Η σαιζόν 1984-85 είδαμε ότι κύλησε ονειρικά για τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη. Τι έγινε όμως και εντός συνόρων; Επαναλήφθηκε η περίοδος 1975-76, όταν οι τίτλοι έφυγαν από την Αθήνα και ταξίδεψαν στην περιφέρεια.
Ο ΠΑΟΚ αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος για δεύτερη φορά στην ιστορία του, ενώ η Λάρισα, το καμάρι του κάμπου, το γνωστό βυσσινί αλογάκι, έχοντας επίσης μια πολύ καλή ομάδα, ίσως την καλύτερη ομάδα στην ιστορία της, κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος.
Ας πάρουμε όμως πάλι τα πράγματα από την αρχή.
Είδαμε ότι ο Παναθηναϊκός έκανε εντυπωσιακές μεταγραφές το καλοκαίρι του 1984, αφού έντυσε στα πράσινα δύο παιχταράδες που έμελλε να τον οδηγήσουν στα μεγάλα σαλόνια της Ευρώπης, τον Βέλιμιρ Ζάετς και τον Δημήτρη Σαραβάκο.
Το ίδιο όμως αυτό καλοκαίρι και συγκεκριμένα στις 31 Αυγούστου, το τριφύλλι τίμησε με τον καλύτερο τρόπο και όπως πραγματικά του άξιζε, ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του, τον μεγαλύτερο ίσως ποδοσφαιριστή που έχει αναδείξει το ελληνικό ποδόσφαιρο, τον "στρατηγό" Μίμη Δομάζο.
Σε ένα φιλικό με αντίπαλο τη φημισμένη ομάδα από την Αργεντινή, τη Μπόκα Τζούνιορς, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, ενώπιον 45.335 θεατών, ο Παναθηναϊκός έχασε από τους Αργεντινούς 3-2 (αυτό βεβαίως δεν είχε καμιά σημασία), με γκολ των Χαραλαμπίδη και Σαραβάκου. Στο 78΄ ο “στρατηγός” έγινε αλλαγή (έπαιξε 78 λεπτά σε ηλικία 44 ετών ο αθεόφοβος και έτρεχε σαν μηχανάκι πάνω-κάτω) και αποθεώθηκε από τον κόσμο, ενώ έκανε τον γύρο του θριάμβου και στο τέλος του αγώνα παρέδωσε τη φανέλα με τον Νο 10 στον Γιώργο Βαρδινογιάννη.
Αντιγράφουμε από το φύλλο της 8ης Σεπτεμβρίου 1984 των “Παναθηναϊκών Νέων” αποσπάσματα από άρθρα μου που αναφέρονται στον Μίμη Δομάζο:
“Θύελλα χειροκροτημάτων προκάλεσε η αναγγελία του ονόματος του Μίμη Δομάζου στη σύνθεση του Παναθηναϊκού. Και όλοι ένιωσαν ρίγη συγκινήσεως και το μυαλό τους πέταξε σε παλιές ευτυχισμένες ημέρες, όταν ο εκφωνητής ανήγγειλε στη σύνθεση του τριφυλλιού : Νο 10 Δομάζος.
Γιατί όλοι ένιωθαν τη σιγουριά που τους έδινε η ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα, το αστείρευτο πάθος και η εκπληκτική στόφα του μεγάλου, του ανεπανάληπτου “κοντού” της πράσινης ταξιαρχίας. Η ομάδα του τριφυλλιού είχε βγει στον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου, για το καθιερωμένο, πριν από τον αγώνα, ζέσταμα, χωρίς τον στρατηγό που την οιστρηλατούσε για μια ολόκληρη εικοσαετία.
Και όταν τελικά έκανε την εμφάνισή του το “ιερό τέρας” του ελληνικού ποδοσφαίρου, το Στάδιο σείστηκε από τις επευφημίες και του επιφύλαξε μια πραγματικά αποθεωτική υποδοχή, που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη του Μίμη, είμαστε σίγουροι γι' αυτό, για πολύ καιρό.......
