Γράφει ο Sorge
Καλησπέρα, η ανάρτηση είχε γραφτεί εδώ και 15 μέρες αλλά ένεκα της…Σινγκλετιάδας, περιμέναμε να δούμε πώς θα κλείσει το ρόστερ. Όπως όλα δείχνουν, ο Singleton εδώ θα μείνει, άρα θεωρώντας πως το ρόστερ πρακτικά έκλεισε (αναμένουμε ένα τριάρι), θα προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε λίγο τον ΠΑΟ του 2017/2018, κρίνοντας a prima vista το ρόστερ.
Η απρόσμενη μεταγραφή του Marcus Denmon μπορεί να μην ενθουσίασε τα πλήθη (ούτε εμένα) αλλά δείχνει πλέον σε τι στοχεύει ο Xavi για τον ΠΑΟ του 2017-2018: Να γίνουμε η νέα….LOCO-motive kuban krasnoyar.
Η χρονιά 2015-2016 φαίνεται αποδείχθηκε πολύ σημαντική όχι για εμάς αλλά για τους προπονητές που βλέπουν το άθλημα: Και αν ο RG είχε στο μυαλό του να παίξει κάτι σε Saski Baskonia (με play maker τον Μπουρούση στην κορυφή και σε γρήγορο ρυθμό) με στοιχεία Lokomotive (τρίποντα, άμυνα και small ball), ο Xavi φαίνεται έχει σε μεγαλύτερη υπόληψη την ομάδα που τον απέκλεισε και θέλει να μοιάσουμε περισσότερο σε Lokomotive.
Η στελέχωση είναι σε ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ μεγάλο βαθμό ίδια για να το προσπεράσεις: Ένας κλασσικός σέντερ (που δε θα παίζει και πολύ), ένα “κοντό 1” που ειδικεύεται στην πίεση στη μπάλα, ένα combo guard που σκοτώνει από το τρίποντο, πάρα πολλοί forward (ο Μπαρτζώκας έλεγε πως με την Λόκο έπαιζε σχεδόν δίχως σέντερ μόνο με forward), ικανότητα για άπειρο small ball, μούσκουλα στην άμυνα που θα κλειδώσουν τα πάντα μέσα από τη γραμμή του τρίποντου με έμφαση στην εξαιρετική προσωπική άμυνα, καλοί ριμπάουντερ για έλεγχο του ρυθμού, γρήγορη κίνηση της μπάλας και διάβασμα της αντίπαλης άμυνας (για να αντισταθμίσει την ύπαρξη ΕΝΟΣ ΜΟΝΟΥ ΑΑΑ+ γκαρντ-δημιουργού στο ρόστερ) και ψηλοί με midrange.
Σκεφτείτε το λίγο: στο ρόλο του Ντρέιπερ ο Λεκαβίτσιους, στο ρόλο του Ντιλέινι ο Ντενμον, στο ρόλο του Μπρόκχοφ ο Ρίβερς, ο Γκάμπριελ είναι ο Αντικλαβέρ ως ο big-3, ο Σινγκελτον παίζει τον εαυτό του (που εξηγεί την εμμονή του ΠΑΟ να μην τον αφήσει να φύγει) ενώ ο Θαντετονκούμπο ίσως παίξει τον ρόλο του Ράντολφ (παρότι δεν είναι αποτελεσματικός στο σουτ από το midrange αυτή τη στιγμή). Διαφορές βέβαια εδώ είναι πως ο Κλαβέρ μπορούσε να μαρκάρει καλύτερα το 5 από ότι ο Γκάμπριελ και ο Θαντετονκούμπο δεν είναι σέντερ όπως ο Ράντολφ αλλά φαίνεται πως ο στόχος είναι να είμαστε η “Λοκομοτιβ σε …πράσινη μεσογειακή παραλλαγή” και όχι πιστό αντίγραφο.
Άλλες διαφορές που διαπιστώνω είναι πως ο Πασκουάλ θα έχει περισσότερη ικανότητα για κοψίματα κοντά στη ρακέτα και θα παίζει με λιγότερα τρίποντα από όσο η…”τρελή” ομάδα του Μπαρτζώκα (οι Παππάς Καλάθης Γκίστ ‘Ωγκαστ δεν ειδικεύονται στα τρίποντα αλλά σε σκοτώνουν εκτελώντας κοντά στο καλάθι) αλλά πιστεύω αυτό γίνεται γιατί ο Καταλανός θέλει να μετριάσει λίγο τον έντονο τρίποντο χαρακτήρα εκείνης της ομάδας, αντισταθμίζοντας το με περισσότερες συνεργασίες κοντά στο καλάθι που θα εκμεταλλεύονται τους κενούς χώρους (εδώ ίσως είναι ορατές οι επιρροές του…κόμη Ιβάνοβιτς στο βοηθό του).
