Γράφει ο Ευθύμης
Καλησπέρα σας, Εν αναμονή της έναρξης των επίσημων υποχρεώσεων και με την ώρα των δοκιμασιών να πλησιάζει θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις σχετικά με θέματα που προέκυψαν τελευταία.
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος είναι ο παίκτης που ο Παναθηναϊκός θέλει να στηρίξει, να αναδείξει και να τον χρίσει ως έναν παίκτη που θα ηγηθεί τα επόμενα χρόνια. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ιδανικά το καλοκαίρι. Ο μικρός κλήθηκε τόσο στην Εθνική Ελλάδος, όσο και στην Εθνική Νέων-Ανδρών. Και εάν για την συμμετοχή του στην Εθνική Νέων υπάρχει η δικαιολογία της «υποχρεωτικής ανόδου» (που για εμένα είναι εντελώς λάθος ως νοοτροπία, καθώς σε αυτές τις κατηγορίες πρέπει πρωτίστως να ενδιαφερθούμε για την ανάδειξη παικτών και δευτερευόντως για τις διακρίσεις), στην Εθνική Ανδρών δεν έπρεπε να κληθεί καν, ειδικά από την στιγμή που ο προπονητής δεν είχε πλάνο αξιοποίησής του… Με όσα λοιπόν συνέβησαν στερήθηκε ζωτικό χώρο και χρόνο στον οποίο θα μπορούσε να δουλέψει τις αδυναμίες του και να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο.
Κατανοώ ότι οι εμφανίσεις του στα φιλικά ήταν μέτριες και προκάλεσαν προβληματισμό. Ο παίκτης έδειξε βαρύς. Απόλυτα λογικό για εμένα καθώς πρόκειται για έναν παίκτη με δυνατό κορμό και αργά μέχρι στιγμής πόδια. Φάνηκε όμως ότι έχει δουλέψει το σώμα του και προσπαθεί να βελτιωθεί και θα συνεχίσει καθώς είναι οξυδερκής και εργατικός, έχοντας τον ιδανικό χαρακτήρα για να φτάσει στην κορυφή. Αυτό όμως που με προβλημάτισε ήταν η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ο Βασίλης δεν προσπάθησε να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματά του και να ποστάρει τον προσωπικό του αντίπαλο, να πάρει πρωτοβουλίες και έδειξε μαγκωμένος.
Αντιλαμβάνομαι ότι η απότομη μετάβαση από μία χρόνια που δεν είχε ρόλο σε μία που του ζητείται να είναι βασικός τον δυσκολεύει. Όμως ο παίκτης ξέρει μπάσκετ, δουλεύει τις αδυναμίες του και έχει όλα τα στοιχεία (διάβασμα φάσεων, αλτρουισμός, δημιουργία, καλό σουτ) για να αποτελέσει την φυσική συνέχεια της Ελληνικής σχολής μπάσκετ. Είναι ένας παίκτης που μπορεί να παίξει τόσο με πρόσωπο όσο και με πλάτη, στοιχείο σημαντικό στο σύγχρονο μπάσκετ. Το θετικό η συνύπαρξή του με τον Αργύρη Πεδουλάκη που τον εμπιστεύεται και τον πιστεύει και στο παρελθόν έχει αναδείξει αρκετούς και ικανούς παίκτες σε αυτές τις ηλικίες.
Επιβάλλεται τόσο ο ίδιος όσο και ο Μποχωρίδης να παίξουν αρκετά λεπτά στο Ελληνικό πρωτάθλημα παίρνοντας τα κλειδιά της ομάδας στους εγχώριους αγώνες. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα τελευταία χρόνια το πάλαι ποτέ άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα (για εμένα το καλύτερο στην Ευρώπη πριν κάποια χρόνια) είναι πλέον χαμηλού επιπέδου και ενδείκνυται για να παίρνουν ευκαιρίες νεαροί παίκτες μέσα όμως από ένα σωστό πλαίσιο και με την κατάλληλη διαχείριση.