Ο ανεπανάληπτος Μίμης Δομάζος δεν απογοήτευσε τους φίλους του. Με τη μοναδική δεξιοτεχνία του, την εκπληκτική ευστροφία που διαθέτει, τις μπαλιές του που ήταν σταλμένες λες με διαβήτη και την ακατάβλητη μαχητικότητά του, ξεσήκωσε ακόμη και τώρα, μετά τα σαράντα του, τους 50.000 θεατές περίπου που είχαν κατακλύσει το Ολυμπιακό Στάδιο, οι οποίοι δικαιολογημένα, σε κάθε του ενέργεια τον αποθέωναν.
Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε επίσης στους οπαδούς του τριφυλλιού που παρακολούθησαν το φιλικό παιχνίδι με τη Μπόκα Τζούνιορς, η σχεδόν άψογη συνεργασία των τριών μέσων του Παναθηναϊκού, Δομάζου, Ζάετς, Ρότσα. Οι κομπίνες, οι εναλλαγές, οι εκπληκτικές προσποιήσεις και ντρίμπλες, οι φοβερά εύστοχες μακρινές μπαλιές προκάλεσαν αίσθηση. Και δεκάδες στόματα μουρμούριζαν: "Μακάρι να ήταν ο Δομάζος 15 χρόνια νεότερος. Φαντάζεσθε τη φοβερή αυτή τριπλέτα Δομάζου-Ζάετς-Ρότσα, με τον στρατηγό στις μεγάλες του δόξες; Για προσπαθείστε να την σκεφθείτε..."
Ο Παναθηναϊκός καθιέρωσε τη σαιζόν αυτή την "πράσινη κερκίδα" και η Διοίκησή του διένειμε δωρεάν τα πρώτα 5.000 εισιτήρια σε μαθητές για να απολαύσουν δωρεάν το τριφύλλι της Ευρώπης.
Πάμε όμως και στα... τετριμμένα. Το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο.
Ο κόσμος αγκάλιασε την ομάδα στην πρώτη περίοδο που αγωνίσθηκε ως γηπεδούχος στο Ολυμπιακό Στάδιο. Και η ομάδα μας θα κατακτούσε πάλι το πρωτάθλημα, αν δεν έκανε αυτή την εκπληκτική πορεία στην Ευρώπη, που την έφερε στις 4 καλύτερες ομάδες της γηραιάς ηπείρου. Εκεί έριξε όλο το βάρος του ο πρέσβης του ελληνικού αθλητισμού και γι' αυτό δεν έκοψε πρώτος το νήμα στο εγχώριο πρωτάθλημα.
Μην νομίζετε όμως ότι, δεν έβαλαν το χεράκι τους, όπως πάντα, και τα γνωστά κοράκια, που μια ζωή κατατρέχουν τον αυτοκράτορα του ελληνικού ποδοσφαίρου και με τις ακάματες προσπάθειές τους οι γνωστοί δήμιοι του τριφυλλιού Νικάκης, Κανταρτζής και Βασιλάκης (ναι, ο γνωστός τηλεκριτικός), στέρησαν από την ομάδα μας τόσους βαθμούς, όσους χρειαζόταν για να μην αναδειχθεί πρωταθλήτρια και αυτή τη χρονιά.
Στις 3 από τις 4 συνολικά ήττες που είχε ο Παναθηναϊκός στο πρωτάθλημα, με τα σφυρίγματά τους, οι "άρχοντες" των αγώνων στέρησαν βαθμούς και φυσικά και τον τίτλο από το τριφύλλι, που ευτυχώς δεν κατέληξε στον γρύλο. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από πολιτική εφημερίδα της εποχής, η οποία στην αθλητική της στήλη επισημαίνει τα εξής:
“Στις 5 Νοεμβρίου 1984, ο Παναθηναϊκός, αν και λαβωμένος από ελλείψεις λόγω τραυματισμών, είχε ικανοποιητική απόδοση στο Χαριλάου έναντι του Άρη. Αν τελικά εγκατέλειψε το γήπεδο ηττημένος, αυτό οφείλεται στην προκλητική ανοχή του Νικάκη, στο σκληρότατο μαρκάρισμα των Αρειανών, αλλά και στην ατολμία (;) του να καταλογίσει ένα καταφανέστατο πέναλτι υπέρ των πρασίνων. Επίσης του καταλογίζεται ευθύνη γιατί δεν ακύρωσε το γκολ του Σεμερτζίδη, ο οποίος έστρωσε τη μπάλα με το χέρι πριν σκοράρει”.
