Γράφει ο Ευθύμης
Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τις μεταγραφές του για φέτος κινούμενος με μεγάλη ταχύτητα και έχοντας συγκεκριμένους στόχους στην αγορά. Πλέον η ομάδα αφοσιώνεται στην προετοιμασία της ένα βασικό, αλλά υποτιμημένο κομμάτι της χρονιάς.
Η φιλοσοφία
Ο Πασκουάλ αποφάσισε να αλλάξει την αγωνιστική κατεύθυνση της ομάδας και να την δομήσει με σαφή προσανατολισμό το παιχνίδι στο μισό γήπεδο, χαρακτηριστικό γνώρισμα του. Η ομάδα φέτος θα λανσάρει μία επίθεση συνεργασίας γύρω από 3 άξονες:
1. Pick and roll/pop
2. Ποστ παιχνίδι
3. Σουτ μέσης απόστασης είτε μέσα από τις παραπάνω καταστάσεις είτε μέσα από κυκλοφορία της μπάλας.
Το pick and roll/pop ήταν βασικός πυλώνας της ομάδας την χρονιά που μας πέρασε με Καλάθη-Γκιστ κύριους εκφραστές. Η ομάδα πρόσθεσε και τους Λάνγκφορντ, Λάσμε και Παπαγιάννη αποκτώντας περισσότερες λύσεις σε αυτό το κομμάτι.
Η ποστ επίθεση έχει αρκετά πλεονεκτήματα. Φθείρεις άμεσα τον αντίπαλο τόσο σε επίπεδο φάουλ, όσο και σε επίπεδο σωματικών δυνάμεων, αυξάνει την πιθανότητα να κερδίσεις βολές, δίνεις την ευκαιρία στα γκαρντς σου να ξεκουραστούν μέσα στο παιχνίδι (εφόσον δεν εμπλέκονται άμεσα) και προσφέρει μία διάταξη έτσι ώστε να μπορείς να ελέγξεις την transition επίθεση του αντιπάλου. Το τελευταίο πλεονέκτημα είναι αρκετά σημαντικό για μια ομάδα που έχει μόνον ένα γκαρντ για να αμυνθεί σε τέτοια συνθήκη.
Φέτος ο Παναθηναϊκός θα έχει ένα νέο όπλο, το midrange σουτ. Με αυτό το όπλο η ομάδα θα υποκαταστήσει το τρίποντο. Είναι γεγονός ότι το midrange θεωρείται ένα «παρωχημένο» σουτ. Δεν προσφέρει τα πλεονεκτήματα του ποστ, ούτε τον +1 πόντο του τριπόντου. Κοινώς είναι inefficient. Όμως ένα εύστοχο midrange αλλάζει τους διαθέσιμους χώρους της επίθεσης.
Μέσα από την αλλαγή στον τρόπο ανάπτυξης της επίθεσής στόχος της ομάδας είναι να μπορέσει να εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για το αμυντικό transition. Στοιχείο αρκετά σημαντικό για μια ομάδα που έχει στόχο το μισό γήπεδο. Η ομάδα λοιπόν θα επιτίθεται με στόχο να είναι έτοιμη για την επόμενη άμυνα. Αυτήν θα είναι και η μεγαλύτερη διαφορά της φετινής ομάδας με αυτήν των δύο προηγούμενων ετών. Η ομάδα τα δύο προηγούμενα χρόνια είχε στόχο την άμεση μετατροπή της άμυνας σε επίθεση, καθώς έπειτα από ένα κλέψιμο, ένα λάθος του αντιπάλου ή ένα αμυντικό ριμπάουντ προσπαθούσε να εξασφαλίσει το εύκολο καλάθι. Φέτος η επίθεση θα είναι σχεδιασμένη με στόχο να μπορέσουν οι παίκτες να βρουν τις θέσεις τους στην άμυνα.
Η αμυντική φιλοσοφία από την άλλη θα χρειαστεί κάποιες προσαρμογές. Η φυγή των Σίνγκλετον-Ρίβερς είναι αρκετά σημαντική. Οι αλλαγές σε όλα τα σκριν θα χρησιμοποιηθούν σε ορισμένες πεντάδες. Πεντάδες που θα περιλαμβάνουν τον Παπαγιάννη (κυρίως αυτόν, αλλά και τους Λοτζέσκι, Λεκαβίτσιους, Λανγκφορντ, Βουγιούκα) δε θα μπορέσουν να υποστηρίξουν μία τέτοια άμυνα. Ο Καλάθης είναι ο παίκτης κλειδί σε μια αλλαγή αυτής της τακτικής. Αμυνόμενος σε pick and roll o Νικ η ομάδα μπορεί είτε να «σπάσει» τα σκριν είτε να δώσει πλευρά στον αντίπαλο χειριστή κρατώντας τον εκεί, άμυνα αποτελεσματική σε περιπτώσεις που ο αντίπαλος σκρίνερ δεν έχει σουτ (η τακτική είναι γνωστή ως ICE/BLUE/DOWN).