Για αυτό και θέλει να φέρει παίκτη στο 3 που θα μπορεί να παίξει με πλάτη, για να ανοίξει περισσότερο τις αντίπαλες άμυνες δίχως να έχει ανάγκη το τρίποντο. Επίσης, με βάση το ρόστερ δεν πιστεύω πως θα πάμε σε χαμηλό ρυθμό σε αντίθεση με την ορίτζιναλ Λοκομοτίβ: η ομάδα έχει μεγάλη ευκινησία για να παγώσει το ρυθμό και πολλούς παίκτες εξαιρετικούς στο transition στο οποίο θα συμφέρει να χτυπήσουμε με τέτοια γρήγορα ποδάρια.
Σε ένα up tempo ρυθμό λογικά θα κρύβονται και πιο εύκολα οι αμυντικές αδυναμίες κοντύτερων παικτών όπως ο Λεκαβίτσιους και ο Ντένμον (=πολλά καλάθια και άρα οι προσωπικές άμυνες δεν παίζουν τόσο ρόλο αφού αν φας +4 καλάθια σε ρυθμό 80+ επιθέσεων δε λέει κάτι φοβερό, γρήγορες επιθέσεις όπου οι κοντοί παίκτες ευνοούνται κοκ).
Εν μέρει, στο δικό μου σάπιο εγκέφαλο, είναι σαν να βλέπουμε το συμμετρικό αυτού που σχεδίασε ο RG: Δλδ ήθελε o RG τον ΠΑΟ να παίζει το μπάσκετ της Λαμποράλ (περιορισμένο playmaking κυρίως μέσω Καλάθη ή Μπουρούση στην κορυφή, isolations, γρήγορος ρυθμός, περιφερειακούς που απειλούν και από κοντά και από μακριά) με στοιχεία από τη Λόκο (σκληρή άμυνα, προτίμηση στα τρίποντα) ενώ ο Καταλανός μάλλον κάνει το αντίστροφο, επιλέγοντας να παίξει το μπάσκετ της Λόκο (δυναμικά forward με σκληρά κορμιά που ακολουθήσουν και θα σπρώξουν τον αντίπαλο μέσα από τη γραμμή του τριπόντου, συνεργασίες στην επίθεση που θα βασίζονται στη γρήγορη μεταφορά της μπάλας, απειλή από το τρίποντο από κάθε θέση, ικανότητα για αποτελέσματα τόσο με γρήγορο όσο και με αργό μπάσκετ) με στοιχεία από Λαμποράλ (προτίμηση σε γρήγορο τέμπο, παίκτες σε κάθε θέση που μπορούν να παίξουν iso, εξαιρετικοί αμυντικοί με γρήγορα πόδια που δε θα αφήνουν shoot uncontensted ακόμα και στο τρανζίσιον, ικανότητα για aggresive cuts από όσους παίκτες παίζουν στο 4).
Εν μέρει, δεν καταλαβαίνω γιατί να είναι τόσο παράλογο, άλλωστε ο Καταλανός...
α) κράτησε το επιτελείο του RG και λογικό είναι να υπάρχει μια όσμωση ιδεών ανάμεσα σε αυτόν και τους φορείς του RG. Άλλωστε ο RG στη συνέντευξη στην ΕΡΤ μετά τον αποκλεισμό της Βαρκελώνης από τον gay-ro το 2015 έλεγε πως ο Πασκουάλ του αρέσει πάρα πολύ ως προπονητής και μάλιστα επίπληξε τον δημοσιογράφο που τον ρώτησε αν συμφωνεί με την άποψη στην Ελλάδα πως ο Πασκουάλ δεν κάνει (λέγοντας του πως τον θεωρεί από τους καλύτερους στην Ευρώπη).
β) χαρακτηρίζεται από δεκτικότητα σε νέες ιδέες ( ο Σαρας τον θεωρεί τον καλύτερο προπονητή της καριέρας του για αυτό το λόγο) και
γ) από τη στιγμή που έχασε τον Τζέιμς, φαίνεται να αποφάσισε να πάει σε κάτι νέο (μέχρι τότε σκεφτόταν να παίξει άλλο μπάσκετ), στο οποίο θα αναδείξει νέους παίκτες, κυρίως Έλληνες.
