Γράφει ο Μιχάλης
Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε την χειρότερη του εμφάνιση στην φετινή Ευρωλίγκα στην Βαρκελώνη. Παρουσιάστηκε ανοργάνωτος, χωρίς καμία μα καμία συγκέντρωση στην άμυνα και με πρόβλημα νοοτροπίας που ο Πασκουάλ καλείτε σύντομα να λύσει. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις.
Ο Παναθηναϊκός ήταν πάρα πολύ κακός στην άμυνα. Ξεκινώντας από την ατομική άμυνα και φτάνοντας στην ομαδική. Αυτή η αδύνατη πλευρά τείνει να εξελιχθεί σε αχίλλειο πτέρνα* της ομάδας. Ένα απλό pick and roll και μια βοήθεια του ψηλού στον περιφερειακό, σήμαινε ταυτόχρονα καλάθι του ψηλού της Μπαρτσελόνα, μιας και βοήθεια από πίσω δεν υπήρχε σχεδόν ποτέ.
Ο Τόμιτς έκανε πάρτι καθ όλη την διάρκεια της αναμέτρησης με φάσεις που ξεπερνούν την λογική και φτάνουν στην σφαίρα της φαντασίας. Γιατί το να κάνει επαναφορά από την τελική γραμμή η Μπαρτσελόνα και ο Κροάτης ύψους 2.18 να ξεκινάει από το τρίποντο σπρίντ και με το πρώτο βήμα του (που είναι αργό) να σε αφήνει πίσω και να καρφώνει από την καρδιά της ρακέτας χωρίς να υπάρχει καμία βοήθεια, μόνο φαντασία θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος αν δε το δει και όχι πραγματικότητα.
Περιστροφές στην άμυνα ακόμα αναζητούνται με τους παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα να εκτελούν ειδικά από τις γωνίες ανενόχλητοι.
Ριμπάουντ; Πονεμένη ιστορία. Το 38-28 υπέρ της Μπαρτσελόνα μάλλον κολακεύει τον Παναθηναϊκό.
Πάμε στην επίθεση. Δημιουργία 0. Μόνο ατομικές προσπάθειες και δημιουργία για τον εαυτό του ο κάθε παίκτης και όχι για την ομάδα. Και όταν τύχαινε να γυρίσει η μπάλα το σουτ που τελικά επιλεγόταν ήταν το χειρότερο. Αποκορύφωμα η φάση τρία λεπτά πριν την λήξη του ημιχρόνου όταν η μπάλα κυκλοφορεί φτάνει στον Ρίβερς εντελώς μόνος του στην γωνία και αυτός αντί να εκτελέσει πασάρει στον Νίκολς που τελικά σουτάρει με παίκτη μπροστά και step back. Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Καλάθης 1 ασίστ. Εκεί τελειώνει κάθε κουβέντα.
Ο πιο κομβικός παίκτης ειδικά μετά τον τραυματισμό του Γκιστ είναι μακράν του δεύτερου ο Σίνγκλετον. Με τον Μπουρούση εκτός τόπου και χρόνου και προερχόμενος από μια εβδομάδα που την έβγαλε στο νοσοκομείο αντί για το γήπεδο η απουσία του στο τρίτο δεκάλεπτο αποδείχθηκε καθοριστική.
Δεν θα κρίνω τον Τζειμς και τον Γκάμπριελ παρότι δεν πρόσφεραν και αυτό γιατί τους λείπουν προπονήσεις και πάνω από όλα αγώνες για να βρουν ρυθμό.
Όσον αφορά την νοοτροπία θα αναφέρω ένα απλό παράδειγμα. Ο Παναθηναϊκός έχει μειώσει σε 66-57 1:48' πριν το τέλος. Αντί να κοιτάξει να διεκδικήσει αν όχι την νίκη την μείωση της διαφοράς, πηγαίνει σε 4 επιθέσεις την μια χειρότερη από την άλλη μέσα στα πρώτα 7-10 δευτερόλεπτα κατοχής, με αποτέλεσμα να χάσει με 15 πόντους από μια Μπαρτσελόνα που ψάχνεται με τις νέες μεταγραφές και τους τραυματίες που επιστρέφουν σιγά –σιγά.
Οι πράσινοι στο 1/3 του πρωταθλήματος είναι ίσα βάρκα – ίσα πανιά. 5 νίκες – 5 ήττες. Ουσιαστικά ΑΝ μπορεί να θεωρηθεί γκέλα είναι μόνο η ήττα από τον Ολυμπιακό και αυτή γιατί είναι στην έδρα του και μόνο.
Προφανώς και δεν έχει χαθεί τίποτα αλλά πλέον υψώνεται ένα μεγάλο ΠΡΕΠΕΙ για νίκη στα δυο επόμενα παιχνίδια που ακολουθούν που είναι και τα δυο εντός έδρας με Γαλατάσαραι και Φενέρμπαχτσε. Εκεί με δυο νίκες θα μπορεί να δει την συνέχεια με άλλο μάτι. Αρκεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα της Βαρκελώνης. Που ήταν πάρα πολλά.
* Η φράση «Αχίλλειος πτέρνα» προήρθε από το έπος του Ομήρου Ιλιάδα αφου ο κύριος ήρωας της ιστορίας Αχιλλέας σκοτώνεται από τον Πάρη αφού το βέλος του τελευταίου βρίσκει την πτέρνα του Αχιλλέα. Η Θέτιδα όταν βουτούσε στα ύδατα της Στυγός τον Αχιλλέα για να τον κάνει αθάνατο τον κρατούσε από την πτέρνα η οποία δεν μπήκε στο νερο και έτσι έγινε το μόνο τρωτό σημείο του Αχιλλέα (εκείνο που θα τον σκότωνε). Αυτή την φράση την λέμε για να τονίσουμε το αδύναμο σημείο μας.
