Θριαμβευτής και τροπαιούχος ο Παναθηναϊκός στην Ελλάδα, την προηγούμενη περίοδο, έχει βάλει πλέον τις βάσεις και πυροδοτεί θύελλα ενθουσιασμού στις τάξεις των οπαδών του, όταν το καλοκαίρι του 1984, η διοίκησή του ντύνει στα πράσινα δύο μεγάλα αστέρια, που ήδη μεσουρανούσαν, τον αρχηγό της Γιουγκοσλαβίας, Βέλιμιρ Ζάετς και τον διάσημο μικρό του ελληνικού ποδοσφαίρου, Δημήτρη Σαραβάκο, που έμελλε, μαζί με τον συνεχώς ανερχόμενο Χουάν Ραμόν Ρότσα, να διαδραματίσουν σπουδαίο ρόλο στην ανοδική εξέλιξη του τριφυλλιού το επόμενο διάστημα.
Ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος πλέον για μεγάλα πράγματα και με τη σοφή καθοδήγηση του πανέξυπνου Γιάτσεκ Γκμοχ, το αποδεικνύει από την καινούργια σαιζόν, όπου κάνει μια ονειρική πορεία στην Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα, για μια ακόμη φορά, αφού έχει στρέψει την προσοχή του στα ευρωπαϊκά σαλόνια, χάνει πρωτάθλημα και κύπελλο, με τον γνωστό τρόπο.
Να ξεκινήσουμε όμως και πάλι από την αρχή.
Πρώτα-πρώτα ανακοινώνεται στις 14 Ιουνίου 1984 η απόκτηση του Βέλιμιρ Ζάετς, μεγάλου άσσου της Ντυναμό Ζάγκρεμπ, και αρχηγού της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας. Πριν καλά-καλά κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για τη μεγάλη αυτή μεταγραφική επιτυχία του τριφυλλιού, ο Παναθηναϊκός, στις 22 Ιουνίου 1984 ανακοινώνει την απόκτηση του Δημήτρη Σαραβάκου, του μεγάλου μικρού, που έμελλε να γράψει τη δική του ολόχρυση ιστορία, φορώντας τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Το ποσό που δαπανήθηκε για την απόκτηση του μεγάλου άσσου του Πανιωνίου έφτασε στα 57 εκ. δρχ., όπως ανακοίνωνε με πρωτοσέλιδό της η Έλευθεροτυπία' για την απόκτηση του Μήτσου. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού παραληρεί από ενθουσιασμό, καθώς ο πήχης ανεβαίνει για το τριφύλλι, που πλέον είναι υποχρεωμένο να αναζητήσει ξανά την ευρωπαϊκή καταξίωση.
Η ομάδα ξεκινά την προετοιμασία της τον Ιούλιο στα γνωστά Τρία-Πέντε Πηγάδια στη Νάουσα, με το γνωστό τρέξιμο και τα πολλά κιλά χυμένου ιδρώτα από τους παίκτες και συνεχίζει στη Γερμανία, όπου καλύπτει το δεύτερο στάδιο προετοιμασίας, όπου και μαθαίνει τον πρώτο αντίπαλό της στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης. Η διάσημη πρώην πρωταθλήτρια Ευρώπης Φέγιενορντ από την Ολλανδία, με πρώτο ματς στο Ρότερνταμ!
Στο πρώτο φιλικό που γίνεται στη Γερμανία ο Παναθηναϊκός χάνει από την Καρλσρούη με 2-1, αλλά αυτό λίγο απασχολεί τον Γκμοχ και την ομάδα του. Επιστρέφοντας στην Αθήνα το τριφύλλι και συνεχίζοντας την προετοιμασία του, αντιμετωπίζει τη Νότιγχαμ Φόρεστ, του Μπράϊαν Κλαφ, με την οποία ήλθε ισόπαλος με 2-2. Να υπενθυμίσουμε ότι η Νότιγχαμ είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1979 και 1980, και είχε φτάσει την προηγούμενη χρονιά στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου και αποκλείστηκε άδικα από την Άντερλεχτ.
