Καλημέρα στην παρέα του Greenmood. Κατά αρχάς, είμαι ο Giorgos Chrl και θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους σας για τα καλά λόγια που είπατε στο προηγούμενο μου κείμενο στο σαιτ.
Είναι πολύ ωραίο να μπορείς να εκφράζεις τις απόψεις σου δημόσια και ακόμη πιο ωραίο να υπάρχει κοινό που να έχει την διάθεση να σε διαβάσει, ακόμη και αν το μπάσκετ δεν ανήκει στα κύρια ενδιαφέροντα του.
Και από τις ευχαριστίες ας περάσουμε στην πορτοκαλί μπάλα.
Η ομάδα λοιπόν έκανε σεφτέ στην Ευρωλίγκα και πήρε το πρώτο ροζ φύλλο αγώνα, που αλλού, στο αγαπημένο της ΟΑΚΑ. Ένα ματς το οποίο έκρυβε πολλές παγίδες, καθώς οι πρωταθλητές Τουρκίας παρότι έχασαν μεγάλο μέρος του περσινού τους ρόστερ, κατάφεραν και δημιούργησαν ένα αξιόλογο σύνολο, που έχει ως στόχο να κάνει την διαφορά ξανά εντός, αλλά και εκτός Τουρκίας.
Η πρωτοεμφανιζόμενη λοιπόν Καρσίγιακα, έκανε το ΄΄μπαμ΄΄ την πρώτη αγωνιστική της Ευρωλίγκας και νίκησε (σχετικά εύκολα είναι η αλήθεια) την Μπαρτσελόνα. Μια νίκη όμως που μπορεί να έκανε αίσθηση σε πολλούς, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι το ασυνήθιστο, καθώς η ομάδα του Ουφούκ Σαρίτσα διαθέτει πανίσχυρη έδρα, ικανή να πληγώσει οποιονδήποτε αντίπαλο.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, γνώρισε την ήττα την πρώτη αγωνιστική της Ευρωλίγκας από την Λοκομοτίβ Κούμπαν του Γιώργου Μπαρτζώκα και ήθελε την νίκη που θα τον ανέβαζε βαθμολογικά και ψυχολογικά για την δύσκολη συνέχεια.
Ως γνωστόν η ψυχολογία του κόσμου ήταν στα ύψη μετά τις δύο νίκες απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο και όλοι θέλαμε αυτό να συνεχιστεί με νίκη απέναντι στους Τούρκους. Και αυτή η νίκη επετεύχθη με εμφατικό τρόπο για τους παίκτες του Αλεξάντερ Τζορτζεβιτς.
Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός φάνηκε να επικρατεί εύκολα της αντιπάλου του. Αυτό τώρα έχει δύο αναγνώσεις. Ή ο Παναθηναικός ήταν πολύ τόσο καλός που έκανε την Καρσίγιακα να μοιάζει χαμηλό εμπόδιο ή οι Τούρκικη ομάδα είναι υπερεκτιμημένη.
Προσωπικά συγκλίνω προς το πρώτο σενάριο. Οι πράσινοι σου έδιναν σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού την εντύπωση ότι είναι υπερηχητικοί. Με μαέστρους από την περιφέρεια τους Διαμαντίδη, Καλάθη (κυρίως αυτόν) και ΄΄πολυβόλο'' σε άμυνα και επίθεση τον Γκιστ, η διαφορά άνοιξε από νωρίς και δεν επέτρεψαν σε κανένα σημείο του αγώνα την αντίπαλο τους να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους στο παρκέ.
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να κάνουμε ειδική μνεία στον Νικ Καλάθη. Το βάρος που καλείται να σηκώσει στους ώμους του είναι τεράστιο. Στο πρόσωπο του η διοίκηση, το τεχνικό επιτελείο και φυσικά ο κόσμος, βλέπει όπως είπαμε τις προάλλες τον παίκτη που θα κληθεί να καλύψει το κενό του Διαμαντίδη όταν αυτός αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Μέχρι στιγμής ανταποκρίνεται σε αυτόν τον ρόλο εξαιρετικά. Δεν είναι μόνο οι 11 ασίστ. Δεν είναι μόνο η εξαιρετική άμυνα που παίζει στους αντίπαλους κοντούς. Δεν είναι μόνο η προσφορά του στο σκοράρισμα. Ο Καλάθης έχει μεγάλη συμβολή στην ανάκαμψη του Διαμαντίδη.
Τέτοιον Διαμαντίδη στον Παναθηναϊκό έχω να θυμηθώ από εποχές Ομπράντοβιτς. Τα τελευταία 3 χρόνια, οι (πολύ) μέτριες επιλογές που γίνονταν στην περιφέρεια, οδήγησαν σε φθορά, όχι μόνο αγωνιστική, αλλά και ψυχολογική του Διαμαντίδη.
Αυτή δεν είναι μόνο άποψη δική μου. Ένας από τους λόγους που ο αρχηγός αποφάσισε να σταματήσει την καριέρα του, είναι διότι έβλεπε τον εαυτό του να μην αντέχει το βάρος σε αυτήν την ηλικία να παίζει και για τους συμπαίκτες του όταν αυτοί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υψηλές απαιτήσεις. Εδώ έρχεται και κολλάει ο Καλάθης.