Διαβάστε ακόμη παρακάτω και σχόλια άλλων πολιτικών εφημερίδων για να καταλάβετε το ..... έγκλημα που συνετελέσθη σε βάρος του αυτοκράτορα του Ελληνικού ποδοσφαίρου:
ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ: “Ριφιφί” στο Χαριλάου από σφαγέα διαιτητή, είναι ο τίτλος, και στο κείμενο αναφέρει: Ο Παναθηναϊκός σφαγιάστηκε εν ψυχρώ και ο Άρης ελέω Νικάκη.... πήρε τους βαθμούς της νίκης.
ΤΑ ΝΕΑ: Με τίτλο “σφαγή του ΠΑΟ”, τονίζουν “κλασική περίπτωση πέναλτυ η ανατροπή του Μαυρίδη. Στο 55΄ ο Σεμερτζίδης έκλεψε την μπάλα χρησιμοποιώντας και .... λίγο το χέρι του”.
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: “Ο ΠΑΟ ζεματίστηκε από τον διαιτητή που δεν του έδωσε πέναλτυ”.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: “.....Η ανατροπή ήταν μέσα στην περιοχή και οπωσδήποτε ήταν μια παράβαση” (Σ.Σ. Λόγω ντροπαλότητας δεν αναφέρει την παράβαση με τ' όνομά της!).
ΕΘΝΟΣ: “Εκτέλεση εν ψυχρώ του Παναθηναϊκού χθες στου Χαριλάου. Η απαράδεκτη διαιτησία του Νικάκη τον οδήγησε σε ήττα. Προτίμησε να κλείσει τα μάτια του (ο διαιτητής, όταν (σ.σ. γιατί πότε τα είχε .... ανοιχτά;) ο Κατσιαούνης εφάρμοσε λαβή ελληνορωμαϊκής πάλης στον Μαυρίδη”.
Το πρωτάθλημα ουσιαστικά κρίθηκε στην τελευταία αγωνιστική του α' γύρου στο Ολυμπιακό Στάδιο, όπου στις 20 Ιανουαρίου 1985 ο ΠΑΟΚ απέδρασε με το διπλό απέναντι στον γηπεδούχο Παναθηναϊκό. Δείτε όμως τι έγραψε η ίδια πολιτική εφημερίδα στην αθλητική στήλη της:
“Στο 18' σε γύρισμα του Χαραλαμπίδη η μπάλα χτύπησε στο χέρι του Σκαρτάδου και άλλαξε πορεία, αλλά ο Κανταρτζής δεν έδωσε το πέναλτι. Στο 41' ο επόπτης άφησε ένα κραυγαλέο οφ-σάϊντ των Αλεξανδρίδη-Πάπριτσα. Ευτυχώς πρόλαβε ο Κυράστας, γιατί ο διαιτητής εκτέθηκε ανεπανόρθωτα”.
Στον αγώνα του Καυταντζογλείου εναντίον του Ηρακλή, ο σοβαρός τραυματισμός του Γρηγόρη Παπαβασιλείου από τον Γιώργο Καραΐσκο πυροδότησε σοβαρά επεισόδια που ουσιαστικά τίναξαν τον αγώνα στον αέρα και οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στην ήττα.
Δείτε αποσπάσματα σχολίων μου στο φύλλο του Σαββάτου 5 Ιανουαρίου 1985 στα “Παναθηναϊκά Νέα” και θα καταλάβετε για τι μιλάμε:
“Ποιο πόδι θέλεις να σου κόψω, μόλις μπεις στην περιοχή μας, το δεξί ή το αριστερό; Αυτό το ανατριχιαστικό λέγεται ότι είπε ο Περγαμηνός στο Δημήτρη Σαραβάκο, λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας στο Καυταντζόγλειο. Κατά τα άλλα η φιλοξενία στη Θεσσαλονίκη υπήρξε αρίστη”.
