Είδαμε σε προηγούμενο άρθρο τι έγινε στην Ευρώπη και πώς ο Παναθηναϊκός δόξασε ξανά την Ελλάδα, φτάνοντας μέχρι τους 8 της νέας διοργάνωσης, του Τσάμπιονς Λιγκ, χωρίς όμως να καταφέρει να πετύχει τον μεγάλο άθλο που ήταν η συμμετοχή του σε έναν ακόμη τελικό.
Πίσω στην Ελλάδα όμως, καθώς το παρακράτος είχε αρχίσει να θεριεύει και πολεμούσε με όλα τα μέσα που διέθετε, τον αυτοκράτορα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον μεγάλο τότε Παναθηναϊκό.
Ήδη, είχε φτάσει στην Ελλάδα, προερχόμενος από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και την Ανατολική Γερμανία, ένας πράκτορας της Στάζι, ελληνικής καταγωγής, ο γνωστός με τα παρατσούκλια, Ρόκο, Κρόκους και Κασκαντέρ (κάτι ήξεραν φαίνεται οι Γερμαναράδες και του τα κόλλησαν), ο οποίος και άλλαξε όλα τα δεδομένα στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, με τις τακτικές και τις πρακτικές που ακολούθησε τα επόμενα χρόνια.
Ας ξεκινήσουμε όμως να ξετυλίγουμε σιγά-σιγά το κουβάρι των αναμνήσεων από εκείνη τη σημαδιακή χρονιά στην ιστορία του Παναθηναϊκού μας.
Καλοκαίρι λοιπόν του 1991 και όπως είδαμε, το τριφύλλι ρίχτηκε με όρεξη και πολλές φιλοδοξίες στη μάχη της Ευρώπης, κουβαλώντας και πάλι από την προηγούμενη χρονιά τον τίτλο του νταμπλούχου. Και όπως είδαμε στην Ευρώπη ο πρεσβευτής του ελληνικού ποδοσφαίρου στο εξωτερικό τα πήγε πολύ καλά. Στην Ελλάδα, όμως;
Τα πράγματα στο πρωτάθλημα ξεκίνησαν κάτι παραπάνω από καλά, αφού στην πρεμιέρα το τριφύλλι κάνοντας μια επιβλητική εμφάνιση κερδίζει με το εντυπωσιακό 7-0 την Κόρινθο. Στα επόμενα τρία παιχνίδια όμως αρχίζει να γίνεται αισθητή η έλλειψη του Βαζέχα, ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και απουσίασε από τα παιχνίδια της ομάδας για περίπου 4 μήνες. Έτσι, το ντέρμπι με την ΑΕΚ λήγει με λευκή ισοπαλία, όπως και το μεθεπόμενο παιχνίδι κόντρα στον Εθνικό στο Καραΐσκάκη, ενώ ενδιάμεσα το τριφύλλι κερδίζει άνετα τον Άρη στην Αθήνα με 3-0 και έτσι συμπληρώνει 4 αγώνες χωρίς η άμυνά του να έχει δεχτεί τέρμα.
Και στο σημείο αυτό να επισημάνουμε ότι τελικά ο Παναθηναϊκός αν και κατετάγη 3ος είχε την καλύτερη άμυνα και από την πρωταθλήτρια ΑΕΚ που δέχθηκε συνολικά 25 τέρματα και από τους αρουραίους (δεύτεροι στο πρωτάθλημα) που δέχθηκαν 30 γκολ, δεχόμενος συνολικά μόλις 21 τέρματα σε πρωτάθλημα 18 ομάδων, δηλαδή σε 34 αγώνες.
Δυστυχώς όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Όπως είπαμε η απουσία του Βαζέχα στοίχισε αρκετά, καθώς η επίθεση δεν ήταν το ίδιο παραγωγική. Τα δύο επόμενα παιχνίδια με Αθηναϊκό εντός και Πιερικό εκτός, ο Παναθηναϊκός τα κερδίζει με το ίδιο σκορ (3-1), όμως τα προβλήματα εμφανίζονται εκεί στα μέσα Οκτωβρίου, όταν οι πράσινοι χάνουν στην έδρα τους από την Λάρισα με 3-1, ενώ και στην αμέσως επόμενη αγωνιστική γνωρίζουν την ήττα στη Θεσσαλονίκη από τον Ηρακλή με 1-0.
