Ένα βήμα πριν το όνειρο, ένα βήμα πριν το φάιναλ-4 και όμως αποδείχτηκε τόσο μα τόσο μακρινό. Δεν χωνεύεται εύκολα η πίκρα. Είναι μεγάλη, όχι μόνο γιατί αποκλειστήκαμε, αλλά για το πως αποκλειστήκαμε, Γιατί πιστέψαμε σε αυτή την πρόκριση,γιατί θέλαμε το καλύτερο τέλος για τον μεγάλο μας αρχηγό.
Το κακό όμως είναι, ότι παρασυρθήκαμε παραπάνω από όσο έπρεπε, παρότι βλέπαμε πως τα δείγματα γραφής το λιγότερο ήταν μέτρια και δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ήμουν από αυτούς που στην αρχή της σεζόν ήμουν υπέρ του δέοντος αισιόδοξος. Πίστευα πολύ στην ομάδα ,στον Τζόρτζεβιτς και στο τεχνικό επιτελείο. Μάλιστα πίστεψα ακόμα παραπάνω, μετά την υπέρβαση της διοίκησης και τις διορθωτικές κινήσεις του χειμώνα.
Ακόμα και την Τρίτη στο δρόμο του γυρισμού από το γήπεδο, επέμενα στην παραμονή του Τζόρτζεβιτς. Όταν έμαθα για την απόλυση του, τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Από την μία πίκρα και στεναχώρια -γιατί ένα ακόμα πρότζεκτ πετάχτηκε στο κάλαθο των αχρήστων- και από την άλλη μια ανακούφιση και αισιοδοξία.
Απορούσα με τον εαυτό μου, δεν μπορούσα να εξηγήσω τι μου συνέβαινε και όμως σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και ξεκάθαρα.
Σκεπτόμενος όλη την πορεία του Τζόρτζεβιτς στην ομάδα μας, τα πάντα ξεκαθάρισαν. Καλώς ή κακώς, όλοι στον αθλητισμό κρίνονται εκ των αποτελεσμάτων και ο Τζόρτζεβιτς απέτυχε και αυτό δεν έγινε με τον αποκλεισμό, αλλά στους αγώνες που κέρδισε. Θα μου πείτε τι??Είσαι τρελός??
Μπορεί και να είμαι, αλλά για σκεφτείτε τους αγώνες που κερδίσαμε. Σε ποιον αγώνα κερδίσαμε και ήμασταν κυρίαρχοι??? Σε ποιον αγώνα φάνηκε το πλάνο του τεχνικού επιτελείου σε άμυνα και επίθεση???
Ακόμα και στο ελληνικό πρωτάθλημα τις περισσότερες φόρες χαροπαλεύαμε με ομάδες που έπρεπε να ρίχναμε σαραντάρες. Στηριζόμασταν καθαρά στο ατομικό ταλέντο των παικτών και στη διάθεση που ξύπνησαν το πρωί. Πότε ήταν ο Καλάθης, πότε ο Ραντούλιτσα, πότε ο Γκιστ και στο τέλος ο Ούιλιαμς. Μία ήταν η ασφαλιστική δικλείδα. Η μόνιμα θετική διάθεση του Μητσάρα, που πολλές φορές, κάλυπτε και την ανυπαρξία των υπόλοιπων.
Αυτή είναι η αλήθεια. Ο Τζόρτζεβιτς δεν έδειξε τίποτα αξιόλογο, δεν έδειξε την τεράστια μπασκέτικη του προσωπικότητα, δεν έπεισε κανέναν ότι αξίζει την θέση στον πάγκο του εξάκις φορές πρωταθλητή Ευρώπης και η αντικατάσταση του ήταν τελικά επιβεβλημένη για να διεκδικήσουμε με μεγαλύτερες ελπίδες το πρωτάθλημα.
Υ.Γ. Ο Τζόρτζεβιτς δεν απολύθηκε, τον τέλειωσε ο πράσινος λαός στο τρίτο λεπτό του χθεσινού αγώνα μαζί με τον Πάβλοβιτς, την ώρα της αντικατάστασης του Γιάνκοβιτς. Καλή επιτυχία στον νέο... παλιό..Αργύρη Πεδουλάκη ραντεβού στο εξοχικό!!!
Erevos13
