Γράφει ο Μιχάλης
Ο Παναθηναϊκός πήρε το ζητούμενο στον αγώνα με την Μακάμπι Τελ Αβίβ και αυτό δεν ήταν άλλο από την νίκη (83-75 στην παράταση). Πλέον πηγαίνει με την καλύτερη ψυχολογία στην επόμενη "διαβολόβδομάδα" που περιλαμβάνει ταξίδι στην Μαδρίτη για τον αγώνα με την Ρεάλ Μαδρίτης και το ντέρμπι του ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό.
Αν χρειάζεται να ξεχάσει κάτι ο Παναθηναϊκός από το χτεσινό παιχνίδι, σίγουρα αυτό ΔΕΝ είναι το τελευταίο δεκάλεπτο. Αυτό θα πρέπει να το δει ο Πασκουάλ μαζί με τους παίκτες του πολλές φορές στο βίντεο και να δουλέψει πάνω στις αδυναμίες της ομάδας και αν θέλετε και λίγο στην νοοτροπία στην επίθεση και την άμυνα.
Οι πράσινοι στο διάστημα αυτό βρέθηκαν χωρίς ιδέες στην επίθεση, ενώ στην άμυνα δεν υπήρχε η πίεση στα γκάρντ της Μακάμπι, με αποτέλεσμα να σουτάρουν και ελεύθερα σουτ οι Ουιμς και Γκάουντλοκ, ενώ και στην ρακέτα χάθηκε η μάχη, ειδικά αυτή του Μπουρούση με τον Αίβερσον.
Το ημίψηλο σχήμα έσωσε την παρτίδα και οδήγησε το παιχνίδι στην παράταση. Όσον αφορά την νοοτροπία, θεωρώ ότι είναι ανεπίτρεπτο και σίγουρα θα γίνει θέμα μέσα στην ομάδα, η χαλαρότητα στην απόδοση της, ειδικά στην άμυνα με την διαφορά να φτάνει δυο φορές σε διψήφια νούμερα και να εξαφανίζεται σε λίγα λεπτά.
Με ομάδες τύπου Μακάμπι (25 εκ δολάρια μπάτζετ), δεν μπορεί να θεωρείς ότι τελείωσε ο αγώνας επειδή προηγείσαι με 10-12 πόντους τέσσερα λεπτά πριν το τέλος.
Φυσικά υπήρξαν και πολλά θετικά. Οι πράσινοι για 30 λεπτά ήταν πάρα πολύ καλοί στην άμυνα, απέναντι σε μια ταλαντούχα, αλλά άναρχη ομάδα, με έμφαση στο ένας εναντίον ενός. Ο Παναθηναϊκός κυνήγησε στην άμυνα τους αντιπάλους του και οι περιστροφές ήταν πάρα πολύ καλές, με το ημίψηλο σχήμα να βοηθά πάρα πολύ στην κατεύθυνση αυτή.
Στην επίθεση υπήρξε κίνηση και καλή κυκλοφορία σε πολλά σημεία, αλλά η τελική επιλογή δεν ήταν σωστή. Ο Καλάθης έκανε ακόμα ένα εξαιρετικό παιχνίδι και μεγάλος υπεύθυνος για αυτό είναι ο Μποχωρίδης.
Ένας Μποχωρίδης που σιγά-σιγά κερδίζει τον Πασκουάλ (έκανε ειδική μνεία για αυτόν στην συνέντευξη τύπου) και βρίσκει τον ρόλο του στην ομάδα και που όπως και στην Πόλη με την Εφές, έτσι και στο παιχνίδι με την Μακάμπι, ήταν πάρα πολύ καλός σε άμυνα και επίθεση. Αυτά τα 11 λεπτά του Έλληνα γκάρντ, έδωσαν την δυνατότητα στον Καλάθι να ξεκουραστεί, να πάρει τις κατάλληλες ανάσες και να είναι το ίδιο καλός σε άμυνα και επίθεση.