Φυσικό επακόλουθο η γκρίνια και η εσωστρέφεια, που όμως προσωρινά ξεπερνιούνται, αφού η ομάδα δείχνει να βρίσκει κάπως τον εαυτό της (μην ξεχνάμε και τις ευρωπαϊκές επιτυχίες), κερδίζει στην Πάτρα την Παναχαϊκή με 1-0, παραχωρεί ισοπαλία με 1-1 στον ΟΦΗ στην Αθήνα (κακός μας δαίμονας τελικά ο καταραμένος όφις, που κατά τα άλλα ήταν ομάδα -δορυφόρος και μας χάριζε νίκες και βαθμούς όποτε χρειαζόταν), ενώ στη συνέχεια επιτυγχάνει 3 συνεχόμενες νίκες χωρίς να δεχθεί πάλι τέρμα, κερδίζοντας κατά σειράν Πανιώνιο με 5-0, Δόξα Δράμας εκτός με 1-0 και Ξάνθη στην Αθήνα με 3-0.
Το τριφύλλι δείχνει να έχει βρει έναν καλό ρυθμό, παρ' όλα αυτά παραχωρεί λευκή ισοπαλία εκτός έδρας στον ισχυρό Πανσερραϊκό, για να έρθει ακολούθως το πατατράκ του Απόλλωνα εντός έδρας (1-2). Δήμιοι του Παναθηναϊκού οι Κάτσενμπαχ και Αρ. Καρασαββίδης, ενώ το γκολ με το οποίο ισοφάρισε προσωρινά ο επανεμφανισθείς, μετά την περιπέτεια υγείας που είχε, Βαζέχα δεν είναι αρκετό για τους πράσινους. Το τρένο του πρωταθλήματος δείχνει να αρχίζει να απομακρύνεται από τη Λεωφόρο, όταν στην αμέσως επόμενη αγωνιστική, το τριφύλλι γνωρίζει μία ακόμη ήττα στη Θεσσαλονίκη από τον ΠΑΟΚ με 1-0, ίσως αναμενόμενη αυτή τη φορά.
Όμως το ντέρμπι της τελευταίας αγωνιστικής του πρώτου γύρου απέναντι στους ακατονόμαστους και τα επόμενα 4 παιχνίδια αναθερμαίνουν τις ελπίδες του τριφυλλιού που επιτυγχάνει 5 συνεχόμενες νίκες και δείχνει ασταμάτητο.
Κατ' αρχήν Σαραβάκος και Βαζέχα καρφώνουν για μια ακόμη φορά το σκορποχώρι του Πειραιά με 3-0 (το πρώτο γκολ ο Μαραγκός), ακολουθεί η νίκη με 2-0 στην Κόρινθο και έπεται η σειρά της μετέπειτα πρωταθλήτριας ΑΕΚ με δύο γκολάρες του Σαραβάκου (2-0).
Δύο ακόμη νίκες, επί του Άρη στη Θεσσαλονίκη με 1-0 και επί του Εθνικού στην Αθήνα με 2-1, βάζουν γερά θεμέλια για την τελική στροφή του πρωταθλήματος, όμως ο Παναθηναϊκός στη συνέχεια δίνει μία και χύνει το γάλα από την καρδάρα, αφού καταφέρνει να χάσει από τον Αθηναϊκό με 3-1 και ξαναμένει πίσω στην κούρσα του τίτλου.
Παρά το γεγονός ότι τρέχουν και οι υποχρεώσεις στην Ευρώπη, το τριφύλλι κάνει το μεγάλο ντεμαράζ και κάνοντας 5 συνεχόμενες νίκες στη συνέχεια, προσεγγίζει ξανά την κορυφή. Με μπροστάρηδες του Βαζέχα και Σαραβάκο που σκοράρουν κατά ριπάς, κερδίζει διαδοχικά τον Πιερικό στην Αθήνα με 4-0, τη Λάρισα στον κάμπο με 3-0 (παίρνοντας ταυτόχρονα και τη ρεβάνς της ήττας του πρώτου γύρου), τον Ηρακλή και την Παναχαϊκή στην Αθήνα με το ίδιο σκορ (3-1) και τον ΟΦΗ στην Κρήτη με 2-0.
Ακολουθεί το 0-0 στη Ν. Σμύρνη που βάζει φρένο στις όποιες βλέψεις του τριφυλλιού για τον τίτλο. Η δύσκολη νίκη επί της Δόξας στην Αθήνα με 2-1 αποτελεί καμπανάκι για τους πράσινους, οι οποίοι όμως δεν το ακούν και στις επόμενες δύο αγωνιστικές όλα τελειώνουν.
Πρώτα η ήττα στην Ξάνθη και αμέσως μετά η καταδικαστική ήττα στην Αθήνα από τον Πανσερραϊκό με το ίδιο σκορ (0-1), βάζουν ταφόπλακα στις όποιες ελπίδες είχαν μείνει για επανάληψη της προηγούμενης σαιζόν με πρωτάθλημα και έτσι στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές, ο Παναθηναϊκός περιορίζεται σε δύο τιμητικές νίκες.
