Γράφει ο Ευθύμης
Ο Δημήτρης Γιανακόπουλος δήλωσε μετά την απώλεια του Πρωταθλήματος, πως νιώθει ότι έφαγε κλωτσιά στα αρχίδια και θα κάνει ότι μπορεί για να επανέλθει η ομάδα στην κορυφή. Έκανε λοιπόν το καθήκον του και μετά τους Σίνγκλετον, Τζέιμς, Μπουρούση, φέρνει όπως φαίνεται ένα από τα κορυφαία τριάρια (ίσως το κορυφαίο) που ήταν διαθέσιμο στην αγορά.
Ο λόγος για τον K.C. Rivers. Στα 29 του (1.3.1987), ο ύψους 196 εκ. Αμερικανός sg/sf προβάρει τα πράσινα. Πρόκειται για έναν παίκτη με 42% τρίποντο καριέρας στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ (Euroleague, Acb, Eurocup, Lega Basket, LNB Pro A). Από τους καλύτερους σουτέρ στην Ευρώπη, ειδικά spot shooter, μπορεί να σκοράρει βγαίνοντας και από σκριν. Εξαιρετικός αμυντικός, με μεγάλο άνοιγμα χεριών (206 εκατοστά). Ο πρωταθλητής Ευρώπης το 2015 έρχεται στην ομάδα να προσθέσει περιφερειακό firepower, που απεγνωσμένα ψάχνουμε τα τελευταία χρόνια.
Την στιγμή, λοιπόν, που σύμφωνα με κάποιους ειδικό-άσχετους οι μεταγραφές είχαν κολλήσει -μετά την άρνηση του Κλαβέρ και θα ανακοινώναμε Μαρκοϊσβίλι, ενώ ήταν γνωστό ότι ο παίκτης ήταν stand by έτσι ώστε να μπορέσουμε να βρούμε κάτι καλύτερο- ο πρόεδρος δεν μας απογοήτευσε και έβαλε το κερασάκι στην τούρτα.
Τώρα χρειαζόμαστε ένα stretch-4 με καλό τρίποντο και γρήγορα πόδια έτσι ώστε να πλαισιώσει ιδανικά του υπάρχοντες ψηλούς. Αν μπορούσα να περιγράψω τον παίκτη που χρειαζόμαστε αυτός θα ήταν ο Φώτσης στα νιάτα του ή ο τωρινός Φώτσης σε αμερικανική έκδοση. Βέβαια τέτοιος παίκτης δεν νομίζω να υπάρχει. Αν πάρουμε έναν παρόμοιο, τότε το ρόστερ κλείνει. Ο Αντετοκούνμπο ή κάποιος ρολίστας Έλληνας για να γεμίσει το ρόστερ, είναι πάντα ευπρόσδεκτος.
Τότε ελπίζω να ηρεμήσουν οι μίζεροι, που δε το βλέπω, καθώς θα ζητάνε και άσσο και πέντε και "Της Παναγιάς τα μάτια" ως συνήθως. Και ως συνήθως, όταν έρθει η ώρα να στηρίξουν την ομάδα, γήπεδο δε θα πάνε, εισιτήριο διαρκείας δε θα πάρουν, και αυτοί που θα πάνε γήπεδο θα μουρμουράνε στην πρώτη αναποδιά, δημιουργώντας αρνητικό κλίμα στην ομάδα, επηρεάζοντας την ψυχοσύνθεση της ομάδας.
Όσον αφορά τα γκαρντ, πρέπει να δείξουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Μποχωρίδη για πέμπτο γκαρντ. Ο 22χρονος γκαρντ (18.5.1994) ήρθε στον Παναθηναϊκό ως το μεγαλύτερο ταλέντο στην θέση του, αναγκάζοντας τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να πληρώσει 350 χιλιάδες ευρώ το καλοκαίρι του 2014 στον Άρη. Οι τραυματισμοί του τον άφησαν φανερά πίσω, όμως είναι ακόμη 22 χρονών.