“Σωστός καταπέλτης είναι η έκθεση του παρατηρητού του αγώνα κ. Καρακωστάνογλου που βρέθηκε στο χώρο των αποδυτηρίων, την ώρα που οι Ηρακλειδείς κυνηγούσαν τους πράσινους παίκτες, μανιασμένοι για να τους εξολοθρεύσουν. Έτσι όλα πείθουν ότι αυτή τη φορά περιμένει γερή καμπάνα τον γηραιό που θα του έρθει το .... ρόπαλο σφοντύλι. Κατά τα άλλα η φιλοξενία των Θεσσαλονικέων θύμιζε τον Ολύμπιο Δία, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι γηπεδούχοι και έχουν γίνει περίγελος ανά το Πανελλήνιο”.
Αλλά και στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ απέναντι στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, ο διαιτητής Βασιλάκης (ο γνωστός..... τηλεκριτικός) αρνήθηκε το καταφανέστατο πέναλτι στο 55' σε ανατροπή του Σαραβάκου, όπως αναφέρει η ίδια πολιτική εφημερίδα στην αθλητική της στήλη, στις 21-4-1985.
Μ' αυτά και μ' αυτά, ο Παναθηναϊκός τερμάτισε δεύτερος, 3 βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ, έχοντας χάσει μόνο από τον πρωταθλητή στο Ολυμπιακό Στάδιο, ενώ κέρδισε την ΑΕΚ, δύο φορές την μετέπειτα κυπελλούχο Λάρισα και φέρνοντας δύο ισοπαλίες με τους ακατονόμαστους, ενώ στο τελευταίο παιχνίδι στην Τούμπα, αν και προηγήθηκε με τον Σαραβάκο, ήλθε τελικά ισόπαλος με τον ΠΑΟΚ.
Χαρακτηριστικά του στοίχισαν και οι αρκετές ισοπαλίες (9 τον αριθμό, με Πανιώνιο, Δόξα, ΟΦΗ, Απόλλωνα Καλαμαριάς, ΑΕΚ, βοθρολιμανίσιους, ΠΑΟΚ, όλες με 1-1, ενώ είχε και μια λευκή ισοπαλία με τη γαυριέλα, και μία με τον Πιερικό με 2-2).
Οι ήττες, για τις οποίες αναφερθήκαμε ήδη, ήρθαν από ΠΑΟΚ, Άρη, Ηρακλή και Εθνικό, ενώ το τριφύλλι σημείωσε το πρωτάθλημα αυτό 17 νίκες, αναλυτικά: με ΟΦΗ 2-0, με Απόλλωνα 4-0, με Εθνικό 3-1, με ΑΕΚ 3-2, με Καλαμαριά εκτός 5-2, με Λάρισα 2-1, με Αιγάλεω 2-0, με Παναχαϊκή 3-0, με Πιερικό εκτός 4-1, με Πανιώνιο 4-1, με Δόξα 2-1, με Απόλλωνα 3-2, με Άρη 3-1, με Λάρισα εκτός 3-1, με Αιγάλεω 2-0, με Ηρακλή 2-1 και με Παναχαϊκή εκτός 2-0).
Στο κύπελλο, ο Παναθηναϊκός παρότι ξεκίνησε καλά, αποκλείοντας διαδοχικά τον Εθνικό με 2-1, τον Πανελευσινιακό με 5-0 και 4-1, τις ψαροκασέλες με δύο νίκες, 1-0 και 2-1 και την Καβάλα με 0-0 και 1-0, στα ημιτελικά συναντήθηκε με τον μετέπειτα πρωταθλητή ΠΑΟΚ και παρά το γεγονός ότι πέτυχε μια καθαρή νίκη στην Αθήνα με 2-0, στη ρεβάνς δεν άντεξε και έχασε με 4-0, αποκλείστηκε και έδωσε την ευκαιρία στους Θεσσαλονικείς για το νταμπλ, που θα ήταν το πρώτο στην ιστορία τους.
Όμως σε έναν συγκλονιστικό τελικό που διεξήχθη στο Ολυμπιακό Στάδιο, το Σάββατο 22 Ιουνίου 1985, η εκπληκτική Λάρισα, η ομάδα του κάμπου, με σήμα το θρυλικό βυσσινί αλογάκι, σκόρπισε τον πρωταθλητή Ελλάδος στους πέντε ανέμους, κερδίζοντας με 4-1 και κατέκτησε πανάξια το Κύπελλο Ελλάδος που κυνηγούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά έπεφτε πάνω στον Παναθηναϊκό, χωρίς να τα καταφέρει.
