Φτάσαμε αισίως στην περίοδο 1992-93, όπου το τριφύλλι όχι μόνο κατάφερε να κατακτήσει ένα ακόμη κύπελλο Ελλάδος, αλλά οι απατεώνες και βρωμιάρηδες του βοθρολίμανου, δείχνοντας όλο το μίσος και το μένος που έχουν εναντίον του πρώτου συλλόγου της χώρας, του ένδοξου Παναθηναϊκού μας, απέδειξαν για μια ακόμη φορά, ότι είναι μικροί, τιποτένιοι, ουτιδανοί και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν ηθικά με τον ανεπανάληπτο, πανίσχυρο, γίγαντα σύλλογό μας, ο οποίος από την πρώτη ημέρα της υπάρξεώς του κρατά ψηλά τη σημαία της ηθικής και του εύ αγωνίζεσθαι, κάτι που αγνοούν επιδεικτικά οι κουτοπόνηροι ψευτόμαγκες Πειραιώτες.
Ας πάρουμε όμως και πάλι τα πράγματα με τη σειρά.
Η ΑΕΚ την πρώτη εκείνη πενταετία του 1990 είχε φτιάξει μια σπουδαία ομάδα που συναγωνιζόταν τον Παναθηναϊκό σε επιτυχίες και σε τίτλους, καταφέρνοντας μάλιστα να κατακτήσει 3 σερί πρωταθλήματα, ενώ το τριφύλλι κατακτούσε αντίστοιχα 3 διαδοχικά κύπελλα Ελλάδος.
Το καλοκαίρι λοιπόν του 1992 ο Παναθηναϊκός ξεκινούσε, όπως πάντα, με όνειρα και φιλοδοξίες και η πρώτη κίνηση από πλευράς διοίκησης του συλλόγου ήταν η πρόσληψη του μεγάλου, του σπουδαίου τεχνικού, Ίβιτσα Όσιμ, προπονητή της ενωμένης ακόμη Γιουγκοσλαβίας, που δέχθηκε την πρόσκληση του ηγέτη του τριφυλλιού, Γιώργου Βαρδινογιάννη και ανέλαβε τις τύχες του συλλόγου, αντικαθιστώντας τον Βασίλη Δανιήλ.
Βέβαια η πορεία του διάσημου Γιουγκοσλάβου τεχνικού στον πάγκο του Παναθηναϊκού δεν ήταν ανάλογη με τις επιτυχίες του στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, αφού το μόνο που κατάφερε ήταν να αναδείξει το τριφύλλι κυπελλούχο Ελλάδος για τη σαιζόν 1992-93.
Ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του δεν επέτρεψε τη δημιουργία ενός ισχυρού συνόλου που θα κατακτούσε πάλι τα πρωτεία στην Ελλάδα και θα μεγαλουργούσε στην Ευρώπη. Η κόντρα του με πολλούς ποδοσφαιριστές δεν του επέτρεψε να υλοποιήσει τα σχέδιά του και να αναδείξει το τριφύλλι, δηλαδή να το φέρει στην πρώτη θέση, εκεί που του αξίζει.
Έχοντας συνεργάτες του τον Μάϊκ Γαλάκο, τον Χάρη Γραμμό και τον Βέλιμιρ Ζάετς, ξεκίνησε την προετοιμασία, ενώ εκείνο το καλοκαίρι αποκτήθηκαν ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ο Αστέριος Γιώτσας, ο Δημήτρης Μάρκος και ο Γιάννης Θωμαΐδης.
Του ζήτησαν να γυρίσει
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού σε πολύ μεγάλο ποσοστό είχε αγαπήσει τον Όσιμ - Ο Όσιμ με τον Γ. Βαρδινογιάννη στον πάγκο. «Μόνον η φόρμα τού λείπει», είχε δηλώσει για τον πρώην εργοδότη του
Το τι κατάφερε ο Όσιμ στην Αυστρία είναι λίγο - πολύ γνωστό. Στο Γκρατς τον έχουν σαν θεό. Από την Ελλάδα έφυγε νύχτα, ως αποτυχημένος. Εκεί πήρε ένα... χωριό, του χάρισε τίτλους και το οδήγησε στην ελίτ της Ευρώπης. Στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Τον ζήτησαν και πάλι στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και, φυσικά, ο Παναθηναϊκός. Θέλει να έρθει γιατί αγαπάει τη χώρα μας. Με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη μιλάνε πού και πού στο τηλέφωνο. Όταν τον Μίκλαντ δεν τον ήξερε κανένας, ο καπετάνιος τηλεφώνησε στον Όσιμ:
Ίβιτσα να τον πάρω; Με κλειστά μάτια! Είναι ο καλύτερος αμυντικός χαφ της Ευρώπης.