Χρειάζεται αρκετή δουλειά, όμως φαίνεται διατεθειμένος να τα δώσει όλα. Ήδη, στο λίγο που αγωνίστηκε τη χρονιά που ολοκληρώθηκε, φάνηκε να έχει βελτιώσει το σουτ του. Τα χαρακτηριστικά του Θεσσαλονικιού αριστερόχειρα γκαρντ μπορούν να κολλήσουν εξαιρετικά με τις ανάγκες του ρόστερ και τα θέλω του προπονητή μας.
Ο παίκτης έχει το πλήρες πακέτο για να γίνει ένας καλός γκαρντ της Ελληνικής σχολής, απλώς είναι, σε επίπεδο euroleague, ακατέργαστος σε κάποια κομμάτια του παιχνιδιού του. Με ύψος 1.94 άνοιγμα χεριών 205 εκατοστά (!!!) έχει την ικανότητα να αμυνθεί εξαιρετικά (θα τον βοηθήσει ο προπονητής σε αυτό), ενώ θα πρέπει να χαμηλώνει περισσότερο όταν τον πιέζουν, για να προστατεύει καλύτερα την μπάλα. Ακόμη του λείπει ο τσαμπουκάς από το παιχνίδι του (ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι δεν κατάφερε στα 2 χρόνια που βρίσκεται στην ομάδα να ενσωματωθεί λόγω των τραυματισμών), όμως ο παίκτης στα χρόνια που τον παρακολουθώ δείχνει μαχητής έτοιμος να λιώσει στο παρκέ. Μπορεί να εξελιχθεί σε έναν καλό (πολύ καλό) playmaker.
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω όμως αγωνιστικά γιατί πρέπει να στηριχθεί ο Μποχωρίδης. Πολλοί έχουν κολλήσει στην πρώτη θητεία του Πεδουλάκη στην ομάδα. Εκεί έχοντας τον Δημήτρη Διαμαντίδη, ένα πυρηνικό όπλο στο μισό γήπεδο, αποφάσισε να χτίσει την ομάδα έτσι ώστε να παίξει επίθεση μισού γηπέδου. Αυτό έχει κάνει πολλούς να μπερδευτούν και να μην καταλαβαίνουν ότι ετοιμάζει μία two-way team.
Δηλαδή μία ομάδα που θα είναι εξίσου καλή και στο μισό γήπεδο και στο ανοικτό, για αυτό παίρνει αυτούς τους παίκτες. Αν ήθελε να παρουσιάσει μία ομάδα όπως τότε δεν θα έπαιρνε τον Τζέιμς, αλλά κάποιον διαφορετικό γκαρντ με ικανότητα στο pick and roll και θα τον συνδύαζε με τους αντίστοιχους ψηλούς ή θα έπαιρνε έναν επιπλέον γκαρντ των 10-15 λεπτών με ικανότητα στο Pick and roll, αφήνοντας τον Μποχωρίδη σε ρόλο έκτου γκαρντ. Όχι ότι δε θα παίζουμε καθόλου pick and roll και θα παρατήσουμε την επίθεση μισού γηπέδου.
Η πλειοψηφία των ομάδων στα μεγάλα παιχνίδια καταφεύγει στο σετ παιχνίδι (Ο Παναθηναϊκός του Ζέλικο) και εκεί θα στραφούμε είτε σε τελευταίες κατοχές μεγάλων αγώνων είτε στις δύσκολες βραδιές που οι περιφερειακοί μας δε θα μπορούν να συνδεθούν με το καλάθι.
Αν ο Πεδουλάκης καταφέρει και προσαρμόσει την ομάδα πάνω στα ηγετικά χαρακτηριστικά παικτών που θα παίζουν στην εκάστοτε πεντάδα, τότε η ομάδα θα μπορέσει να κλείσει κατά πολύ την ψαλίδα με την ΤΣΣΚΑ και την Φενέρ, οι οποίες παραμένουν τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση της ερχόμενης Εuroleague και να συναγωνιστεί όλες τις υπόλοιπες ομάδες για μία θέση στο final-4. Προσοχή, ακόμη δεν είμαστε ομάδα για εκεί. Χρειάζεται δουλειά, δουλειά, δουλειά και υπομονή.