Τα τέρματα των βυσσινί σ' εκείνον τον αλησμόνητο τελικό είχαν πετύχει οι Ζιώγας (2), Κμίετσικ, Βαλαώρας, ενώ ο ΠΑΟΚ είχε μειώσει σε 2-1 προσωρινά με γκολ του Σκαρτάδου, ενώ πρέπει να σημειώσουμε ότι οι Θεσσαλονικείς αγωνίσθηκαν από το 20' με 10 παίκτες, λόγω αποβολής του Βασιλάκου.
Έτσι η ευρωπαϊκή πορεία του τριφυλλιού και τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισε μέσα στη χρονιά, δεν του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει, εντός συνόρων, την αντίστοιχη πορεία της αμέσως προηγουμένης περιόδου.
Οι ποδοσφαιριστές που σήκωσαν το βάρος της μεγάλης ευρωπαϊκής διάκρισης, αλλά και του πρωταθλήματος και του κυπέλλου στο εσωτερικό, ήσαν οι : Λαφτσής, Μήνου, Δάφκος, Κυράστας, Ταράσης, Βονόρτας, Καρούλιας, Βασιλείου, Αντωνίου, Παπαβασιλείου, Γεροθόδωρος, Λιβαθηνός, Δοντάς, Ζάετς, Ρότσα, Καραβίδας, Θ. Δημόπουλος, Γαλάκος, Χαραλαμπίδης, Μαυρίδης, Κάβουρας, Σαραβάκος.
Ο Παναθηναϊκός, ο οποίος σημειωτέον, στην περίοδο εκείνη στο πρωτάθλημα είχε την πρώτη επίθεση, σημειώνοντας 61 τέρματα έναντι 59 του Ηρακλή και 58 της ΑΕΚ, είχε πρώτους σκόρερ τους εξής παίκτες: Σαραβάκο με 15, Χαραλαμπίδη με 10, Θ. Δημόπουλο και Μαυρίδη με 8, Αντωνίου με 6, Γεροθόδωρο και Κάβουρα με 4 και Ζάετς με 3 τέρματα.
Όσο για το χάλι των αρουραίων τι να πούμε, οι σφαλιάρες έπεφταν βροχή και η κλάψα τους πήγαινε σύννεφο. Τους φταίγανε δε οι πάντες και τα πάντα : Οι διαιτητές (χα, χα, εδώ γελάνε), οι πολιτικοί, τα λεφτά του Βαρδινογιάννη, τα δοκάρια, η ατυχία, η "άτιμη κενωνία" που λέει κι' ο Τσιφόρος, η αστοχία των ερυθρόδερμων στραβοκλότσηδων, η ΕΠΟ (!), τα .... ούρα του Ίσις, ο Ωνάσης, η Μπενφίκα (που τους είχε ρίξει τα γκολάκια της στην Ευρώπη), ο Σαργκάνης, ο Γκμοχ, η μάστιγα των .... ναρκωτικών, τα "ανδρείκελα" της ΓΓΑ, η .... νοημοσύνη των Ελλήνων φορολογουμένων (!) και δεν συμμαζεύεται. Είναι απόλαυση να ακούς τους αρουραίους να παραπονούνται για τα πάντα.
Είχαμε βέβαια και την Ευρώπη, άλλο πεδίο .....ερυθρόδερμων θριάμβων. Αφού λοιπόν, κατάφεραν να αποκλείσουν την ..... παιδική ομάδα του ανανεωμένου Άγιαξ (άλλο απωθημένο κι' αυτό με την ομάδα της Τρούμπας), νόμισαν ότι μπορούν να κάνουν το ίδιο και με τη Μπενφίκα, όπου όμως έφαγαν τις ξεγυρισμένες σφαλιάρες τους και το γλυκό ήρθε και έδεσε, όταν έχασαν άλλες δύο φορές από τη .... ρουμανική Ουνιβερσιτά και έτσι δεν κατάφεραν να ...... κατακτήσουν το Κύπελλο Ευρώπης!!!
Κακόμοιροι αρουραίοι, πότε θα ξυπνήσετε επί τέλους και θα σταματήσετε να καταπίνετε αμάσητο το σανό που σας ταΐζουν;
Yank1971