Ακολούθησαν πληθώρα φιλικών, από τα οποία ξεχώρισε η νίκη επί της βραζιλιάνικης Μποταφόγκο με 2-0 και η νίκη με 3-1 επί της Ντυναμό Ζάγκρεμπ, στο πλαίσιο της μεταγραφής του Βέλιμιρ Ζάετς.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, έχοντας βάλει στη μηχανή του έναν “λαγό”, (τον Βέλιμιρ Ζάετς και έναν “μικρό”, (τον Δημήτρη Σαραβάκο), ξεσηκώνει τον κόσμο και καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Να σημειώσουμε ότι στο φιλικό με την Νότιγχαμ Φόρεστ κόπηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο 46.424 εισιτήρια, στο παιχνίδι με τη Φέγιενορντ, επίσης στο Ολυμπιακό Στάδιο 73.991 εισιτήρια, ενώ για το πρωτάθλημα αργότερα με αντίπαλο τον Πανιώνιο παρακολουθούν το παιχνίδι 50.746 θεατές! Εκπληκτικό, έτσι δεν είναι; Και όμως στον προημιτελικό με τη Γκέτεμποργκ σπάνε όλα τα ρεκόρ στο Ολυμπικό Στάδιο, καθώς τη ρεβάνς παρακολουθούν 74.130 θεατές !!!
Πάμε όμως και στα καθαρά αγωνιστικά.
Πρώτο επίσημο ματς στο Ρότερνταμ κόντρα στην Φέγιενορντ. Δύσκολο παιχνίδι, που όμως εξελίχθηκε ιδανικά για το τριφύλλι. Ο Γιάτσεκ Γκμοχ, αυτή η “πονηρή αλεπού” των πάγκων, έστησε έξοχα την ομάδα, η οποία, όχι μόνο δεν απειλήθηκε, αλλά αποδείχθηκε εκείνη 'ιπτάμενη' αντί των Ολλανδών της Φέγιενορντ, την απείλησε με ήττα, παίζοντας πολύ καλύτερα, της ακυρώθηκε ένα γκολ '18 καρατίων' του Σαραβάκου, όπως το ονόμασαν οι ολλανδικές εφημερίδες, είχε δοκάρι με τον Μαυρίδη και γενικά ήταν καλύτερη από την αντίπαλό της.
Οι Ολλανδοί έπεσαν στην παγίδα που οι ίδιοι είχαν στήσει για τον Παναθηναϊκό. Υπολόγιζαν ότι ήσαν καλύτεροι σε φυσική κατάσταση, αλλά στην πράξη έβλεπαν τους αντιπάλους τους να πέφτουν δύο-δύο πάνω στη μπάλα και δεν τους άφηναν να κάνουν το παιχνίδι τους. Ο Παναθηναϊκός που αποδείχθηκε περισσότερο 'ιπτάμενος' από τους Ολλανδούς δεν τους επέτρεψε να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους και να κάνουν το παιχνίδι τους. Αντίθετα με το στενό μαρκάρισμα των παικτών του έναντι των αντιπάλων του, χωρίς ανάσα, δεν τους άφησε να πραγματοποιήσουν μακρινά σουτ, αφού με δυσκολία μπορούσαν να μπουν στην περιοχή του Λαφτσή (μόνο 5 μακρινά σουτ έκαναν, ενώ με τη Χάρλεμ νωρίτερα είχαν πραγματοποιήσει 40!).
Στο 25΄ ο Σαραβάκος που καλυπτόταν σαφέστατα από αντίπαλο αμυντικό, πήρε τη μπάλα και την έστειλε με δεξιοτεχνία στην εστία του αντίπαλου τερματοφύλακα, όμως ενώ στην αρχή ο Άγγλος διαιτητής έδειξε 'παίζετε', αναγκάσθηκε στη συνέχεια να λάβει υπόψη του την υπόδειξη του επόπτη γραμμών και να ακυρώσει το τέρμα.