Ο Καλάθης είναι ο καλύτερος γκαρντ στην Ευρώπη για να υποστηρίξει οποιαδήποτε από τις δύο τακτικές. Όταν ο Νικ δεν βρίσκεται στο παρκέ η ομάδα θα πρέπει να δοκιμάσει διάφορες τακτικές. Zone up όταν στο «5» βρίσκεται ο Παπαγιάννης ή ο Βουγιούκας. O σέντερ θα μένει στο ζωγραφιστό (συνήθως στο ύψος των βολών) δίνοντας ως αντάλλαγμα το midrange στον αντίπαλο χειριστή. Θα μπορούσε να δοκιμάσει και παγίδες ποντάροντας στις γρήγορες αλληλοεπικαλύψεις των παικτών της τελικής γραμμής (κυρίως του Αντετοκούνμπο). Χρειάζεται πάντως κάποια προσαρμογή.
Τα δυνατά σημεία
Βλέποντας κανείς το ρόστερ παρατηρεί ότι:
1. Διατήρησε το υψηλό επίπεδο αθλητικότητας, αντικαθιστώντας τους Σίνγκλετον, Ρίβερς, Τζέης με Λάσμε, Τόμας, Παπαπέτρου.
2. Αποκτήθηκαν παίκτες που μπορούν να παίξουν το pick and roll (Λάνγκφορντ, Λάσμε).
3. Προστέθηκαν παίκτες ικανοί στο ποστ (Παπαγιάννης, Τόμας κυρίως, δευτερευόντως Παπαπέτρου).
4. Προσέθεσε παίκτες με midrange σουτ, αρκετά σημαντικό ειδικά στο τέλος των αγώνων.
5. Απέκτησε πραγματικό βάθος πάγκου.
6. Πρόσθεσε ύψος με την απόκτηση του Παπαγιάννη.
7. Απέκτησε σημείο αναφοράς για την «δεύτερη» πεντάδα και έναν παίκτη που μπορεί να δημιουργήσει σε ικανοποιητικό επίπεδο.
8. Υπεροπλία στο ‘’5’’. Πέρυσι η ομάδα έχανε την υψηλή αμυντική της ένταση όταν ο Γκιστ φορτωνόταν με φάουλ ή δεν ήταν σε καλή κατάσταση.
9. Τόνωσε το ελληνικό στοιχείο.
Οι προβληματισμοί
1. Η απώλεια των Ρίβερς, Σίνγκλετον και Ντένμον στερούν από την ομάδα τον 3D χαρακτήρα που είχε. Ο Λάνγκφορντ είναι εξαιρετικός σουτέρ όμως υστερεί σε άμυνα, ο Τόμας σουτάρει αρκετά καλά, όμως υστερεί σε πλάγια βήματα και δεν έχει παιχνίδι πάνω από το καλάθι, ενώ ο Παπαπέτρου δεν σουτάρει αξιόπιστα. Γίνεται κατανοητό ότι τα πράγματα άλλαξαν.
2. Η απόκτηση Λάνγκφορντ ανεβάζει τα επίπεδα δημιουργίας. Όμως και πάλι η ομάδα υπολείπεται σε δημιουργία σε σχέση με τους ανταγωνιστές της. Παρατηρείστε τα ρόστερ των ομάδων που πήγαν F4 τα τελευταία χρόνια και μετρήστε πόσους ικανούς δημιουργούς είχαν στο ρόστερ τους.
3. Ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας είναι ο ‘’γυάλινος’’ Λοτζέσκι. Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο και Μήτογλου καλούνται να σουτάρουν αξιόπιστα και με συνέπεια.
Ερωτηματικά
1. Κάθετο παιχνίδι. Η φυγή του Τζέημς αποδυναμώνει την ομάδα σε αυτό το κομμάτι. Εδώ όμως έρχεται το ποστ, που προσφέρει τα αρκετά από τα πλεονεκτήματα του κάθετου παιχνιδιού. Προκαλεί φθορά στον αντίπαλο, κερδισμένα φάουλ και βολές, μαζεύει την άμυνα προς τα μέσα και δίνει τη δυνατότητα για καλά τρίποντα. Καλό στη θεωρία μένει να δούμε στην πράξη.
