Η θέση προσφέρεται για διαφήμιση

Η θέση προσφέρεται για διαφήμιση


Γράφει ο Μιχάλης

Για όποιον έχει ζήσει τον Παναθηναϊκό του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου δεν μπορεί να του κάνει εντύπωση τα μεταγραφικά χτυπήματα στον Eξάστερο. Έχουν δει πολλά οι φίλοι του Παναθηναϊκού για να θεωρηθεί ότι ζούνε καμιά πρωτοφανή μεταγραφική κοσμογονία. 

Είναι είδηση όμως ότι στις οικονομικές συνθήκες που βιώνει ο τόπος μας ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Γιαννακόπουλου (όπως και όλες γενικά οι ομάδες του μπάσκετ που είναι ζημιογόνες εταιρείες) προσφέρει την δυνατότητα να παρουσιαστεί η Ελλάδα στην Ευρωλίγκα ισχυρή. 

Στα της ομάδας το να πούμε τι σημαίνει η υπογραφή του Μπουρούση είναι μάλλον αστείο. Ο Παναθηναϊκός βάζει στις τάξεις του MVP του Ισπανικού πρωταθλήματος και μέλος της καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκα, έναν άνθρωπο που θα βγει μπροστά στις δύσκολες καταστάσεις και που μετά τον Πέκοβιτς ίσως είναι και ο καλύτερος σέντερ που είχε η ομάδα τα τελευταία χρόνια. 

Εφόσον προχωρήσει στην απόκτηση του Κλαβερ, ο Παναθηναϊκός θα δημιουργήσει μια front line επιπέδου όχι Ευρωλίγκας... αλλά final four με Γκιστ, Φώτση, Σίνγκελτον, Μπουρούση και Κλαβέρ.

Αλλά μια στιγμή; Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ας πούμε ότι ο Μπουρούσης έλεγε όχι στον Παναθηναϊκό το ίδιο και ο Κλαβέρ και ο Βουγιούκας. Τι θα γινόταν; Θα ήταν ο Παναθηναϊκός σε δύσκολη θέση; Θα ερχόταν η απελπισία; Κάποια λύση-λαχείο; 

Η απάντηση;

Τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν. Γιατί πολύ απλά αυτό που θα πρέπει ο Έλληνας φίλαθλος να κοιτάει είναι η νοοτροπία που έχει μια διοίκηση και όχι το όνομα αυτό καθαυτό που μπαίνει σε μια ομάδα. Και η νοοτροπία της διοίκησης του Παναθηναϊκού και του προπονητή του έδειχνε από την πρώτη στιγμή ότι δεν συμβιβάζονται με ημίμετρα. 

Και ο Μπουρούσης να μην ήταν θα ήταν κάποιος άλλος. Κάποιος από το πάνω ράφι. Και αυτό είναι το σημαντικό. Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ. Να λες ότι θέλω να φτάσω ψηλά και θα φτάσω ανεξαρτήτου κόστους. Να λες ότι θέλω μια ανταγωνιστική ομάδα και θα κάνω τα πάντα για να την φτιάξω. Τώρα τα ονόματα είναι κυρίως δουλειά του προπονητή και της φιλοσοφίας που θέλει να έχει και μετά της διοίκησης.

Να μην χαθούν...

Ο Παναθηναϊκός πήρε παίκτες και θα πάρει και άλλους από το πάνω ράφι. Γιατί όμως γίνεται αυτό; Προφανώς γιατί είσαι Παναθηναϊκός αλλά και γιατί έχεις ένα ισχυρό κορμό Ελλήνων παικτών. Έχει την βάση σου. Έχεις τον Καλάθη, τον Παππά, τον Χαραλαμπόπουλο, τον Φώτση, τώρα μπήκε ο Μπουρούσης πιθανόν και τον Γιάνκοβιτς. 

Στις εποχές μας που οι ομάδες οι Ελληνικές για πολλούς λόγους (για μένα ένα μεγάλο βάσανο που ξεχνάνε πολλοί είναι και η εφορία που φτάνει στο 145%) δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις Τουρκικές, τις Ρωσικές και τις Ισπανικές θα πρέπει να στηριχτεί στην πρωτογενή παραγωγή. 

Με συντονισμένες ενέργειες τα προηγούμενα χρόνια οι πράσινοι έχουν μαζέψει ότι καλύτερο κυκλοφορεί στις μικρές ηλικίες. Δυο εξ αυτών είναι οι Λούντζης και Κόνιαρης. Και αν ο Λούντζης είναι μόλις 18 χρονών, ο Κόνιαρης προσωπικά θεωρώ ότι μπορεί να αφήσει εποχή στο Ελληνικό μπάσκετ. Είχε την ατυχία του τραυματισμού του πέρυσι αλλά το μπάσκετ που ξέρει και η αντίληψη του για το άθλημα είναι ασύλληπτη. 

Θεωρώ ότι αν φέτος δεν είναι στα άμεσα πλάνα ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να βρει την κατάλληλη ομάδα να τον παραχωρήσει ώστε να επιστρέψει έτοιμος. Είναι δυο παιδιά που θα συνεχίσουν να κρατούν τον Ελληνικό κορμό του Παναθηναϊκού που ήταν η βάση των επιτυχιών τα προηγούμενα χρόνια ανεξαρτήτως τον μεγάλων παικτών που ερχόντουσαν στον σύλλογο.

Και ναι είναι τετριμμένο αλλά χρειάζεται πάνω από όλα υπομονή. Ο Παναθηναϊκός πήρε και θα πάρει σημαντικά ονόματα αλλά όλα φαίνονται στο γήπεδο. Και με τόσες καινούργιες προσθήκες σε καίριες θέσεις αυτό που χρειάζεται είναι χρόνος για να βρεθεί η κατάλληλη χημεία και οι συνεργασίες. 

Σούπερ οι μεταγραφές και μπράβο στους ιθύνοντες αλλά η ραχοκοκκαλιά είναι οι Έλληνες παίκτες και κανείς δεν θα πρέπει να το ξεχνά και ειδικά τα νέα παιδιά που έρχονται από πίσω.



 
Top