Αρχικά κερδίζει τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη με 3-0, παίρνοντας και εδώ τη ρεβάνς από την ήττα του πρώτου γύρου, χωρίς αντίκρυσμα όμως, ενώ ακολούθως συντρίβει τον ΠΑΟΚ στην Αθήνα με 5-1. Βαζέχα και Σαραβάκος οδηγούν και εδώ τον Παναθηναϊκό στις νίκες, που δεν έχουν πλέον καμία σημασία, αφού ο τίτλος έχει πάει στην ΑΕΚ, ενώ και το τελευταίο ματς απέναντι στους βοθρολιμανίσιους τελειώνει με ισοπαλία και έτσι το τριφύλλι καταλαμβάνει τελικά την τρίτη θέση, έχοντας, όπως προαναφέραμε την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα. Τι κρίμα!
Η περίοδος όμως 1991-92 στιγματίστηκε και από τρία πρωτοφανή σκάνδαλα (σιγά το νέο θα μου πείτε), που ευνόησαν, ποιόν άλλον; τον απατεώνα του ελληνικού και παγκόσμιου αθλητισμού. Τα δύο πρώτα στο εσωτερικό και το τρίτο στο εξωτερικό.
Στον προημιτελικό του κυπέλλου, απέναντι στους μούλους το τριφύλλι είχε φέρει 0-0 στο πρώτο παιχνίδι ........
........και στη ρεβάνς προηγείτο 1-0 μέχρι το 90φεύγα, οπότε ένας ακόμη ευεργέτης των θρηνικών, μαυροντυμένος, ονόματι Κουκούλας, εφηύρε πέναλτι σε μια σύγκρουση στο πλάι της περιοχής μεταξύ του Τσαλουχίδη και του Καραγεωργίου, με αποτέλεσμα να χάσουμε τη σίγουρη πρόκριση, για να κατακτήσουν τον τίτλο οι αξιοθρήνητοι.
Γνωστή άλλωστε έμεινε και η φράση του τότε υφυπουργού αθλητισμού, Βασίλη Παπαγεωργόπουλου: “Σιγά μην άφηνα τον Βαρδινογιάννη να πάρει το κύπελλο” !!! Έτσι παίρνουν τους τίτλους.
Το δεύτερο αφορά μια ακόμη πιο βρώμικη ιστορία που αποκαλύφθηκε όμως την επόμενη χρονιά. Οι Ευρωπαίοι καρπαζίερς που είχαν γίνει πελάτες του ΠΑΟΚ στην Τούμπα επί 23 ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα από το 1968, κατάφεραν για πρώτη φορά να φύγουν με το διπλό από τη συμπρωτεύουσα (1-2) σε ένα ματς, τα άπλυτα του οποίου βγήκαν στη φόρα την επόμενη σαιζόν.
Συγκεκριμένα σε άρθρο πολιτικής εφημερίδας στην αθλητική στήλη στις 10 Φεβρουαρίου 1993 δημοσιεύθηκε το ακόλουθο άρθρο: “Εξηγήσεις ζήτησε χθες από τον Όλεγκ Μπλαχίν ο Τόντσι Γκάμπριτς. Αφορμή γι' αυτό ήταν δημοσίευμα εφημερίδος σύμφωνα με το οποίο ο Ουκρανός προπονητής ζήτησε από τον πρόεδρο του Δικεφάλου του Βορρά, Θωμά Βουλινό, να 'καθαρίσει' τον Κροάτη τερματοφύλακα. Η υπόθεση αφορά δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο ο Μπλαχίν, στη συζήτηση που είχε με τη διοίκηση του ΠΑΟΚ, ήξερε κάτι ύποπτο που είχε σχέση με τον Γκάμπριτς και την ήττα του ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό πέρσι στην Τούμπα, ένα αποτέλεσμα με το οποίο γκρεμίστηκε η 23χρονη παράδοση στους αγώνες των δύο ομάδων στη Θεσσαλονίκη”.
Προπονητής των βοθρολιμανίσιων όταν έγινε το συγκεκριμένο ματς και έσπασε η παράδοση ήταν ο Μπλαχίν, ο οποίος την επόμενη χρονιά μετακόμισε στη συμπρωτεύουσα και στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Όταν δε ρωτήθηκε γιατί καθάρισε τον Κροάτη τερματοφύλακα Γκάμπριτς, απάντησε: “Γιατί ξέρω πολύ καλά πώς νικήσαμε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα πέρσι και δεν θέλω τέτοιους τερματοφύλακες στην ομάδα μου”. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Ακολούθησε ένα ακόμη αισχρό σκάνδαλο στην Ευρώπη αυτή τη φορά, που εξέθεσε τη χώρα μας, από τον μόνιμα ευνοημένο βοθρολιμανίσιο καρπαζοεισπράκτορα της Ευρώπης, εκτός συνόρων.
Στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ είχαν κληρωθεί με την παντελώς άγνωστη παγκοσμίως ουκρανική Τσερνομόρετς και στο πρώτο ματς στο βοθρολίμανο έχασαν από τους ξυλοκόπους Ουκρανούς με 1-0.
Οι αλαζόνες ψευτόμαγκες Πειραιώτες όμως δεν το έβαλαν κάτω. Οι πρακτικές Νταϊφά πέρασαν στον νέο πρόεδρο Κόκκαλη και ξαφνικά οι λαγοί του λιμανιού μεταμορφώθηκαν σε λιοντάρια, ή μάλλον τα ουκρανικά λιοντάρια μεταβλήθηκαν σε λαγούς και έτσι ήρθε ο θρίαμβος μέσα στην Ουκρανία με 3-0 και η θριαμβευτική πρόκριση για τους ερυθρόδερμους τζανετάκους της Ευρώπης.
Οι φήμες και οι ψίθυροι βέβαια ότι η Ουκρανία γέμισε τότε με κινητά τηλέφωνα ουδόλως άγγιξε τους θριαμβευτές. Ούτε βέβαια τους ενόχλησε το ρεπορτάζ του γαλλικού περιοδικού Φρανς Φουτμπόλ, το οποίο παραμονές του αγώνα των αρουραίων με τη Μονακό έγραψε: “Η νίκη στην Ουκρανία ήταν καρπός της οικονομικής δυνάμεως του προέδρου της ελληνικής ομάδας”. Είδατε τι ωραία τακτοποιούν τις δουλειές τους; Όμορφα, μάγκικα, απλά και πειραιώτικα. Η απάτη και η κομπίνα σε όλο της το μεγαλείο.
Για να δέσει όμως το γλυκό, έρχεται και η Πολιτεία και επιβραβεύει τους απατεώνες του ελληνικού αθλητισμού, τους χαρίζει τα χρέη και έτσι παραδίδει άσπιλο και αμόλυντο τον καλλικομόωντα θηλυπρεπή νεανία που έχει για σύμβολο αυτό το βρωμερό και τρισάθλιο σωματείο στον νέο ισχυρό παράγοντα που αρχίζει να διαφεντεύει τη αθλητική και πολιτική ζωή του δύσμοιρου αυτού τόπου, τον Σωκράτη Κόκκαλη. Και όλοι γνωρίζουμε τι τράβηξε η χώρα και στο αθλητικό κομμάτι ο Παναθηναϊκός από τον άνθρωπο αυτό. Θα τα δούμε όμως αυτά στη συνέχεια.
Για να επανέλθουμε όμως στα τετριμμένα και πεζά θα κλείσουμε την παραπομπή αυτή στη σαιζόν 1991-92 με τους ποδοσφαιριστές που αγωνίσθηκαν με το τριφύλλι στο στήθος και οι οποίοι ήσαν οι:
Βάντσικ, Αποστολάκης, Καλαντζής, Χριστοδούλου, Καλιντζάκης, Μαυρίδης, Σαραβάκος, Καραγεωργίου, Δώνης, Αθανασιάδης, Μαραγκός, Φραντζέσκος, Τσιφούτης, Γεωργακόπουλος, Γεωργαμλής, Αντωνίου, Ντελγκάδο, Αμπαδιωτάκης, Κουρμπανάς, Μπορέλι, Βαζέχα, Καφές, Καλπάκης.
Να επισημάνουμε ακόμη ότι αυτή τη χρονιά τελείωσε το ποδόσφαιρο και την παρουσία του στον Παναθηναϊκό, ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής που μπορούσε να δώσει πολύ περισσότερα στο τριφύλλι, λόγω των τεράστιων προσόντων που διέθετε ως μέσος, ο Πάρις Γεωργακόπουλος, ενώ την ίδια περίοδο και συγκεκριμένα στη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου ήρθε στον Παναθηναϊκό ένα ποδοσφαιρικό διαμάντι από την Αργεντινή, συνεχιστής της ένδοξης πορείας του Χουάν Ραμόν Ρότσα, ο Χουάν Χοσέ Μπορέλι, που διέπρεψε με το τριφύλλι στο στήθος.
Για να τελειώσουμε με την σαιζόν 1991-92 πρέπει να αναφέρουμε και τους σκόρερ των πρασίνων σε εκείνο το πρωτάθλημα και οι οποίοι ήσαν οι εξής:
Σαραβάκος 24, Βαζέχα 12, Φραντζέσκος 5, Μαραγκός, Δώνης, Αντωνίου από 4, Μαυρίδης 3, Καλαντζής, Χριστοδούλου, Καλιντζάκης από 2, ενώ άλλοι 4 ποδοσφαιριστές πέτυχαν από 1 τέρμα.
Yank1971