Εν τέλει περί στελέχωσης, σε συζητήσεις που είχαμε με τους Sarunas & Rinos13 με mail, συζητάγαμε πως το ρόστερ είναι πάρα πολύ δυνατό φέτος αφού είναι ένα μοντέρνο ρόστερ, ενσωματώνοντας τις σύγχρονες τάσεις στο μπάσκετ (γρήγορα πόδια, καλό σουτ) με δυνατότητα να ανταποκριθεί και σε αργό και σε γρήγορο μπάσκετ.
Τώρα υπάρχει ένας ωκεανός απόσταση από το τι έχει στο μυαλό του ο Καταλανός από το τι θα παρουσιάσει και εδώ έρχεται η σκληρή δουλειά στις 4 γραμμές του παρκέ: η άμυνα του Λεκα ΔΕΝ είναι στο επίπεδο του Ντρέιπερ αυτή τη στιγμή, ο Θαντετονκούμπο ΔΕΝ είναι τόσο αποτελεσματικός όσο ο Ράντολφ, ο Ντένμον δεν έχει δείξει δείγματα υψηλής κλάσης όσο ο Ντιλέινι πριν πάει στο Κράσνονταρ (MVP της BBL και των τελικών αυτής) και ο Παππάς θέλει πολύ δουλειά στο spot up για να φτάσει τη φονικότητα του Τζάννινγκ.
Επίσης η Λόκο είχε ισορροπία γιατί παίζανε όλοι από το τρίποντο και έτσι κρατούσαν ανοικτούς τους χώρους εντός παιδιάς για τα forward: αυτό με τους Καλαθη Γκιστ Ωγκαστ Θαντετονκουμπο να μη σουτάρουν καλά από το τρίποντο, μπορεί να μας πνίξει . Πιστεύω πάντως πως θα το λύσει ο Πασκουαλ τόσο πηγαίνοντας σε υψηλότερο ρυθμό και όσο και σε ταχύτατη κίνηση της μπάλας. Ενδεχόμενη βελτίωση των Ώγκαστ, Θαντετονκούμπο στο midrange σουτάκι από το ύψος των βολών θα βοηθήσει εξίσου στο να βρεθούν χώροι.
Παράλληλα, υπάρχει έλλειμμα “πιστοποιημένης κλάσης” όταν θα πάμε στις 20 τελευταίες κατοχές στα κλειστά ματς: Δεν βρίσκω πολλούς παίκτες που θα πάρουν τις προσπάθειες πηγαίνοντας σε iso, ξέροντας πως θα το….μπήξουν το μαχαίρι βαθιά στην πληγή του αντιπάλου: Παππάς Ρίβερς, ίσως και ο Ντενμον (το draftexpress γράφει πως έχει καλά intagibles) είναι οι μόνοι που έχω στο νου μου. Λογικά ο Καταλανός θα θέλει να παίξει ένα πιο ισορροπημένο μπάσκετ που δε θα έχει ανάγκη τις τόσο ατομικές εξάρσεις ακόμα και στα τελευταία λεπτά αλλά εγώ προσωπικά ΔΕΝ είμαι πεπεισμένος πως γίνεται κάτι τέτοιο. Εδώ, ίσως απαιτηθεί ένα σημαντικό step-up από τον Νικόλα τον Παππά αφού θα γίνει ένας από τους κύριους go-to-guy της ομάδας και μέχρι στιγμής η καριέρα του χαρακτηρίζεται από αστάθεια σε όλη της τη διάρκεια.
Πάντως οι παραλλαγές των κλασσικών (πλέον) κομματιών δεν οδηγούν πάντα σε εκτρώματα αλλά αρκετές φορές και σε αριστουργήματα:
Τώρα, ίσως η ομάδα θα μπορούσε να ανεβάσει λίγο το μπάτζετ και να μειώσει τα στοιχήματα αλλά είναι ξεκάθαρο πως θέλουμε να δώσουμε έμφαση στο ελληνικό στοιχείο και για να γίνει αυτό φέτος, πρέπει να τους δοθεί χώρος δίχως βαριά ονόματα και παίκτες που δε θα τους προσπεράσουν ποτέ στο rotation.
Προσωπικά δε διαφωνώ πως θα είναι χρήσιμο αλλά τότε καλό θα ήταν να μην…τάζουμε Βελιγράδι και να μη λέμε πως ο Γκριν δεν…είναι παίκτης για τον ΠΑΟ όταν παίρνουμε στη θέση του τον Ντενμον (προφανώς επειδή ο Γκριν κοστίζει τα διπλά).