Στο 58΄ ο εντυπωσιακός πανύψηλος φορ της ομάδας Μαυρίδης, αφού απέφυγε με μια κοφτή ντρίμπλα τον αντίπαλο αμυντικό, εξαπέλυσε μια βολίδα, για να αλλάξει ελάχιστα την πορεία της μπάλας ο Ολλανδός τερματοφύλακας, όσο χρειαζόταν για να χτυπήσει αυτή στο δοκάρι και να μην καταλήξει στα δίχτυα.
Εκείνο το ματς στις 19 Σεπτεμβρίου 1984 έφερε ξανά τα χαμόγελα στα χείλη των οπαδών του τριφυλλιού και γέμισε ξανά με αισιοδοξία τις τάξεις των απανταχού φίλων του Ευρωπαίου Παναθηναϊκού. Όμως ο αγώνας εκείνος δεν έφτανε. Δεν ήταν αρκετός. Έπρεπε να συμπληρωθεί από μια επίσης καλή εμφάνιση στη ρεβάνς του Ολυμπιακού Σταδίου. Και έτσι έγινε!
Στις 3 Οκτωβρίου 1984 το ΟΑΚΑ φόρεσε τα καλά του για να υποδεχθεί τον Ευρωπαίο Παναθηναϊκό που κυνηγούσε μια μεγάλη πρόκριση.
Υπήρχαν φόβοι γιατί το τριφύλλι έπρεπε να επιτεθεί και να πετύχει γκολ για να πάρει την πρόκριση και έτσι ήταν λογικό ότι οι Ολλανδοί θα μπορούσαν να βρουν ελεύθερους χώρους στην άμυνα και να κάνουν τη ζημιά.
Στο σημείο αυτό να ενημερώσω τους αναγνώστες ότι ανέβηκα στο ΟΑΚΑ με τον πεντάχρονο τότε Κρίστιαν, που παρακολούθησε για πρώτη φορά, και μάλιστα σε ευρωπαϊκό παιχνίδι τον Παναθηναϊκό. Στο κάτω διάζωμα, προς την πλευρά του τέρματος όπου η ομάδα μας πέτυχε και τα δύο γκολ.
Ο Παναθηναϊκός επιτέθηκε με σφοδρότητα. Μην ξεχνάμε ότι στην ολλανδική ομάδα αγωνιζόταν ένα μεγάλο αστέρι, ο Ρούντ Γκούλιτ και ο Ρεπ (πρώην παίκτης του Άγιαξ). Η πίεση του Παναθηναϊκού έφερε καρπούς στο τέλος του ημιχρόνου και μάλιστα δύο φορές. Στο 41΄ και στο 44' το τριφύλλι με σκόρερ τους Μαυρίδη και Ρότσα, επιβεβαίωσε την υπεροχή του, κάνοντας τον κόσμο να παραληρεί και τον Κρίστιαν να βρίσκεται στον αέρα, στην επιτυχία των δύο τερμάτων της ομάδας μας.
Στην επανάληψη και αφού ο πρωτομάστορας της επιτυχίας Γιάτσεκ Γκμοχ καταλάγιασε τον ενθουσιασμό των παικτών στα αποδυτήρια, η ομάδα παρουσιάστηκε σοβαρή με σφιχτές τις γραμμές και μεγάλη προσοχή στην άμυνα. Το γκολ του Ρεπ στα μέσα του ημιχρόνου προσέδωσε άγχος στην ομάδα και στις εξέδρες, όμως ο Παναθηναϊκός αντιπαρήλθε με επιτυχία όλες τις προσπάθειες των Ολλανδών να ισοφαρίσουν και να μας κλέψουν την πρόκριση, πράγμα που δεν κατάφεραν και έτσι το τριφύλλι πέρασε πανηγυρικά στον επόμενο γύρο, σκορπίζοντας τον ενθουσιασμό στις τάξεις των χιλιάδων φίλων του. Έτσι μαράθηκαν οι τουλίπες και ..... άνθισε το τριφύλλι.
