Όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Παναθηναϊκός τερμάτισε νικητής και τροπαιούχος την σαιζόν 1990-91, αφού κατέκτησε και τους δύο εγχώριους τίτλους, πρωτάθλημα και κύπελλο.
Με όνειρα λοιπόν και αισιοδοξία ξεκίνησε την περίοδο 1991-92, για ακόμη μεγαλύτερα επιτεύγματα, πράγμα όμως που επιτεύχθηκε μόνο κατά το ήμισυ, αφού πραγματοποίησε μια ακόμη εξαιρετική εμφάνιση στην Ευρώπη, κάτι που, ως συνήθως, του στοίχισε στην Ελλάδα, αφού δεν κατάφερε να επαναλάβει τον προηγούμενο άθλο του και έτσι έμεινε χωρίς πρωτάθλημα και κύπελλο στον εσωτερικό χώρο.
Να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Το καλοκαίρι του 1991 ο Παναθηναϊκός συμμετέχει σε τουρνουά στο Λονδίνο, όπου ηττάται από την Άρσεναλ (1-0) και φέρνει ισοπαλία με τη Γουέστ Χαμ (1-1).
Ιδρύονται σύνδεσμοι φίλων Παναθηναϊκού στο εξωτερικό, Κύπρο, Λονδίνο και αλλού, εγκαινιάζεται η πρώτη μπουτίκ ειδών του τριφυλλιού, καθώς χιλιάδες φίλοι του επιθυμούν την απόκτηση αναμνηστικών από την ομάδα τους και ακόμη δύο ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, οι Δημήτρης Σαραβάκος και Στράτος Αποστολάκης καλούνται και μετέχουν σε αγώνα της Μικτής Κόσμου, η οποία αγωνίζεται με αντίπαλο το Κουβέϊτ, στο πλαίσιο της στήριξης της αραβικής χώρας από την εισβολή στα εδάφη της του ιρακινού στρατού του Σαντάμ Χουσεΐν. Μάλιστα, ο Δημήτρης Σαραβάκος επιτυγχάνει και το ένα από τα δύο γκολ της Μικτής.
Η Ευρώπη, όπως αναφέραμε παραπάνω, περίμενε ξανά τον Παναθηναϊκό, ο οποίος αποδείχθηκε πιστός στο ραντεβού του με την ευρωπαϊκή καταξίωση.
Από το Ρέικιαβικ στη μακρινή Ισλανδία, ξεκίνησε η νέα πορεία του Ευρωπαίου Παναθηναϊκού, στις 18 Σεπτεμβρίου 1991,όπου αντιμετώπισε την Φραμ.
Αν και το τριφύλλι προηγήθηκε με τον Λούη Χριστοδούλου στο α΄ μέρος, οι ..... ψαράδες από την Ισλανδία, αποδείχθηκαν σκληρά καρύδια, αφού κατάφεραν στην επανάληψη, όχι μόνο να ισοφαρίσουν, αλλά και να προηγηθούν 2-1, προτού ο Παναθηναϊκός σοβαρευτεί και ισοφαρίσει εν τέλει, πάλι με τον Χριστοδούλου, σε 2-2.
Η επανάληψη στον αγώνα ρεβάνς του Ολυμπιακού Σταδίου δεν προσέφερε ιδιαίτερες συγκινήσεις, αφού το ματς έληξε ισόπαλο χωρίς γκολ, αποτέλεσμα που έδινε στο τριφύλλι την πρόκριση στον επόμενο γύρο.
Εκεί όπου μας περίμενε μια παλιά γνώριμη, η σουηδική Γκέτεμποργκ, την οποία οι πράσινοι, είχαν αποκλείσει, την περίοδο 1984-85, όταν και είχαν φτάσει στους 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Η Γκέτεμποργκ, βέβαια δεν ήταν η μεγάλη ομάδα του παρελθόντος, δεν έπαυε όμως να αποτελεί έναν ισχυρό και υπολογίσιμο αντίπαλο.
Το τριφύλλι κυριάρχησε στον πρώτο αγώνα του ΟΑΚΑ και έφτασε εύκολα σε μια καθαρή νίκη (2-0) με γκολ των Σαραβάκου, Μαραγκού, σκορ που του έδινε ένα καθαρό προβάδισμα για πρόκριση στην επόμενη φάση.