2. Ποσοστό στις βολές. Ποια ήταν η χειρότερη ομάδα στις βολές στην περυσινή Ευρωλίγκα; Σωστά μαντέψατε. 67.75% (437/645) είχε ο Παναθηναϊκός πέρυσι. Τελευταίος στην κατάταξη. Η προτελευταία Μακάμπι είχε 70.67% (400/566). Φέτος όμως οι προσθήκες του Λάνγκφορντ (77.1% στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα) και του Λάσμε (73.3% και 77.5% σε Ευρωλίγκα και Γιούροκαπ αντίστοιχα, με αρκετή ατομική δουλειά σε αυτό το κομμάτι) ίσως βελτιώσουν τον συγκεκριμένο τομέα.
3.Περιφερειακή άμυνα: μόνο ο Καλάθης μπορεί να παίξει με συνέπεια περιφερειακή άμυνα. Σίγουρα θα δούμε κάποιο τρικ με τον Αντετοκούνμπο πάνω σε κάποιον γκαρντ όπως και πέρυσι. Αυτό όμως δεν φτάνει. Εδώ ο Παππάς μπορεί να δώσει λύση. Αρκεί να φέρει ξανά το hustling που θα ηλεκτρίσει το γήπεδο. Μπορεί να μπει στο γήπεδο με στόχο να επιβληθεί επί του προσωπικού του αντιπάλου; Αν ναι τότε η ομάδα θα είναι ένα επίπεδο πάνω.
4. Αμυντικό ριμπάουντ: μία πληγή για την ομάδα. Ένα στοιχείο που την πλήγωσε πέρυσι στα play off. Ο Σινγκλετον ήταν ο καλύτερος ριμπάουντερ και είναι παρελθόν. Ο Λάσμε διακρίνεται για την ικανότητά του στο επιθετικό ριμπάουντ, ενώ στο αμυντικό είναι βασίζεται περισσότερο στη θέληση και στα δεύτερα άλματά του και όχι σε δυνατά box out, ο Παπαγιάννης είναι αξιόπιστος, ενώ o Τόμας δεν διακρίνεται σε αυτόν τον τομέα.
5. Τα γρήγορα πόδια των Γκιστ-Σινγκλετον ήταν αυτά που έκαναν την διαφορά στο τέλος των αγώνων με την ικανότητά του να αμυνθούν παντού και τις επιλογές που έδιναν στην επίθεση της ομάδας. Λάσμε αμυντικά πιθανότατα δε θα έχει θέμα και θα αναπληρώσει τα πλεονεκτήματα του Σίνγκλετον. Επιθετικά;
6. Εμπειρία. Θεωρητικά η ομάδα θα έχει έναν κορμό παικτών με αρκετούς άνω των 30. Όμως εμπειρία από F4 έχουν μόνο οι Καλάθης, Βουγιούκας, Παπαπέτρου, Λοτζέσκι. Αρκεί;
7. Πίεση: η πίεση αλλάζει τους πάντες. Κάποιοι όταν ζορίζονται συγκεντρώνονται στο στόχο, κάποιοι άλλοι καταρρέουν. Μπορεί ο Λανγκφορντ να αποδώσει με την πίεση του αποτελέσματος. Μπορεί ο Τόμας να αποδώσει την ώρα της κρίσης και να αφήσει πίσω του τις άσχημες παρουσίες του στα play off του 15 και του 17; Μπορεί ο Παπαπέτρου να δικαιώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν για εκείνον;
Η κρυφή ελπίδα
Το δίδυμο των μικρών Παπαγιάννη-Μήτογλου φαντάζει στα δικά μου μάτια το κλειδί για να μπορέσει η ομάδα να βρεθεί στο F4. Μπορούν να φέρουν στο παρκέ αρκετές από τις δεξιότητες που λείπουν/ προβληματίζουν αυτήν από την ομάδα. Ο Παπαγιάννης μπορεί να βοηθήσει την ομάδα να βρει δημιουργία είτε μέσα από ποστ δράσεις είτε μέσα από το pick and roll, συνδέοντας την δυνατή με την αδύναμη πλευρά, ενώ μπορεί να δώσει λύσεις στο αμυντικό ριμπάουντ, δίνοντας.
Ο Μήτογλου καλείται να δώσει δύο στοιχεία σούτ (τρίποντο) και ριμπάουντ. Η ανάγκη της ομάδας για αυτά τα δύο στοιχεία θα τον ανεβάσουν στο ροτέισιον.
Συνοψίζοντας, η ομάδα άλλαξε χαρακτήρα. Η μετατροπή της άμυνας σε επίθεση θα αντικατασταθεί από την επίθεση μισού γηπέδου με στόχο την ισορροπία στο αμυντικό transition. Για να βρεθεί στο F4 με την παρούσα δομή του ρόστερ τουλάχιστον ένας εκ των Παπαγιάννη-Μήτογλου πρέπει να ανέβει στην ιεραρχία…