Από τότε αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις τους, αλλά ο πρόεδρος έφυγε. Τα νέα παιδιά που ανέλαβαν τον ΠΑΟ συμπαθούν τον Ίβιτσα. Το καλοκαίρι τού είχαν κάνει κρούση. Αυτός απάντησε ότι δεσμεύεται με λόγο τιμής και παρέμεινε στο Γκρατς.
______________________________________________________________
Εν τω μεταξύ αυτή την περίοδο, μετά τους Κοσκωτά και Σαλιαρέλη που κατέληξαν στη φυλακή, η ομάδα του Δημοσίου περνάει στα χέρια ενός νεόκοπου τότε επιχειρηματία που μας προέκυψε από την Ανατολική Γερμανία και τη θητεία του, ως πράκτορα, στη Στάζι, τη διαβόητη ανατολικογερμανική μυστική υπηρεσία πληροφοριών, τον γνωστό με τα παρατσούκλια, “κασκαντέρ”, “ρόκο” ή “κρόκους” που έμελλε να διαφεντέψει την αθλητική, αλλά και την πολιτική ζωή του τόπου για τα επόμενα 17 χρόνια.
Η ελληνική κυβέρνηση του χάρισε όχι μόνο το σύλλογο του βοθρολίμανου, αλλά και τα χρέη των αρουραίων που ξεπερνούσαν τότε τα 2 δις δραχμές και ενώ το μετοχικό τους κεφάλαιο ήταν μόλις 400 εκ. δραχμές, φορτώνοντάς τα στις πλάτες του ελληνικού λαού. Περιττό βέβαια να τονίσουμε ότι μια δεκαετία περίπου αργότερα, του χάριζε και ένα ολοκαίνουργιο γήπεδο που φτιάχτηκε πάλι από το υστέρημα του ελληνικού λαού, ενώ παράλληλα εξόριζε μια για πάντα από το γήπεδο αυτό τον ιστορικό Εθνικό Πειραιώς, ο οποίος πλέον βολοδέρνει κάπου μεταξύ Γ΄ Εθνικής και ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων, μαζί με τον Ατρόμητο Πειραιώς, τα Άσπρα Χώματα και τον Ιωνικό Νικαίας.
Και αυτές τις ομορφιές εξακολουθούμε να τις ζούμε ακόμη και σήμερα, όπου ΠΑΟ και ΑΕΚ δεν έχουν ουσιαστικά δικά τους γήπεδα, καθώς η Πολιτεία αρνείται πεισματικά να τους βοηθήσει στην ανέγερση νέων, δικών τους γηπέδων.
Παράλληλα, ο νέος πρόεδρος των θρηνικών με την αρχοντοχωριάτικη νοοτροπία του ζητούσε από το κράτος να του χαρίσει τα χρέη που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενες διοικήσεις του σωματείου του, ενώ από την άλλη σκορπούσε εκατομμύρια για μεταγραφές. Μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα δηλαδή, που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας και είχε και την απαίτηση να πληρώσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι τους Μίρτσο, Βράμπλιτς, Ράντο, Γεκινί, Αγκίρε και άλλους παγκοσμίως άγνωστους παιχταράδες που έφερε στο βοθρολίμανο.
Ας επανέλθουμε όμως στην περίοδο 1992-93.
Το πρωτάθλημα ξεκινά από πλευράς τριφυλλιού με μέτριες επιδόσεις, αφού στις πρώτες αγωνιστικές ο απολογισμός είναι δύο νίκες (με ΟΦΗ 3-1 και Λάρισα 3-0 εντός), μία λευκή ισοπαλία με Πιερικό και μία ήττα στην Ξάνθη 2-0, εκτός.
Εν τω μεταξύ αρχίζουν και οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ και εκεί ο Παναθηναϊκός, ευνοηθείς από την κλήρωση, αντιμετωπίζει μία μέτρια ρουμανική ομάδα, την Ελεκτροπούτερε και επιτυγχάνει τη μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη ελληνικής ομάδας στα ευρωπαϊκά σαλόνια, κερδίζοντας τους μέτριους, είναι η αλήθεια, Ρουμάνους, με το εντυπωσιακό 6-0 μέσα στη Ρουμανία, με τον Βαζέχα να επιτυγχάνει χατ-τρικ πριν αντικατασταθεί στο 66΄, αν και θα μπορούσε να έχει πολύ μεγαλύτερη συγκομιδή τερμάτων, αν έμενε σε όλο τον αγώνα στο γήπεδο.
