Γράφει ο Sorge
Καλημέρα σας, στις 4 αγωνιστικές της Euroleague φτάσαμε αισίως και όμως μέχρι σήμερα δεν είχα βρει τον χρόνο να αναρτήσω κείμενο. Απολογούμαι για αυτό, σε όλους τους αναγνώστες του doubleteam και του greenmood όπου δημοσιεύονται.
Σε αυτές τις 4 αγωνιστικές είδαμε τον ΠΑΟ να μετρά 2 συντριβές από 2 φαβορί εκτός έδρας (Μόσχα, Βαρκελώνη) και να κερδίζει εντός έδρας τη Βαβέργη και τη Φενέρ, με ένα εκπληκτικό buzzer beater του Νικόλα Παππά. Η ομάδα, όσο την έχω δει, φαίνεται να δυσκολεύεται αρκετά να παίξει ένα μπάσκετ με περισσότερες συνεργασίες, καθώς μεταβαίνει από το μπάσκετ προσωπικής φάσης που έπαιζε πέρσι, σε ένα πλαίσιο επίθεσης και άμυνας αρκετά πιο ομαδικό.
Βλέποντας τον αγώνα της Παρασκευής με έναν φίλο, η αίσθηση που μας έδινε ο Παναθηναικός ήταν σαν να βλέπαμε έναν άνθρωπο που έχει διδαχθεί πάρα πολλά σε σύντομο χρονικό διάστημα και όχι απλά αδυνατεί να τα αποστηθίσει και να τα καταλάβει, αλλά ορισμένες στιγμές, ξεχνά και αυτά που ήδη ήξερε.
Ειδικά στην επίθεση (όπου το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο), η ομάδα έδειχνε αρκετές φορές χαμένη με τους Λεκα και Καλάθη να μπουκάρουν και μετά να μην ξέρουν τι να κάνουν τη μπάλα, αφού δεν έβρισκαν παίκτη δίπλα τους. Ενδεικτικό της εξαιρετικά προβληματικής κατάστασης -επί του παρόντος- είναι πως ο ΠΑΟ μετά από 4 αγώνες, είναι η χειρότερη ομάδα στην αναλογία ασσίστ/λαθών, ενώ πέρσι ήταν η καλύτερη!
Η εικόνα στην επίθεση πιστεύω θα βελτιωθεί σε βάθος χρόνου. Οι παίκτες θα μάθουν τις θέσεις τους, θα γυρίζουν περισσότερο και καλύτερα την μπάλα (είδα ορισμένα στιγμιότυπα όπου η μπάλα γύρισε ικανοποιητικά, προϊδεάζοντας μας για το τι θέλει να παίξει ο Πασκουάλ), τα σουτ θα μπουν. Μεγάλο ερωτηματικό όμως -που θα δείξει και το ταβάνι του πόσο θα βελτιωθεί η ομάδα- είναι ο Marcus Denmon και εν συνεχεία, ο Kenny Gabriel.
Προσωπικά θεωρώ αυτή τη στιγμή το πρόβλημα στο 2 πολύ σημαντικότερο, από το πρόβλημα στο 5. Άλλωστε όταν ο Τσάβι σταμάτησε να παίζει με τον Singleton στο 4 και τον επανέφερε στο 5, η άμυνα έκλεισε και σταματήσαμε να δεχόμαστε εύκολα καλάθια από το 5. Όμως το κενό στο σκοράρισμα παραμένει.
Οι Rivers και Singleton είναι ντεφορμέ (λογικό), ο Παππάς σκοράρει κυρίαρχα με drive -που όταν του κλείνουν τη δίοδο προς το καλάθι ζορίζεται- και η ομάδα έχει ανάγκη από έναν σουτέρ στο 2 που θα ανοίξει τις άμυνες μέσα από συνεργασίες 2 παικτών (two on two) που προσπαθεί να επιβάλλει ο Τσάβι (και όοοοταν τις παίξουμε ορθά, θα πάμε και στις 3 on 3).
Όσο δεν "ματώνουμε" το δίχτυ από μακρινή και μέση απόσταση, όλα πάνε περίπατο αφού γινόμαστε προβλέψιμοι. Με εξαίρεση συγκεκριμένους παίκτες (πχ Rivers, Singleton, Lojeski) που οι αντίπαλοι παίκτες δεν τους δίνουν χώρο για να σουτάρουν, στην επίθεση απενεργοποιούμαστε όταν οι αντίπαλες άμυνες απλά κλείνουν προς τα μέσα σαν βεντάλιες.
