διστάσουν όταν ο Ντρέιπερ είχε 6/6 στο πρώτο παιχνίδι.
Στο πρώτο μέρος ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε πάρα πολύ αγχωμένος. Το "θέλω να νικήσω" είχε υπερισχύσει του…. "τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω".
Οι περιστροφές στην άμυνα δεν έβγαιναν, χωρίς να ήταν απαραίτητα λάθος η προσέγγιση του παιχνιδιού. Πρέπει να λάβουμε υπόψη, ότι ο Μπαρτζώκας έχει πάρει 3άρια-4άρια του ΝΒΑ (Ράντολφ-Σίνγκλετον) και τα έχει μετατρέψει σε 5αρια που τους αρέσει να αντιμετωπίζουν πρόσωπο με πρόσωπο τον αντίπαλο, παρά με πλάτη χαμηλά στο post.
Οι πράσινοι φάνηκαν μπερδεμένοι στην επίθεση και βλέπαμε παίκτες να κάνουν τα αντίθετα από αυτά που μπορούν να κάνουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Φελντέιν πότε έκανε drive από την εσωτερική και πότε split-out και όταν βρέθηκε στο στοιχείο του να σουτάρει, προτίμησε να πασάρει στον Γκίστ στην γωνία.
Το δεύτερο μέρος κύλησε περίπου επιθετικά για ένα μεγάλο διάστημα, με την λογική του πρώτου μέρους. Κυριάρχησαν οι συνεργασίες παικτών 2 με 2 και το ατομικό ταλέντο των παικτών παρά κάποιο συγκεκριμένο σύστημα.
Ένα μεγάλο ατού στην επίθεση ήταν ο Ραντούλιτσα. Ο οποίος Ραντούλιτσα, αφού σκόραρε μαζεμένους πόντους στο πρώτο μέρος, όσες φορές πήρε την μπάλα χαμηλά στο post, κατάφερε να δει με επιτυχία τον παίκτη στην weak side και από εκεί να δημιουργηθούν ρήγματα.
Φυσικά αφού υπήρχε αυτός, δεν υπήρχε περίπτωση να πέσουμε αμαχητί. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης στα 36, κάνει πράγματα που δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα τα κάνει παίκτης στην Ευρώπη, σε αυτή την ηλικία τα επόμενα χρόνια.
Ίσως και αυτός να είναι ο βασικός λόγος που σταματάει, ενώ είναι φανερό ότι μπορεί με την κατάλληλη υποστήριξη σε ανθρώπινο δυναμικό στην ομάδα, να παίξει τουλάχιστον για δυο ακόμη χρόνια. Θα τον θυμόμαστε ως τον άνθρωπο, που ακόμα και στην τελευταία του χρονιά, μπορούσε να καθορίσει την μοίρα ενός αγώνα.
Πλέον ο Παναθηναϊκός πρέπει να παραμείνει σοβαρός. Να κάνει το 2/2 με τις Νταρουσάφακα, Τσεντεβίτα και να περιμένει. Είναι στο χέρι του πλέον η τρίτη θέση και απλά περιμένει να δει αν έχει τις πιθανότητες του για την δεύτερη και το πλεονέκτημα έδρας.
ΥΓ1. Ο Φελντέιν δεν χρειάζεται να βρει κανένα ρόλο με τον ερχομό του Ουίλιαμς. Χρειάζεται απλά να κάνει αυτά που έκανε μέχρι να γίνουν οι μεταγραφές. Να παίρνει τις προσπάθειες που πρέπει να πάρει και να μην ψάχνει το κάτι εξεζητημένο. Όπως έκανε στο δεύτερο ημίχρονο.
ΥΓ.2 Ο Καλάθης έχει κάνει ένα … ηρωικό παιχνίδι. Παίζει στα ‘κόκκινα’ 35 λεπτά. Κυνηγάει τον Ντιλέινι και βάζει και κρίσιμα καλάθια. Αν είχε και την σταθερότητα στο σουτ που πάντα το απαιτητικό κοινό του εξάστερου θέλει δεν θα έπαιζε στον Παναθηναϊκό, ούτε καν στην Ευρώπη αλλά στο ΝΒΑ. Η δήλωση του Ουίλιαμς στο τέλος του αγώνα τα λέει όλα:Ο Καλάθης έκανε εξαιρετική δουλειά στο Ντιλέινι τον ανάγκασε να πάρει πολλά σουτ υπό δύσκολες συνθήκες και τον κούρασε. Δεν είναι τυχαίο που στο τέλος δεν πήρε κάποιο σουτ.