Πολλοί πιστεύουν ότι το πλεονέκτημα έδρας στο πρωτάθλημα είναι αυτοσκοπός. Διαφωνώ. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα πρέπει να αναλωθεί σε ένα άσκοπο κατ΄ εμέ κυνήγι του πλεονεκτήματος στο πρωτάθλημα, το οποίο θα καταναλώσει μεγάλο μέρος ενέργειας, αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τους αγώνες αυτούς ώστε να μοντάρει την ομάδα, να δώσει ευκαιρία σε παίκτες για να βελτιωθούν και να αποκτήσουν τον χώρο τους στο ρόστερ και ξεκουράζοντας παράλληλα αρκετούς παίκτες. Ο στόχος του πρωταθλήματος είναι άλλωστε 100% εφικτός ακόμη και χωρίς το πλεονέκτημα.
Σε πρόσφατη δήλωσή του ο Πεδουλάκης ανέφερε τα εξής: "Η ατομική βελτίωση βοηθάει την ομαδική βελτίωση. Δουλεύουμε την μηχανική του σουτ του Νικ Καλάθη, αλλά και το χουκ του Γκιστ".
Πέρασε στα ψιλά αυτήν η δήλωσή του. Θα ήταν ευχής έργο να μπορέσουν να βελτιωθούν σε αυτούς τους δύο τομείς οι συγκεκριμένοι παίκτες και να εκμεταλλευτούν όλες τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν για σκορ (πολλοί θα θυμάστε την αδυναμία του Γκιστ να τελειώσει φάσεις κοντά στο καλάθι στους περυσινούς τελικούς έχοντας στην πλάτη του κοντύτερους αντίπαλους). Θα είναι τεράστιο πλεονέκτημα και θα βοηθήσει την ομάδα να πατήσει πάνω στο πλεονέκτημα των miss-matches που θα δημιουργήσει η επίθεσή της, έναν από τους αγαπημένους τρόπου επίθεσης του προπονητή στο μισό γήπεδο.
Όπως είχα τονίσει θεωρώ την ομάδα βασική υποψήφια για να φτάσει στο f4 της Πόλης. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υπάρξει η σωστή νοοτροπία. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ενθρονιστεί στην κορυφή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ γιατί (εκτός των αδιαπραγμάτευτων ικανοτήτων τους) διέθετε παίκτες αγρίμια που λειτουργούσαν όπως το λιοντάρι στην ζούγκλα, γιατί όλοι οι παίκτες (είτε ρολίστες είτε βασικοί) μάτωναν την φανέλα και τα έδιναν όλα, καταθέτοντας ψυχή.
Παίκτες σοφτ, φυγόπονοι, με κουλ νοοτροπία ήταν, είναι και θα είναι καταδικασμένοι να αποτυγχάνουν στον Παναθηναϊκό. Για αυτό θεωρώ πολύ σημαντικό ότι η φετινή ομάδα έχει παίκτες-κομάντο που θα καταθέσουν όλη την ενέργειά τους στο παρκέ, πολλές φορές θα ξεπεράσουν και τις δικές μας προσδοκίες και στο τέλος της βραδιάς ασχέτως αποτελέσματος θα είμαστε σίγουροι ότι δεν κορόιδεψαν κανέναν. Παίκτες που ακόμη και στην άσχημη βραδιά τους θα παλεύουν τα παιχνίδια…
Ο φετινός Παναθηναϊκός χτίστηκε πάνω στις επιταγές του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ταχύτητα, σουτ, ικανότητα στην προσωπική φάση. Είναι δεδομένο ότι η φετινή ομάδα είναι περισσότερο λειτουργική και καλύτερα δομημένη σε σχέση με τις δύο τελευταίες σαιζόν. Αυτό θα φανεί όσο προχωράει η σαιζόν και η ομάδα θα ανεβάζει ταχύτητες, παίζοντας σε ένα γρήγορο ρυθμό και ένα σαφώς κατάλληλο πλαίσιο για να αναπτύξει τις ικανότητές της και να μακιγιάρει τις αδυναμίες της…
Είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός ξεφεύγει από την λογική της επίθεσης μισού γηπέδου και πηγαίνει όλο και περισσότερο και στους γρήγορους και εύκολους πόντους που δίνει το ανοιχτό γήπεδο. Αρκεί να έχει γίνει η σωστή προεργασία για να τρέξει η ομάδα, όπως και για να επιτεθεί στο μισό γήπεδο.