Επόμενος αντίπαλος η ..... ασήμαντη Λίνφιλντ από την Ιρλανδία. Πρώτο ματς στην Αθήνα και αιφνιδιασμός καθώς οι αντίπαλοί μας προηγούνται με 1-0. Η ομάδα δείχνει νευρική, ο Χαραλαμπίδης καταφέρνει να ισοφαρίσει με πέναλτι (44') πριν τη λήξη του ημιχρόνου, όμως οι Ιρλανδοί αποδεικνύονται σκληρά καρύδια και αντέχουν μέχρι το 86΄ όταν ο Ταράσης λυτρώνει την ομάδα, χαρίζοντας μια αγχωτική, αναιμική και εύθραυστη νίκη με 2-1.
Και τα όνειρα άρχισαν να γίνονται εφιάλτης στη ρεβάνς, αφού μέσα στα πρώτα 25 λεπτά του αγώνα το ταμπλό έγραφε Λίνφιλντ-Παναθηναϊκός 3-0!
Το τριφύλλι πιάστηκε στον ύπνο. Οι Ιρλανδοί δεν χωράτευαν και μέσα στην ομίχλη και την καταχνιά του Μπέλφαστ φαίνονταν να κάνουν σκόνη και θρύψαλα τα όνειρα της αρμάδας του Γκμοχ να προχωρήσει στην Ευρώπη.
Αμέσως οι μεγάλοι ηγέτες της ομάδας πήραν μπροστά και μέσα σε δύο λεπτά (30'-32') Σαραβάκος και Ρότσα μείωσαν σε 3-2 φέρνοντας το ματς σε σκορ πρόκρισης, που ολοκληρώθηκε στην επανάληψη πανηγυρικά με ένα ακόμη γκολ του Αντωνίου που έγραψε το τελικό 3-3 και οριστικοποίησε την πρόκριση.
Ουφ, μας έβγαλαν το λάδι αυτοί οι Ιρλανδοί, αλλά τελικά υπέκυψαν. Και τώρα τί; Η κλήρωση έφερε απέναντί μας τη Γκέτεμποργκ και το μυαλό όλων γύρισε δυόμισι χρόνια πίσω, όταν οι 'άγγελοι' της Σουηδίας κατακτούσαν θριαμβευτικά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, κερδίζοντας στον τελικό, σε διπλούς αγώνες το Αμβούργο των υπερφίαλων Γερμανών και του Χάπελ με 1-0 στη Σουηδία και 3-0 μέσα στο Αμβούργο!
Οργανωμένος, σοβαρός, πειθαρχημένος, υπεύθυνος, πήγε στη Σουηδία γι' αυτό το ραντεβού με την ιστορία του και ήταν και πάλι συνεπής. Μπήκε στο γήπεδο σαν 'ταύρος σε υαλοπωλείο΄, και άλωσε το 'Ούλεβι΄ με πέναλτι που κέρδισε ο Θ. Δημόπουλος και εκτέλεσε εύστοχα ο Δημήτρης Σαραβάκος στις αρχές του β΄ ημιχρόνου, σημειώνοντας μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ποδοσφαίρου μας.
Μια επιτυχία που έκανε το γύρο του κόσμου και έβαλε τις βάσεις για να φτάσει ο Παναθηναϊκός στους 4 της Ευρώπης. Με πυλώνα τη διπλή αμυντική ζώνη που επέλεξε ο Γιάτσεκ Γκμοχ για να περιορίσει τους εξαιρετικούς κυνηγούς της Γκέτεμποργκ και με σαΐτες μπροστά τους ταχύτατους διεμβολιστές Θ. Δημόπουλο και Δ. Σαραβάκο, το τριφύλλι πέτυχε το απόλυτο, βάζοντας τις βάσεις για την πρόκριση από τη Σουηδία.