Με την παρουσία του Νικ στο παρκέ, ο Διαμαντίδης απαλλάσσεται από το βάρος αυτό. Να κατεβάσει την μπάλα, να δημιουργήσει, να εκτελέσει και να σκοράρει. Ο Διαμαντίδης πια, μπορεί να αυξήσει τον χρόνο της ξεκούρασης του και να είναι πιο απελευθερωμένος στο παρκέ. Και αυτό είναι ήδη ορατό σε όλους. Ο αρχηγός διανύει δεύτερη νεότητα και κάνει τον κόσμο να αναρωτιέται, πώς είναι δυνατόν αυτός ο παίκτης να σταματήσει το μπάσκετ. Ας κρατάμε λοιπόν μια πισινή, γιατί όπως είπε και ο Αλβέρτης, μια κρυφή ελπίδα πάντα πρέπει να υπάρχει.
Στα υπόλοιπα του παιχνιδιού. Η Καρσίγιακα το καλοκαίρι έχασε τον καλύτερο της σκόρερ και δημιουργό, τον Μπόμπι Ντίξον, που μεταπήδησε στην Φενέρ. Η απώλεια του είναι τεράστια. Ο Σαρίτσα πριν το παιχνίδι, δήλωσε ότι στενοχωρήθηκε που έχασε τον Στρόμπερι και πήγε στον Ολυμπιακό. Προσωπική μου άποψη, η απώλεια είναι ο Ντίξον. Και εξηγούμαι.
Όσοι είδατε το παιχνίδι, θα παρατηρήσατε ότι η Καρσίγιακα έπαιξε άναρχο μπάσκετ, επιχειρώντας πολλά τρίποντα από την γραμμή των 6,75. Αυτό συνέβη, διότι ούτε οι δύο Κάρτερ, ούτε ο Ραγκλαντ που ήρθε για να καλύψει το κενό του Ντίξον, ούτε φυσικά ο πιτσιρικάς ο Σιπαχί, είναι οργανωτές.
Από την στιγμή λοιπόν που λείπει η δημιουργία από την περιφέρεια, αυτό έχει ως συνέπεια να μην ΄΄μοιράζεται΄΄ το παιχνίδι και η μοναδική επιλογή είναι τα σουτ από μακρυά ή το post παιχνίδι (παιχνίδι με πλάτη).
Η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν υποδειγματική, απαγόρευσε στους παίκτες της Καρσίγιακα τα πολλά ελεύθερα σουτ και με πρωτεργάτη τον Γκιστ στην επίθεση, έφτασε να προηγείται στο ημίχρονο με 12 πόντους διαφορά, παίζοντας κατά διαστήματα εντυπωσιακό μπάσκετ.
Στο δεύτερο ημίχρονο, οι πράσινοι μπήκαν μουδιασμένοι, κάτι απολύτως φυσιολογικό, καθώς δεν μπορούσε να συνεχιστεί αυτός ο ξέφρενος ρυθμός σε όλο το παιχνίδι. Ο Γκάμπριελ κράταγε την ομάδα του στο παιχνίδι, αλλά δεν μπορούσε μόνος του χωρίς ιδιαίτερες βοήθειες να γυρίσει το ματς.
Από τους υπόλοιπους παίκτες μας, ο Φελντέιν επιθετικά δεν βοήθησε, διότι είναι παίκτης ρυθμού και χρειάζεται να βρει διάρκεια στο παιχνίδι του. Ο Κουζμιτς ήταν ξανά θετικός, ενώ ο Ραντούλιτσα αν και χρεώθηκε με φάουλ, φόρτωσε το καλάθι των Τούρκων με 8 πόντους. Στην άμυνα επισημάναμε και τις προάλλες ότι χρειάζεται βελτίωση προκειμένου να γλυτώσει την φθορά.
Ο Φώτσης ήταν σταθερή αξία, ενώ Πάβλοβιτς και Γιάνκοβιτς βοήθησαν όσο έπρεπε. Μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις όμως της βραδιάς, ήταν η συμμετοχή των Χαραλαμπόπουλου και Παπαγιάννη. Οι δύο μικροί της ομάδας, δεν είχαν πάρει μέχρι τώρα χρόνο συμμετοχής εξαιτίας του βεβαρημένου προγράμματος. Ο Σαλε τους έριξε στην μάχη, κάτι που δείχνει ότι τους υπολογίζει για την συνέχεια.
Θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε πιο πολύ για αυτούς στα παιχνίδια που έρχονται και να κρίνουμε την εξέλιξη τους.
Οι πράσινοι λοιπόν, πήραν το ροζ φύλλο αγώνα και ήδη προετοιμάζονται για το ταξίδι στο Ρέθυμνο όπου θα αντιμετωπίσουν τον τοπικό ΑΓΟΡ, στο φαινομενικά πιο εύκολο παιχνίδι μέχρι τώρα στην χρονιά.