Ο Πεδουλάκης είναι ένας προπονητής που έχει δείξει ότι του αρέσει να εισάγει νέα δεδομένα στο μπάσκετ και δεν είναι κολλημένος στο μπάσκετ άλλων εποχών, όπως τον κατηγορούν μερικοί. Εξελίσσεται μέσα από το άθλημα και παράλληλα το εξελίσσει. Όταν ξεκίνησε την προπονητική στο Περιστέρι προσπάθησε να εφαρμόσει το μπάσκετ των ψηλών-κοντών και των κοντών-ψηλών.
Δηλαδή, προσπάθησε να έχει δίμετρους περιφερειακούς που θα μπορούσαν να ποστάρουν, να σουτάρουν και να πασάρουν, ενώ ταυτόχρονα ήθελε γρήγορους ευκίνητους ψηλούς που θα μπορούσαν να σουτάρουν από μακριά και να αλλάζουν σε όλα τα σκριν. Για αυτό λάτρεψε τον Λάσμε και τον περίμενε τόσους μήνες το 2012, για αυτό ήθελε μετ΄ επιτάσεως τον Σίγκλετον φέτος και παράλληλα δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να έρθει ο Μπουρούσης.
Ο Πεδουλάκης, λοιπόν, λειτούργησε υποδειγματικά σε πλήρη συνεργασία με την διοίκηση και έφερε μέχρι στιγμής παίκτες που ο καθένας έχει σε διαφορετικό βαθμό όλα όσα απαιτούνται στο σύγχρονο μπάσκετ (αθλητικότητα, σουτ, playmaking abilities και ομαδικότητα), αποδεικνύοντας ότι αποτελεί έναν από τους κορυφαίου recruiters της Ευρώπης, τοποθετώντας τα κομμάτια του παζλ υποδειγματικά το ένα δίπλα στο άλλο.
Οδηγός για την ομάδα που θα δούμε πιστεύω ότι θα αποτελέσει το πρώτο παιχνίδι των τελικών , που πήραμε το διπλό στο ΣΕΦ. Σε εκείνο το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός παρουσίασε εκπληκτική ποιότητα συνεργασιών, υψηλό ρυθμό και transition εκτέλεση. Μέσα από ένα εξαιρετικό πλαίσιο συνεργασιών έσπασε όλα τα ρεκόρ στις ασίστ στους τελικούς (29!!!) και παρουσίασε ένα φοβερό spacing που είχαμε να δούμε από την εποχή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Όσον αφορά την άμυνα δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Είναι γνωστό ότι ο Πεδουλάκης αποτελεί ένα μάστερ της άμυνας, χρησιμοποιώντας πολυσύνθετες άμυνες χώρων και αλλαγές στην πλειοψηφία των σκριν, αναγκάζοντας τον επιτιθέμενο να ασφυκτιά απέναντι στην άμυνα.
Εμπιστοσύνη στην διοίκηση, τους παίκτες, και τον προπονηταρά μας (μην πεταχτεί κανένας μίζερος και πει τίποτα θα γίνει αιματοχυσία) και θα δικαιωθούμε σύντομα.
Κάθε εμπόδιο για καλό τελικά…
Υπέρβαση έχει γίνει. Δεν έχει σημασία αν είναι και οικονομική, αλλά είναι σίγουρα αγωνιστική.
Η αποδοχή της ήττας σου είναι ένας λόγος για να πάρεις ρεβάνς - Μοχάμεντ Άλι.
Το κλειδί δεν είναι η θέληση για τη νίκη ... ο καθένας το έχει αυτό. Είναι η θέληση να προετοιμαστείς για να κερδίσεις αυτό είναι σημαντικό - Bobby Knight
Ο Στρατηγός του Μπάσκετ κάτι παραπάνω ξέρει…