Ας πούμε ευθέως πως σε μια ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΜΕ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΣΤΑ 480 ευρώ, είναι ήδη πολλά τα λεφτά που μπαίνουν και πως κύριος στόχος μας είναι οι εγχώριες διοργανώσεις και όχι η Ευρωλίγκα απέναντι σε αγωνιστικά μπάτζετ 15-20 εκατομμυρίων. Στην τελική, όταν ο άνθρωπος και η οικογένεια του βάζουν από την τσέπη τους το αγωνιστικό περίπου μπάτζετ της ομάδας (κοντά στα 10 εκατομμύρια), όσα είναι και τα κέρδη του από τη Βιανέξ, θα πρέπει να είμαστε αχάριστοι να τους ζητάμε να βάλουν παραπάνω: ξέρετε πολλούς που να βάζουν όλα τα κέρδη της κύριας επιχείρησης τους σε μια ομάδα; Ή προτιμούμε να γίνουν απολύσεις στη Βιανέξ για να μπορούμε να ανανεώνουμε με μεγάλα συμβόλαια τους παίκτες (γκουχ χαλυβουργική γκουχ ανανέωση 2015 γκουχ).
Στην ομάδα έχουμε ανάγκη από μια ισορροπία: Ούτε να γκρινιάζουμε που δεν μπορεί ο πρόεδρος να δώσει 5 εκατομμύρια για έναν παίκτη όταν υπάρχουν μπόλικοι συνάνθρωποι μας που ζουν με 500 ευρώ ούτε όμως και ο ίδιος να γκρινιάζει που οι οπαδοί δεν αγοράζουν μαζικά διαρκείας με μεταγραφές στοιχήματα και όχι από το πάνω ράφι. Ψυχραιμία όλοι μας και ας μη βασανίζουμε την ΚΑΕ παραπάνω λόγω κακής κατάστασης των υπόλοιπων τμημάτων του συλλόγου (Eρασιτέχνης, ΠΑΕ).
Εν κατακλείδι, η ομάδα έχει ενδιαφέρον και θα δούμε πως θα παίξει: πολλά τα στοιχήματα στο θέμα της στελέχωσης, το πρόγραμμα είναι αρκετά φιλόδοξο λοιπόν, λογικά θα δείξει το καλύτερο της πρόσωπο μετά τον Γενάρη αλλά τότε ίσως είναι αργά με βάση το πρόγραμμα. Πάντως το σίγουρο είναι πως δε θα πλήξουμε αφού όσο λογικό είναι κάποια στοιχήματα να μην κερδηθούν άλλο τόσο λογικό είναι κάποιοι να αποδειχθούν λαχεία. Το ότι θα…τρελαθούμε με όσα βλέπουμε είναι πιθανό και ελπίζω να είναι από τη χαρά.
ΥΓ. Πόσο, μα πόσο χαίρομαι που ο Καταλανός έκοψε την κάνουλα των πληροφοριών στους ΑΡΔ. Κάποτε τα αποδυτήρια μας ήταν πιο διάφανα και από παράθυρο καθαρισμένο με ΑΖΑΧ. Δεν ήταν σοβαρά πράγματα τούτα.
ΥΓ2. Η Ευρωλίγκα έχει καταντήσει για το ΝΒΑ ό,τι το Κοπα Λιμπερταδόρες για το Τσάμπιονς λιγκ. Και πάμε για χειρότερες καταστάσεις αφού όλο και περισσότεροι Αμερικάνοι προτιμούν να διαβούν τον Ειρηνικό από τον Ατλαντικό. Παρόλα αυτά, το αυτί του Μπερτομέου δεν …ιδρώνει. Ο Άαρον Τζάκσον (νομίζω, ίσως ήταν ο Ντιλέινι) είπε πως τα 3 κακά της Ευρωλίγκας ήταν οι πολλές προπονήσεις, η αντιμετώπιση των παικτών ΚΑΙ οι μεταφορές.
Θα μπορούσε ο Μπερτομέου να προσφέρει τσάρτερ για ΟΛΕΣ τις πτήσεις της Ευρωλίγκας με έξοδα της διοργάνωσης αλλά μπά…Εδώ δε νοιάζεται να ανοίξει το πορτοφόλι για μεγαλύτερα συμβόλαια στις ομάδες ή στο να βάλει μέσα και άλλες ομάδες από χώρες οι τα..πουλέν του απογοήτευσαν (Ισραήλ, Ιταλία). Πάντως, με τέτοια αντιμετώπιση σε παίκτες και ομάδες, το τέλος είναι κοντά.
ΥΓ3. Κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε τι έγινε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με τον Σινγκλετον. Γιατί ο Κοντός πέταξε κάτι σχετικά με τις προτάσεις της Κχίμκι (“δεν δεχθήκαμε γιατί συνυπολογίσαμε και την επιθυμία του παίκτη”) και υποψιάζομαι πως διαβάσαμε ιστορίες με φίδια και αρκούδες από τους insiders…
Πηγή: doubleteam.gr