Οι παίκτες εκνευρισμένοι που δεν μπορούν να βρουν δίοδο προς το καλάθι, ακολουθούν το ένστικτο τους και γυρνάνε μόνοι τους στον περσινό τρόπο επίθεσης (παίρνουν επιθέσεις πάνω τους) σε ένα διαφορετικό πλαίσιο από αυτό που παίζανε πέρσι. Επακόλουθο λοιπόν και δη φυσικό, είναι τα λάθη και τα άστοχα σουτ.
Ο Denmon μέχρι στιγμής είναι για μένα η μεγαλύτερη απογοήτευση της ομάδας, αφού με άθλια ποσοστά (28% τρίποντα, 0% δίποντα, 50% βολές) στην Euroleague και μέτρια ποσοστά στην Α1, δεν μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Προφανώς προσπαθεί να προσαρμοστεί στον νέο ρόλο της καριέρας του, στον οποίο θα πρέπει να πάρει 2 σουτ και να βάλει το ένα και μετά, αφού βγει και ξαναμπεί, να πάρει άλλα 3 σουτ και να βάλει τουλάχιστον τα 2. Και εννοείται όλα αυτά δίχως να έχει αυτός τη μπάλα στα χέρια, αφού δεν θα έχει το χρόνο να ζεσταθεί σε αυτό το επίπεδο.
Αντιλαμβάνομαι πως πολλές φορές η μπάλα δε γυρίζει ικανοποιητικά, και αυτό διότι οι παίκτες δεν κινούνται αρκετά ώστε να πιάσουν τις σωστές θέσεις, προκειμένου να φτάσουν στο εύκολο σουτ. Επίσης άλλες φορές που πήρε την μπάλα στο σωστό χρόνο και μέρος, αστόχησε. Επιπλέον πρέπει να μάθει να δουλεύει και δίχως τη μπάλα στα χέρια του. Θα έχει χρόνο έως και μέσα Δεκέμβρη (;) να προσπαθήσει να βρει τον εαυτό του, ίσως μετά από ένα μεγάλο παιχνίδι, αλλιώς, το 2018 δεν θα είναι στον Παναθηναϊκό γιατί αν θέλαμε 2άρι που για να σκοράρει πρέπει να ζεσταθεί, υπήρχαν πολύ καλύτερες λύσεις.
Ήδη ακούγονται φωνές για αντικατάσταση του από τη διοίκηση, αλλά δεν μπορείς να μην περιμένεις παίκτη τουλάχιστον 2-3 μήνες. Με δεδομένο πως τα λεφτά είναι μετρημένα και αν πάμε σε αντικατάσταση θα ψάξουμε 2άρι από το "πανέρι", δεν βρίσκω τον λόγο να μην περιμένουμε τον παίκτη που αποκτήθηκε, όταν είχαμε περισσότερα λεφτά και χρόνο να διαλέξουμε. Πάντως, όταν γράφω πως πολλές φορές η διοίκηση έχει λιγότερη υπομονή από τους οπαδούς και τον προπονητή, με αποτέλεσμα να πυροβολούμε τα πόδια μας, κάτι ξέρω…
Ο Gabriel επίσης έχει ξεκινήσει νωθρά. Για την ακρίβεια, σουτάρει με κακό ποσοστό από την περιφέρεια, αναγκάζει τον Πασκουάλ να βάζει αρκετά τον Singleton στο 4 για να βρει από εκεί αξιόπιστο περιφερειακό σουτ, ενώ αδυνατεί να βρει και διαδρόμους προς το καλάθι μέσω drive. Και αν για τον Denmon υπάρχει η δικαιολογία πως δεν έχει ξαναγωνιστεί σε αυτό το επίπεδο, για τον Gabriel αυτή δεν υπάρχει. Ας καθίσει λίγο περισσότερο στο ΟΑΚΑ να κάνει πχ καμιά 100ριά σουτ από το τρίποντο για κάνα 15μερο.
Όσο η ομάδα δεν σκοράρει αποτελεσματικά στο μισό γήπεδο, τόσο πιο γρήγορα επιτίθενται οι αντίπαλοι επειδή δεν κάνουν επαναφορά και τόσο περισσότερο φαίνεται η βραδύτητα του Βουγιούκα (σκληρός αλλά ΑΡΓΟΣ) και η ανετοιμότητα του Ωγκαστ στην άμυνα στο pick and roll και στην αδύναμη πλευρά. Επί της ουσίας χαρίζουμε 2-4 δευτερόλεπτα στον αντίπαλο για να επιτεθεί όσο ακόμα ψαχνόμαστε.
Η ομάδα οφείλει να αντιπαραβάλλει σε 1η φάση την προσωπική της σκληράδα στην άμυνα για να κρύψει το έλλειμμα που έχει σε (προσωπικό) ταλέντο. Όσο δεν το κάνει, θα συντρίβεται από ομάδες πολύ πιο ταλαντούχες από αυτήν. Κοινώς, πρέπει οι παίκτες να το αποφασίσουν πως στην άμυνα θα παίζουν ξύλο σε κάθε κατοχή του αντιπάλου.