Το μυαλό όμως του κόσμου είναι ήδη στο επόμενο παιχνίδι της Ευρωλίγκας, καθώς ο Παναθηναϊκός την άλλη βδομάδα θα ταξιδέψει στην Βαρκελώνη για να παίξει απέναντι στην αλλαγμένη κατά το ήμισυ Μπαρτσελόνα, μια ομάδα που μας έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα τα τελευταία χρόνια, καθώς μετράμε αν δεν κάνω λάθος 8 σερί ήττες!
Αγώνας στον οποίο αν κερδίσει ο Παναθηναϊκός, θα δείξει σε όλη την Ευρώπη ότι είναι ξανά εδώ.
Αλλά για αυτό το ματς θα μιλήσουμε αναλυτικά την επόμενη βδομάδα.
ΥΓ1: Ο Τζόρτζεβιτς, σε συνέντευξη του στο gazzetta.gr, είπε πολλά και ωραία πράγματα. Αυτά που κρατάω εγώ είναι δύο.
Το πρώτο έχει να κάνει με τον εγωισμό που έδειξε και την πίστη του στον εαυτό του. Μου έδειξε προσωπικά ότι είναι άνθρωπος που έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις ικανότητες του και πιστεύει ότι μπορεί να φτάσει αυτός και η ομάδα του πολύ ψηλά. Έναν τέτοιο προπονητή χρειάζεται ο Παναθηναϊκός. Έναν που να διαθέτει μεγάλη προσωπικότητα όπως ακριβώς και ο Ομπράντοβιτς. Έναν που θα μπορέσει να οδηγήσει σε νέες επιτυχίες τον σύλλογο και να γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα στον πίνακα της ιστορίας.
Το δεύτερο είναι το εξής. Δήλωσε ότι από τότε που ανέλαβε την ομάδα έχει κάνει όλες και όλες 8(!!!) προπονήσεις. Μάλιστα, όταν το έλεγε αυτό, χτύπαγε με την παλάμη του το μέτωπο του μην μπορώντας και ο ίδιος να διανοηθεί πόσο παράλογο είναι αυτό! Τι θέλω να πω; Με 8 προπονήσεις, ο Παναθηναϊκός κέρδισε μέσα έξω τον Ολυμπιακό σε 10 μέρες, πέρασε από μια δύσκολη έδρα όπως είναι το Nick Galis Hall και κέρδισε την πρωταθλήτρια Τουρκίας στην Ευρωλίγκα. Διόλου άσχημα δεν νομίζετε;
ΥΓ2: Ο Παναθηναϊκός μέχρι τον Δεκέμβρη ΔΕΝ θα κάνει άλλη μεταγραφή. Θα πορευτούμε όπως έχουμε και μετά βλέποντας και κάνοντας.
ΥΓ3: Ο Γιαννακόπουλος έκανε τεράστια κίνηση με το να κρατήσει τον Γκιστ το καλοκαίρι. Κράτησε ένα βασικό γρανάζι στην μηχανή της ομάδας και ταυτόχρονα έκανε τον Γκιστ να θέλει να αποδείξει σε κάθε αγώνα ότι άξιζε αυτήν την εμπιστοσύνη που δείξανε στο πρόσωπο του.
YΓ4: 300 οπαδοί της Καρσίγιακα βρέθηκαν στην Αθήνα να παρακολουθήσουν το ματς. Μιλάμε για αδιανόητα πράγματα. Στην διάρκεια της παρουσίας τους εδώ, έγραψαν συνθήματα σε τοίχους και ζωγράφισαν το όνομα του Κεμάλ σε εκκλησίες. Πριν το παιχνίδι, έγιναν συμπλοκές μακριά από το γήπεδο και ένας από αυτούς μαχαιρώθηκε, ευτυχώς ελαφρά στον μηρό. Το ερώτημα είναι το εξής.
Η Ευρωλίγκα δεν έβαλε μυαλό μετά την δολοφονία πέρσι του Σέρβου οπαδού από οπαδούς της Γαλατα; Πώς είναι δυνατό να επιτρέπει την μετακίνηση οργανωμένων οπαδών σε άλλες χώρες; Δεν φοβάται τα επεισόδια; Τι θα γινόταν άραγε αν απόψε είχαμε και άλλο νεκρό; Το κλείνω εδώ και ελπίζω οι υπεύθυνοι να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα.
ΥΓ5: Το έγραψε κάποιος στο ίντερνετ και θέλω να το μοιραστώ γιατί πραγματικά πέθανα στα γέλια.
Εν τω μεταξύ ήταν και ο Αναστασίου στο γήπεδο, πάλι καλά που δεν έβαλε μέσα τον Πράνιτς!
ΥΓ6: Σας ευχαριστώ και πάλι όλους για την στήριξη σας στην στήλη, αλλά πρώτα φυσικά στον Αλέξανδρο που μου δίνει την ευκαιρία να γράφω μέσα από αυτο το blog. Τα ξαναλέμε σύντομα!
Giorgos Chrl