Όμως η ρεβάνς στο παγωμένο Γκέτεμποργκ στις αρχές Νοεμβρίου 1991 δεν ήταν καθόλου εύκολη. Οι Σουηδοί μπήκαν αποφασισμένοι στο γήπεδο και εκμεταλλευόμενοι τη νωθρότητα των παιχτών του τριφυλλιού, ξεκίνησαν εντυπωσιακά και πριν συμπληρωθεί καν το ημίωρο της συνάντησης είχαν πετύχει δύο τέρματα, ισοφαρίζοντας το σκορ του πρώτου αγώνα.
Στο σημείο εκείνο, όμως, μέτρησε η ψυχή των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού και ιδιαίτερα το μεγάλο ταλέντο και η αποφασιστικότητα του μεγάλου μικρού της εποχής, του Δημήτρη Σαραβάκου, ο οποίος πήρε το τριφύλλι από το χέρι, ή μάλλον από τα μαγικά πόδια του και το οδήγησε στο ασφαλές λιμάνι της πρόκρισης, αφού με δύο δικά του γκολ στην επανάληψη, έφερε το ματς στα ίσα (2-2) και τον Παναθηναϊκό στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το οποίο τη μεταβατική αυτή χρονιά, χρονιά-ορόσημο για τα ευρωπαϊκά κύπελλα, άλλαζε μορφή και γινόταν το γνωστό μας Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, αφού πέρασε από τους 32 και τους 16 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αποκλείοντας Φραμ και Γκέτεμποργκ, αντίστοιχα, έφτασε στους 8 της διοργάνωσης, η οποία πειραματικά εκείνη την περίοδο λειτούργησε διαφορετικά στη συνέχεια.
Συγκεκριμένα οι 8 ομάδες χωρίστηκαν σε δύο ομίλους των 4 ομάδων, οι οποίες θα έδιναν μεταξύ τους διπλούς αγώνες και βάσει της βαθμολογίας, οι πρώτοι των δύο ομίλων θα αγωνίζονταν στον τελικό της διοργάνωσης.
Το τριφύλλι κληρώθηκε στον όμιλο με αντιπάλους την ιταλική Σαμπντόρια, τη βελγική Άντερλεχτ και τον παλιό γνώριμο μας Ερυθρό Αστέρα από τη Γιουγκοσλαβία. Οι δύο πρώτοι αγώνες επρόκειτο να διεξαχθούν στα τέλη του 1991 και οι επόμενοι τέσσερις την άνοιξη του 1992.
Πρώτος αγώνας στις Βρυξέλλες με αντίπαλο την Άντερλεχτ. Το τριφύλλι πηγαίνει συντηρητικά στο παιχνίδι, δεν κινδυνεύει ιδιαίτερα από τη βελγική ομάδα, όμως εκείνο που έμεινε, ήταν το πέναλτι που δεν έδωσε ο Σκωτσέζος διαιτητής λίγο πριν το τέλος του αγώνα σε ανατροπή του Σπύρου Μαραγκού, με το 0-0 να σφραγίζει το τελικό αποτέλεσμα.
Επόμενη αναμέτρηση ο αγώνας με τη Σαμπντόρια στο χιονισμένο Ολυμπιακό Στάδιο, αρχές Δεκεμβρίου 1991. Θυμάμαι την αναμέτρηση, ευρισκόμενος στα ορεινά του ΟΑΚΑ, πολύ ψηλά, στο δεύτερο διάζωμα, ακριβώς στο κέντρο του γηπέδου και με κόντρα τον χιονιά, κουκουλωμένος για την αντιμετώπιση του τσουχτερού κρύου, όμως οι πράσινοι δεν μας έκαναν το χατήρι στον αγωνιστικό χώρο, αφού παρά τη σχετικά καλή απόδοση, δεν κατάφεραν να υποτάξουν τους Ιταλούς και έτσι το 0-0 σφράγισε και αυτή την αναμέτρηση. Και εδώ όμως, ένα πέναλτι που ζήτησε δικαίως προς το τέλος του ματς ο Γιώργος Δώνης δεν το σφύριξε ποτέ ο Αυστριακός διαιτητής.
Ο χειμώνας πέρασε με το τριφύλλι να έχει μόνο δύο βαθμούς και όλοι αγωνιούσαν και ήλπιζαν ότι η συνέχεια την άνοιξη θα ήταν καλύτερη.
Μάρτιος του 1992 και ο Παναθηναϊκός καλείται να αντιμετωπίσει τον Ερυθρό Αστέρα της ενωμένης ακόμη, αλλά σπαρασσόμενης από τον πόλεμο, Γιουγκοσλαβίας. Το πρώτο ματς διεξάγεται στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά αποδεικνύεται καταστροφικό.