Η ρεβάνς στην Αθήνα μόνο εύκολη δεν ήταν. Οι Σουηδοί τα έπαιξαν όλα για όλα. Ο αγώνας ήταν συγκλονιστικός. Ο Παναθηναϊκός, αποδεικνύοντας ότι διαθέτει πέρα από τις αγωνιστικές και ψυχικές αρετές, ισοφάρισε δύο φορές σε 1-1 και 2-2, με σκόρερ τους Θ. Δημόπουλο και Σαραβάκο, που ήταν και το τελικό σκορ. Ισοπαλία που έμοιαζε με νίκη. Και ο Παναθηναϊκός ήταν στους 4 της Ευρώπης. Η Ελλάδα κάηκε από τους πανηγυρισμούς για άλλη μια φορά. Ο Παναθηναϊκός της Ευρώπης ήταν πάλι παρών.
Όμως αυτή τη φορά η κλήρωση δεν ήταν ευνοϊκή για το τριφύλλι. Στην κληρωτίδα ήσαν η Μπορντό, η Γιουβέντους και η Λίβερπουλ, η οποία ήταν η κάτοχος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1984. Και δυστυχώς η μπίλια έκατσε στη Λίβερπουλ.
Το πρώτο ματς στο Άνφιλντ. Το τριφύλλι ξεκινάει καλά. Όμως ο Ολλανδός διαιτητής Κάϊζερ ακυρώνει ένα πεντακάθαρο γκολ του Ρότσα στις αρχές του αγώνα, υποστηρίζοντας με την υπόδειξη του επόπτη γραμμών ότι ο Ζάετς βρισκόταν σε θέση οφ-σάϊντ! Η αλήθεια είναι ότι η φάση αυτή σημάδεψε τον αγώνα, γιατί η κατάληξή του θα ήταν εντελώς διαφορετική αν μετρούσε το γκολ.
Δυστυχώς μετά από αυτό, ο Παναθηναϊκός άντεξε μέχρι το 35΄ στην κόκκινη αρμάδα του Φάγκαν και του Πέϊσλι. Το 4-0 που διαμορφώθηκε στο β΄ ημίχρονο δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για τη ρεβάνς. Το πείσμα και η δήλωση του Γκμοχ ότι στη ρεβάνς “θα δώσω τον αγώνα της ζωής μου” δεν ήσαν αρκετά. Οι κόκκινοι του Λίβερπουλ, ανώτεροι, κέρδισαν και στον επαναληπτικό του ΟΑΚΑ με 1-0 και προκρίθηκαν για τον τελικό που στιγματίστηκε από τα γεγονότα του Χέϋζελ των Βρυξελλών. Αν είχε προκριθεί ο Παναθηναϊκός θα είχε αποφευχθεί μια ποδοσφαιρική τραγωδία!
Έτσι τελείωσε αυτό το όμορφο ταξίδι που γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ένδοξου συλλόγου μας και που οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην κορυφαία τετράδα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης.
Για την ιστορία πρέπει να αναφέρουμε και όλους τους ποδοσφαιριστές που αγωνίσθηκαν σε αυτή τη μεγάλη πορεία του τριφυλλιού και οι οποίοι ήσαν οι εξής: Λαφτσής, Δοντάς, Ταράσης, Κυράστας, Βονόρτας, Λιβαθηνός, Σαραβάκος, Αντωνίου, Μαυρίδης, Ρότσα, Ζάετς, Θ. Δημόπουλος, Καρούλιας, Παπαβασιλείου, Χαραλαμπίδης, Κάβουρας, Γεροθόδωρος, Καραβίδας.
Yank1971
