Γράφει ο Sorge
Καλησπέρα, με αφορμή το σχόλιο "Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι επικεντρωνόμαστε στην προσωπική κόντρα Γιαννακόπουλου-Μπερτομέου και όχι στις αλήθειες που είπε ο πρώτος για το που βρίσκεται και που οδηγείται το ευρωπαϊκό μπάσκετ", γράφω το σημερινό κείμενο προκειμένου να μπουν κατά την ταπεινή μου γνώμη, τα πράγματα σε μια σειρά.
Εν έτει 2018 λοιπόν:
-Το ιταλικό μπάσκετ είναι περιθωριοποιημένο, το γαλλικό εξαφανισμένο (2004 ήταν η τελευταία φορά που είδαμε γαλλική ομάδα στο f4, 2011 για τις ιταλικές). Το ακόμα χειρότερο είναι πως οι ομάδες με μόνιμα συμβόλαια στην Euroleague δεν είναι καν οι πρωταθλήτριες της χώρας τους. Π.χ. η Αρμάνι το έχασε από την Βενέτσια και η Μακάμπι από την Χαποέλ, ενώ η Euroleague συζητά για το αν θα βάλει σε 2 χρόνια την τωρινή 7η Βιλερμπάν .
Δηλαδή η παρέα του Μπερτομέου περιμένει σοβαρά να βρεθεί επενδυτής για την Brindisi ή την Bologna ή τη Limoges ή την Ολυμπια Λουμπλιανας, όταν αυτός θα ξέρει εξαρχής πως δε θα παίξει Euroleague, ακόμα κι αν πάρει το πρωτάθλημα; Είναι καλό αυτό για το άθλημα;
Η συνέχεια του κειμένου εδώ