Οι επιλογές του Βασίλη Δανιήλ συζητούνται έντονα, ενώ ο Ντάρκο Πάντσεφ, ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής, που δηλώνει “Μακεδόνας” και αναγκάζεται να ανακαλέσει στη συνέχεια για να του επιτραπεί η είσοδος σε ελληνικό έδαφος, βάζει ταφόπλακα στα όνειρα του Παναθηναϊκού για καλύτερη πορεία στην Ευρώπη, αφού με δύο δικά του τέρματα οι πράσινοι γνωρίζουν την πρώτη και μάλιστα εντός έδρα ήττα στον θεσμό με 2-0 και οι ελπίδες για κάτι πολύ μεγάλο στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι απομακρύνονται αισθητά.
Η δεύτερη μάχη με τους Γιουγκοσλάβους, λόγω του πολέμου, όπως προαναφέρθηκε, διεξάγεται 14 βράδια αργότερα στην ουδέτερη Σόφια στη Βουλγαρία, αλλά και πάλι ο Παναθηναϊκός δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και αποχωρεί ηττημένος με 1-0 (δράστης αυτή τη φορά ο Μιχαήλοβιτς) και έχοντας ξανά φρικτά παράπονα από τη διαιτησία του Ισπανού διαιτητή, χωρίς όμως να αλλάξει κάτι στην ουσία.
Ο Παναθηναϊκός έμενε στους δύο αρχικούς βαθμούς και οι ελπίδες για την πρόκριση είχαν πλέον εξανεμισθεί. Όμως παρέμενε το γόητρο και η ..... τιμή των όπλων.
Στο προτελευταίο παιχνίδι του λοιπόν, το τριφύλλι, αντιμετώπισε την πρωταθλήτρια Βελγίου Άντερλεχτ στο Ολυμπιακό Στάδιο, πρωταπριλιά του 1992 και όλα όσα είδαν οι φίλοι του από τις εξέδρες του Σταδίου, έμοιαζαν κυριολεκτικά με ...... ψέμα. Σαρωτικοί οι πράσινοι, έκαναν τους αντιπάλους τους ότι ήθελαν, οι ευκαιρίες χάνονταν η μία μετά την άλλη, όμως η μπάλα δεν κατέληξε ποτέ στα βελγικά δίχτυα και έτσι μοιραία γράφτηκε η ιστορία του αγώνα: Παναθηναϊκός – Άντερλεχτ 0-0!
Το τελευταίο παιχνίδι του ομίλου στη Γένοβα, απέναντι στη Σαμπντόρια, δεν είχε πλέον κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον, αφού ο Παναθηναϊκός είχε αποκλειστεί από τον τελικό. Όμως οι πράσινοι αγωνίσθηκαν σθεναρά, μέσα στην έδρα της ομάδας η οποία προκρίθηκε στον τελικό της διοργάνωσης και όχι μόνο δεν έχασαν, αλλά προηγήθηκαν στο σκορ με γκολ του Μαραγκού, ο οποίος πέτυχε το πρώτο τέρμα ελληνικής ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ και πήραν μια αξιοπρεπή ισοπαλία, με σκορ 1-1.
Έτσι με τον Μαραγκό, αλλά και το τριφύλλι που έγραψαν ιστορία στην έναρξη του καινούργιου θεσμού, ο Παναθηναϊκός αποχαιρέτησε την πρώτη αυτή περίοδο το Τσάμπιονς Λιγκ, στο οποίο έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία και χρυσές σελίδες δόξας στα επόμενα χρόνια.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το τρόπαιο εκείνη τη χρονιά κατέκτησε η Μπαρτσελόνα, η οποία στον τελικό της διοργάνωσης, ο οποίος διεξήχθη στο Λονδίνο, παρουσία 70.000 και πλέον θεατών, τον Μάϊο του 1992, κέρδισε στον τελικό τη Σαμπντόρια με 1-0.
Στο μακρύ δρόμο του πρώτου Τσάμπιονς Λιγκ που αγωνίσθηκε, ο Παναθηναϊκός στους 10 αγώνες που έδωσε χρησιμοποίησε τους ακόλουθους ποδοσφαιριστές: Βάντσικ, Αποστολάκη, Καλαντζή, Χριστοδούλου, Καλιντζάκη, Μαυρίδη, Σαραβάκο, Καραγεωργίου, Δώνη, Αντωνίου, Αθανασιάδη, Μαραγκό, Γεωργαμλή, Γεωργακόπουλο, Φραντζέσκο, Βαζέχα, Κουρμπανά, Μπορέλι.
Yank1971
