Ο Παναθηναϊκός έχασε στην Βαρκελώνη και με μεγάλη διαφορά. Το σκορ όμως λέει πάντα την αλήθεια;
Πολλές φορές ναι, πολλές φορές όχι. Πριν προχωρήσω θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ αυτή την Μπαρτσελόνα στον δεύτερο γύρο θα την κερδίσει. Για πολλούς και διαφόρους λόγους. Ας μείνουμε όμως στα αίτια της σημερινής ήττας.
Ο Παναθηναϊκός έχασε γιατί:
1) Είχε πολλές απουσίες σε αντίθεση με την Μπαρτσελόνα και αυτό φάνηκε στο rotation και στις λύσεις από τον πάγκο. Παππάς, Μποχωρίδης, και Γιάνκοβιτς. Πιο σημαντική όμως ήταν του Κούζμιτς. Γιατί η Μπαρτσελόνα χτύπησε ακριβώς εκεί που πόναγε η Ελληνική ομάδα. Στο ζωγραφιστό. Εκεί ο Σέρβος θα αντιμετώπιζε καλύτερα τα κοψίματα, τα pick and roll με τα γρήγορα πόδια που διαθέτει παρά το ύψος του. Ο μικρός (Παπαγιάννης) είναι τεράστιο πραγματικά ταλέντο αλλά έχουμε ξαναπεί ότι άλλο το χρυσό με παιδιά της ηλικίας του και άλλο η Ευρωλίγκα.
2) Έκανε πολλά λάθη και αβίαστα λάθη. Μόνο στο δεύτερο ημίχρονο που η διαφορά έχει πάει στους επτά πόντους βγαίνουν τέσσερις άμυνες και η μπάλα χάνεται με τέτοιο τρόπο που ούτε ομάδα παιδικού δεν την χάνει με πάσες που έμοιαζαν πιο πολύ πάσες στην πλάτη της άμυνας στο ποδόσφαιρο, παρά για ανάπτυξη αιφνιδιασμού στο μπάσκετ.
3) Τα πολλά άστοχα σουτ. Πολλοί θα πούνε τα 2/14 τρίποντα και δεν θα έχουν άδικο. Δεν είναι όμως και η απόλυτη αλήθεια. Γιατί πολλά εξ αυτών ήταν ελεύθερα που σημαίνει ότι το πλάνο είχε δουλευτεί σωστά. Εγώ θα πω για τα πέντε χαμένα μπασίματα. Κυρίως από τον Φελντέιν και τον Καλάθη. Θα πω για τους Φώτση και Διαμαντίδη που ο μεν πρώτος είχε 2 πόντους ο δε δεύτερος 0. Έτσι δεν μπορείς να κερδίσεις την Μπαρτσελόνα.
Λογικό ήταν μετά από όλα αυτά να χαθούν και οι ισορροπίες στην άμυνα και να μην δουλεύουν ούτε τα close out και τα μαρκαρίσματα στο ένας εναντίον ενός.
Η ήττα είναι σαν το λίπασμα. Βρωμάει αλλά κάνει καλό έχουν πει και έχουν απόλυτο δίκιο. Ο Τζόρτζεβιτς το είπε ξεκάθαρα στην συνέντευξη τύπου και είχε δίκιο. Καλύτερα τώρα και με αυτή την διαφορά παρά αργότερα.
Μπορούμε να κρατήσουμε από το σημερινό παιχνίδι και να τα καταχωρήσουμε στα υπέρ δυο πράγματα. Την αντίδραση στην τρίτη περίοδο όταν και η διαφορά έφτασε στους επτά και το παιχνίδι των Χαραλαμπόπουλου- Παπαγιάννη, που χωρίς να θέλξουν με την απόδοση τους πάλεψαν και δεν έδειξαν κανένα σημάδι φόβου.
Είναι άλλο το φοβάμαι να παίξω και άλλο το παίζω, παλεύω και απλά δεν μου βγαίνει το παιχνίδι.
Η ήττα αυτή μπορεί να αποδειχθεί ευεργετική εφόσον αξιοποιηθεί σωστά από τους παίκτες και την τεχνική ηγεσία.
Υ.Γ. Επειδή κάποιοι επηρεασμένοι απο την 25αρα άρχισαν να μιλάνε για παικτακια της σειράς και τι ομάδα έχουμε, θα σας πω κάτι από την εμπειρία μου τόσα χρόνια σαν αθλητής (και σε εθνικές κατηγορίες).
ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ ομάδα δεν έγινε ΟΜΑΔΑ με 15 προπονήσεις. Τόσες είναι που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός με όλους τους παίκτες μαζί. Και μιλάμε για πολλά νέα πρόσωπα, συν ότι απουσιάζουν παίκτες κλειδιά (Παππάς).
Αν ήταν το σωστό με την πρώτη βαριά ήττα να πετάς λευκή πετσέτα, τότε ο Ομπράντοβιτς δεν θα είχε πάρει ποτέ 8 Ευρωπαϊκά και θα είχε ήδη φύγει από την Φενέρ των εκατομμυρίων, που έχασε από το Στρασβούργο 21 πόντους και από τα Τρίκαλα της Τουρκίας (Κονιασπορ) στο πρωτάθλημα.
Μιχάλης