ΥΓ.3 Το καλοκαίρι ίσως μπορείς να βρεις καλύτερο από τον Χάντερ. Δεκτό. Για την εποχή όμως ίσως αποδειχθεί καθοριστικός για την έκβαση της χρονιάς. Έχει στοιχεία που έλειπαν και τα δίνει στην ομάδα.
ΥΓ.4 Οι έξυπνοι παίκτες όταν έρχονται άλλοι σε μια ομάδα κοιτάνε να το επωφεληθούν. Ο Πάβλοβιτς το κάνει. Ο Φελντέιν μπορεί να το κάνει. Όπως παλιά το έκανε ο Περπέρογλου με τον ερχομό του Σάτο. Γιατί ο έξυπνος παίκτης δεν σκέφτεται ότι θα του φάει την θέση και αγχώνεται. Σκέφτεται ότι και να μην παίξει καλά υπάρχει λύση από πίσω και δίνει το 100% στο παιχνίδι.
ΥΓ.5 Τεράστια απώλεια για τον Παναθηναϊκό του χρόνου ο Διαμαντίδης. Καμία αντίρρηση. Αδιαμφισβήτητο γεγονός και φάνηκε και σήμερα. Αλλά ήμαρτον. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είναι πάνω από τον Παναθηναϊκό. Μπορεί να περάσει ένα διάστημα αλλά και πάλι το επίκεντρο θα είναι ο Παναθηναϊκός σαν οργανισμός και όχι τα ονόματα των παικτών. Ας χαρούμε τις τελευταίες του παραστάσεις και ας μην μεμψιμοιρούμε για το τι θα γίνει του χρόνου.
Υ.Γ.6 Η γνώμη μου δεν αλλάζει. Ο Παπαγιάννης με το πρωτάθλημα που κάνει στην Ελλάδα του χρόνου θα πρέπει να είναι δεύτερος σέντερ πίσω από τον Ραντούλιτσα. Και αν ο Κούζμιτς είναι να παίζει πέντε λεπτά καλύτερα να αγωνίζεται ο Έλληνας σέντερ. Στην τελική πρέπει να πάθει για να μάθει. Ισχύει για την ίδια την ζωή όχι μόνο για το μπάσκετ.
Υ.Γ.7 Δεν είναι στα καλά του ο Ουίλιαμς. Προέρχεται από τραυματισμό έλεγε ο σπίκερ στην δημόσια τηλεόραση. 16 πόντους και 16 ranking. Αν δεν ήταν από θλάση τι θα μπορούσε να κάνει;
Η κατάταξη:
Λοκομοτίβ Κουμπάν 7-4
Παναθηναϊκός 7-4
Ερ. Αστέρα 6-4
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει τη διαφορά ούτε κόντρα στους Ρώσους, ούτε απέναντι στους Σέρβους (δύο ήττες).
Τα ματς που απομένουν
Για τον Παναθηναϊκό: Νταρουσάφακα (εκτός), Τσεντεβίτα (εντός), Εφές (εκτός)
Για την Λοκομοτίβ Κουμπάν: Ερυθρός Αστέρας (εντός), Μάλαγα (εντός), Νταρουσάφακα (εκτός)
Για τον Ερυρθό Αστέρα (έχει ένα ματς παραπάνω): Μάλαγα (εκτός), Κουμπάν (εκτός), Νταρουσάφακα (εντός), Τσεντεβίτα (εκτός).
**Να σημειωθεί ότι σε περίπτωση τριπλής ισοβαθμίας όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα την ερχόμενη βδομάδα (μεταξύ Λοκομοτίβ-Ερ. Αστέρα) οι Σέρβοι είναι "πάνω".
Αυτό σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός για να καταλήξει με το πλεονέκτημα έδρας θα πρέπει να κάνει μια νίκη παραπάνω από τους δύο αντιπάλους. Σε σχέση με τους Ρώσους έχει ένα ματς εκτός έδρας παραπάνω και ένα πιο δύσκολο εκτός έδρας ματς, αυτό με την Εφές.
Βέβαια, αυτό που προέχει έστω και μαθηματικά είναι η πρόκριση. Με μια νίκη στα επόμενα ματς οι "πράσινοι" σφραγίζουν το εισιτήριο για τους "8".