Δεν έχω παράπονο όταν π.χ. ο Ωγκαστ είναι σε λάθος θέση ή ο Βουγιούκας είναι αργός απέναντι στον γκαρντ που πάει σε διείσδυση. Έχω όμως παράπονο, όταν στην αρχή της φάσης ο Βουγιούκας δεν κάνει ένα σκληρό φάουλ στον γκαρντ (που θα τον κάνει να ξανασκεφτεί αν θα πάει σε διείσδυση) ή όταν ο Ωγκαστ δεν κάνει ένα σκληρό φάουλ στο 4ρι που πάει για λει απ ώστε να μην είναι ένα εύκολο καλάθι ή ένα καλάθι και φάουλ αλλά αντιθέτως, 2 βολές και πονεμένα χέρια.
Έτσι, η αναποτελεσματικότητα στην επίθεση, η μαλθακότητα 2 πενταριών και η συνεχιζόμενη και επαναλαμβανόμενη έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα από τους περισσότερους παίκτες (εξού και η γκρίνια του DPG για τα ξενύχτια, θεωρεί πως οι παίκτες δεν έχουν το μυαλό τους στην ομάδα), μας έχει οδηγήσει σε μέτρια αποτελέσματα.
Δεν ξέρω αν θα προσθέσουμε πεντάρι, αλλά όπως βλέπω την ομάδα, δυσκολεύομαι να σκεφτώ πως θα δέσει το παζλ με άλλο ένα πεντάρι. Αυτή τη στιγμή έχεις 5 παίκτες που μπορούν να παίξουν στο 5 (Μήτογλου, Γκιστ, Σινγκλετον, Βουγιούκα, Ωγκαστ). Ο Γκιστόπουλος έχει βαρύνει ΠΑΡΑ πολύ για να παίζει μόνιμα στο 4, ο Βουγιούκας δεν μπορεί να φύγει (είμαστε γελοίοι αν διώξουμε τον αρχηγό μιας ομάδας), ο Γκιστόπουλος δεν έχει νόημα να φύγει τώρα.
Για μένα έχει περισσότερο νόημα να επανέλθει μόνιμα (σχεδόν) ο Singleton στο 5 και να πάμε για 4ρι με καλό περιφερειακό σουτ και γρήγορα πόδια, που μπορεί να ανέβει στο 5. Στην τελική, ας δοκιμαστεί ο Μήτογλου στο 5, έχει το βαρύ κορμί για να ανταπεξέλθει στη θέση.
Επόμενος αγώνας με τη Βασκονία, δεν είμαι αισιόδοξος γιατί οι Βάσκοι ψάχνονται για την 1η τους νίκη και ο Παναθηναϊκός δεν πιστεύω πως είναι ακόμα έτοιμος να κερδίσει σε μια τόσο δύσκολη έδρα. Ειδικά μετά την αλλαγή προπονητή, όπου δεν ξέρεις τι θα σου ετοιμάσει ο Πέδρο Μαρτίνεθ. Και ο Παναθηναϊκός έχει δείξει πως χάνει τη συγκέντρωση του όταν παίζει εκτός έδρας…
Στα εξωαγωνιστικά: Ο Νικόλας ο Παππάς διανύει ίσως….την καλύτερη περίοδο στην καριέρα του όσον αφορά την απόδοση του. Από τότε που τον μεταμόρφωσε ο Πασκουάλ, αναγκάζοντας τον να παίζει άμυνα και να κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο, είναι άλλος παίκτης. Κερδίζοντας μέσω από αυτές το χρόνο μέσα στο παιχνίδι, βρίσκει ρυθμό και μας χαρίζει απολαυστικές στιγμές όπως η βραδιά της περασμένης Παρασκευής.
Είναι κρίμα να κάθεται να σκάει και να χαλάει τα συκώτια του για πουλημένα τομάρια (και είμαι πολύ επιεικής). Καταλαβαίνω πως ορισμένοι δημοσιογράφοι είναι προκλητικοί (το άρθρο του Ντεντόπουλου με τίτλο “η οικογένεια καλά;” ήταν εξοργιστικό), πως το gayros24 έχει λυσσάξει, πως ο Παπαδογιάννης και οι κολλητοί κύκλοι του στην ΕΟΚ έχουν αποφασίσει να χρεώσουν την προσωπική τους αποτυχία στην πρόσφατη διοργάνωση στον Παππά, αλλά δεν θα τον οδηγήσει πουθενά αυτή η φθορά με τα έμμισθα κνώδαλα που έμπλεξε.
Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους που θυμήθηκαν να βγάλουν ανακοίνωση κατά του Παππά και του DPG αλλά ξέχασαν να γράψουν έστω και μισή λέξη όταν τρώγανε ξύλο οι συνάδελφοι τους στο εξοχικό και στο τηγάνι ή όταν συνάδελφοι τους δημοσίευαν αποκλειστικά ρεπορτάζ για γεγονότα εβδομάδας με φωτογραφίες προ 4 μηνών.
Ο Παππάς δεν έχει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ να κερδίσει με το να τσακώνεται με τέτοια υποκείμενα. Είναι σαν να παλεύει στη λάσπη με τα γουρούνια και οφείλει να αντιληφθεί το συντομότερο δυνατόν πως στα γουρούνια αρέσει αυτή η κατάσταση. Κατανοώ πως κουράστηκε να στοχοποιούν τόσα έτη, με τα δύο μέτρα και σταθμά αρκετών ΑΡΔ (πχ Μπουρούσης Παπανικολάου) αλλά το καλύτερο που έχει να κάνει για τον εαυτό του, είναι να αδιαφορήσει και να δώσει απαντήσεις μέσα στο γήπεδο. Στην τελική, την ξέρει την ιστορία του Αισώπου με τον Ήλιο και τον Βόρειο Άνεμο, δεν την ξέρει; Μερικές φορές είναι πιο αποτελεσματική η ζεστασιά από την αντιπαλότητα.
Ο Παναθηναϊκός ανεξαρτήτως αθλήματος, έχει μάθει να υπηρετεί τις Εθνικές ομάδες και το εθνικό συμφέρον και όμως δεν του αναγνωρίστηκε ποτέ. Ίσα-ίσα αυτή του η συνέπεια στην Πατρίδα, εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Όπως δεν αρνήθηκε (ενώ θα μπορούσε ως μέτρο αντίδρασης σε συνεννόηση με τους παίκτες) στα χρόνια της σκληρής παράγκας των Θωμάδων να στέλνει τους Καραγκούνη, Μπασινά και τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα να κατακτήσουμε το Ευρωπαϊκό, έτσι συνεχίζει να κάνει και σήμερα με την Εθνική ομάδα μπάσκετ στέλνοντας τους Καλάθη, Αντετονκούμπο και όποιος άλλους καλούνται.
Νομίζω πως είναι καιρός να αλλάξουμε τακτική και να κάνουμε ξεκάθαρο πως ακόμα και στην αλητεία υπάρχουν όρια. Αφού το γαυροσύστημα δεν αλλάζει, θα πρέπει να γονατίσει και αυτό θα επιτευχθεί αν οι παίκτες του Παναθηναϊκού γίνουν μια γροθιά. Να μην κατέβουν στους αγώνες της Εθνικής αν δεν κληθούν οι συμπαίκτες τους, ΠΟΥ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ αλλά είναι στην black list του γαυροσυστήματος. Και ας κατέβει η Εθνική με τον …θρυλικό κορμό, για να δούμε για νιοστή φορά πόσα απίδια χωρά ο σάκος. Ίσως έτσι θα τελειώσουμε με τα παραμύθια μια και καλή. Με βάση πάντως τη διαφαινόμενη κόντρα πράσινων-κόκκινων παικτών, ίσως η ΕΟΚ αναγκαστεί να πάρει την απόφαση έτσι κι αλλιώς…
Τέλος, εδώ να πούμε πως ο κόσμος έκανε το χρέος του και με το παραπάνω σε ότι αφορά την ομάδα: Έκανε ρεκόρ στα διαρκείας και έδειξε πως είναι δίπλα στις ομάδες, όταν βλέπει πως τα λεφτά του πιάνουν τόπο (γκουχ ερασιτέχνης και μπάλα γκουχ).
ΥΓ. Η ομάδα είναι εμφανές πως φέτος έχασε σε ποιότητα και κέρδισε σε ποσότητα. Παρότι γκρινιάζουμε με όσα βλέπουμε, φοβάμαι πως φέτος θα δούμε περισσότερους τραυματισμούς σε σχέση με πέρσι. Αρκετοί παίκτες είναι ήδη καταπονημένοι από την περσινή χρονιά και έχουμε και τα παράθυρα της FIBA (μπορεί οι μισοί να παίξουν). Φοβάμαι πως φέτος θα δούμε πάλι αρκετούς τραυματισμούς (ήδη μετράμε Γιουλ, Τιγί, Κούζμιτς και έναν μήνα έξω τον Ράντολφ) και αυτοί οι τραυματισμοί είναι αρκετοί να αλλάξουν τα προγνωστικά μας.
Πηγή:http://doubleteam.gr