Προφανώς ο Σίνγκλετον ήταν ο κορυφαίος του αγώνα και ο άνθρωπος που κράτησε την ομάδα σε άμυνα και επίθεση σε κρίσιμα σημεία. Θυμίζω, ότι με τον Αστέρα πριν 10 μέρες, δεν είχε πετύχει ούτε έναν πόντο. Αυτό συμβαίνει στις μεγάλες ομάδες και αυτό είναι εν τέλει που κάνει μια ομάδα μεγάλη. Να έχει παίκτες που ανά πάσα στιγμή μπορούν να την πάρουν στις πλάτες του. Σήμερα ήταν ο Σίνγκλετον, την άλλη φορά θα είναι κάποιος άλλος.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Πασκουάλ, είναι ότι τα συνεχόμενα παιχνίδια δεν δίνουν την δυνατότητα για πολλές ώρες προπόνησης στο γήπεδο, που σημαίνει ότι υπάρχει μια πίεση χρόνου στο να περάσει τα θέλω του σε άμυνα και επίθεση. Θα πρέπει βέβαια ο Παναθηναϊκός να μάθει να ζει με αυτό. Με την πάροδο του χρόνου, θεωρώ σίγουρο ότι θα μεγαλώσει και το rotation, αλλά και το playbook.
Υ.Γ.1. Νομίζω ότι η προσέλευση του κόσμου δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Ο Παναθηναϊκός παρέδιδε μαθήματα τα προηγούμενα χρόνια, όπου με ομάδες μικρότερου βεληνεκούς το ΟΑΚΑ είχε 10-12.000 χιλιάδες κόσμου. Με την Μακάμπι θα έπρεπε να είναι αν όχι γεμάτο… σχεδόν. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι πολλοί αρκούνται να πάνε μόνο στον αγώνα με τον Ολυμπιακό.
Υ.Γ.2. Ο Σίνγκλετον είπε μια μεγάλη αλήθεια στο πως ο Παναθηναϊκός έχει αντέξει τόσο καιρό και είναι μέσα στους στόχους του, με αλλαγές προπονητών, τραυματισμό Τζειμς κτλ. Είπε για την ψυχική δύναμη και το κουράγιο που δίνει ο ένας συμπαίκτης στον άλλον και αυτό πολλές φορές μπορεί να νικήσει το καλύτερο επιθετικό η αμυντικό σύστημα.
ΥΓ.3. Είναι πολύ νωρίς και κανείς δεν πρέπει να κριθεί είτε θετικά, είτε αρνητικά.
Υ.Γ.4. Αυτό το πράγμα με την Μακάμπι είναι ανεξήγητο. Εδώ και τρία χρόνια να δαπανά ένα καράβι δολάρια και να έχει στον πάγκο ισραηλινούς προπονητές χωρίς κάποια ιδιαίτερη περγαμηνή. Φυσικά όλοι από κάπου ξεκινάνε, αλλά νομίζω ότι από την ομάδα του Τελ Αβίβ λείπει όχι το ταλέντο αλλά, η ηγετική φυσιογνωμία στην άκρη του πάγκου.
Υ.Γ.5. Σε άλλες ομάδες μπορεί να αρκεί μια καλή εμφάνιση...... στον Παναθηναϊκό μετράει η διάρκεια. Ο Μποχωρίδης έχει αρχίσει σιγά σιγά να βρίσκει τον δρόμο του, όπως θα τον βρει και ο Χαραλαμπόπουλος. Το μόνο που δεν χρειάζεται είναι πρωτοσελίδα και... 200 συνεντεύξεις. Δουλειά και βελτίωση στα αδύναμα σημεία του χρειάζεται.
Υ.Γ.6. Η αντιμετώπιση που τυγχάνουν οι παίκτες από τον κόσμο. είναι ίσως η μεγαλύτερη κατάκτηση του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Air ball ο Μπουρούσης, χειροκρότημα όλο το ΟΑΚΑ. Οι τίτλοι και τα επιτεύγματα όλα αυτά τα χρόνια, έχουν χτίσει αυτή την σχέση και αν και πήγε να ξεφύγει η κατάσταση με τον Καλάθη πριν ένα μήνα, γρήγορα διορθώθηκε.
Κάτι που φυσικά δεν είχε για χρόνια ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκό και αυτό ήταν μεγάλο λάθος. Γιατί σίγουρα ο καθένας έχει συμπάθειες και αντιπάθειες, αλλά την ώρα του αγώνα το να αποδοκιμάσεις ένα παίκτη της ομάδας σου, δεν θα σε βρει ούτε εσένα κερδισμένο, ούτε τον παίκτη χαμένο. Ο μοναδικός χαμένος είναι η ΟΜΑΔΑ και μόνο.