Οι λέξεις κλειδιά για την φετινή χρονιά είναι τρεις: χρόνος, χημεία και διαχείριση.
Χρόνος που θα χρειαστεί για να δέσει η ομάδα και να βγάλει τους αυτοματισμούς της και στις δύο πλευρές του παρκέ (χωρίς παράλληλα να χάσει σημαντικά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα), Χημεία για να μπορέσουν οι παίκτες να βρουν κώδικες επικοινωνίας μεταξύ τους και να βρεθούν τα περίφημα πλέον δίδυμα παικτών και Διαχείριση έτσι ώστε να μπορέσουν όλοι οι παίκτες να βοηθήσουν όσο μπορούν και για να καταφέρουν όλοι να παρουσιαστούν ξεκούραστοι στα κρίσιμα σημεία της σαιζόν.
Μία μεγάλη πρόκληση ξεκινάει για τον φετινό Παναθηναϊκό χωρίς κανένας να ξέρει πως θα εξελιχθεί η χρονιά με το νέο σύστημα της Ευρωλίγκα να παρουσιάζετε άκρως ενδιαφέρον και να δίνει την ευκαιρία για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ όλων των μονομάχων μέχρι τελικής πτώσης… Ας ελπίσουμε ον Παναθηναϊκός να εμφανιστεί αντάξιος της ιστορίας του.
ΥΓ1. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν είναι της παρούσης και θα ειπωθούν την κατάλληλη ώρα.
ΥΓ2. Ξεπερνάει τα όρια της φαιδρότητας να αναφέρουν μερικοί ότι θα βλέπαμε δίδυμο Διαμαντίδη-Τεόντοσιτς την φετινή χρονιά με άλλον προπονητή. Ο μεν Μήτσος ως γνήσιο αρσενικό και σωστός Παναθηναϊκός δε θα άλλαζε ποτέ την απόφασή του, ο δε Τεόντοσιτς υπέγραψε το καλοκαίρι του 2014 συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ μέχρι το 2017. Πως θα ερχόταν στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2016 θέλω πολύ να το μάθω. Εκτός και εάν η ΤΣΣΚΑ έγινε φιλανθρωπικό ίδρυμα!!! Καλύτερα λοιπόν κάποιοι να σκέφτονται πριν πουν κάτι. Γιατί όλα είναι σκεπτόμενα αρκεί να μπορεί κάποιος να σκεφτεί.
ΥΓ3. Η πνευματική σκληρότητα σε σχέση με την σωματικά είναι το τέσσερα προς ένα. -Bobby Knight… Μάλλον και ο Στρατηγός ήταν σκεπτόμενος…
ΥΓ4. Να ξεκαθαρίσω κάτι. Αν ο Πεδουλάκης αποτύχει εγώ πρώτος θα βγω και θα πω απέτυχε. Γιατί πάνω από όλα είμαι Παναθηναϊκός και τον άνθρωπο προσωπικά δεν τον ξέρω. Πάντως δε θα κρύβομαι χρησιμοποιώντας αστεία επιχειρήματα και σενάρια του τύπου έπεισε ο Πεδουλάκης τους Ντάνκαν, Γκαρνέτ και Μπράιαντ να έρθουν στον Παναθηναϊκό και να κλείσουν την καριέρα τους. Αν όμως πετύχει;