Η ρεβάνς αποτελεί τυπική διαδικασία (4-0), και ο Παναθηναϊκός περνάει στον επόμενο γύρο, όπου βρίσκει ξανά στο δρόμο του μιά παλιά γνώριμη, τη γηραιά κυρία του ιταλικού ποδοσφαίρου, από την οποία αποκλείεται με 0-1 στο Ολυμπιακό Στάδιο με γκολ του Ντέϊβιντ Πλατ.......
........ενώ στη ρεβάνς του Κομουνάλε φέρνει ισοπαλία 0-0, έχοντας μεγάλη ευκαιρία, που όμως μένει αναξιοποίητη, αφού τα δοκάρια σταμάτησαν δύο φορές τον Βαζέχα και τον νεαρό Καφφέ που μπήκε αλλαγή και έτσι η Γιουβέντους πέρασε στον επόμενο γύρο.
Το όνειρο της Ευρώπης για αυτή τη χρονιά τελείωσε σχετικά ...... γρήγορα για τον Παναθηναϊκό, όμως στην Ελλάδα το τριφύλλι, αν και δεν ξεκίνησε πολύ καλά, όπως προαναφέραμε, στη συνέχεια έκανε εντυπωσιακή πορεία και κατάφερε να μείνει στη διεκδίκηση του τίτλου μέχρι και την τελευταία αγωνιστική, ενώ κατέκτησε και το Κύπελλο Ελλάδος κερδίζοντας την ομάδα του Δημοσίου στον τελικό.
Ξανά λοιπόν στο πρωτάθλημα, όπου οι πράσινοι, μετά την ήττα στην Ξάνθη, επανέρχονται στις επιτυχίες, κερδίζοντας τον Ιωνικό (2-1) εκτός και την Καλαμαριά (3-0) εντός. Ακολουθεί ένα διάλειμμα με ισοπαλία (1-1) στην
Τούμπα απέναντι στον ΠΑΟΚ, συνεχίζει το σερί νικών, κόντρα στον Απόλλωνα (4-0) εντός έδρας και στην Κόρινθο (3-0), για να παραχωρήσει ισοπαλία στην ΑΕΚ (1-1) με γκολ του Μαυρίδη που ανταπέδωσε λίγο πριν τη λήξη με τον Αλεξανδρή η κούλα.
Στα επόμενα τρία παιχνίδια είχαμε απίστευτες διακυμάνσεις, αφού πρώτα ο Παναθηναϊκός χάνει στο Καυταντζόγλειο από τον Ηρακλή (3-2), με τον Ουζουνίδη να πετυχαίνει το πρώτο του γκολ με το τριφύλλι, ενώ στη συνέχεια σκορπίζει στους εννέα ανέμους τον Εδεσσαϊκό (9-1). Και ενώ όλοι αρχίζουν να ονειρεύονται νέες κατακτήσεις, έρχεται απρόσμενα η ήττα από τους ακατονόμαστους (1-0) με γκολ του Προτάσωφ, που βάζει φρένο στα όνειρα.
Η συνέχεια μέχρι τα μέσα του δεύτερου γύρου του πρωταθλήματος είναι σαρωτική. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αναφέρουμε στο σημείο αυτό, ότι κατέχει άλλο ένα ρεκόρ, που μέχρι σήμερα παραμένει ακατάρριπτο, από οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα και παραλίγο να το καταρρίψει ο ίδιος στη σαιζόν αυτή.
Την περίοδο 1964-65, όταν το τριφύλλι είχε κατακτήσει θριαμβευτικά τον τίτλο, με μόλις μία ήττα, από τον Εθνικό, όπως θα θυμούνται, όσοι έχουν διαβάσει τα προηγούμενα άρθρα, η ομάδα μας είχε πετύχει τον εκπληκτικό άθλο (πέρα από όλα τα άλλα), στο τελευταίο ματς του πρώτου γύρου (με τη Νίκη Βόλου) και σε όλα (15 τον αριθμό) τα παιχνίδια του δευτέρου γύρου, να δεχθεί μόλις δύο (2) τέρματα, ένα από την Καλαμαριά στη νίκη με 4-1 και ένα από τους διορισμένους, στην ισοπαλία 1-1, στο παλιό τηγάνι.
Το ρεκόρ επιτεύχθηκε, όταν πριν από το ματς με τη Νίκη Βόλου, στην ισοπαλία του Παναθηναϊκού στον Κορυδαλλό με την Προοδευτική, δέχθηκε τέρμα (το γκολ της ισοφάρισης από τον Καλή στο 78΄) και έκτοτε ο Τάκης Οικονομόπουλος κράτησε την εστία του απαραβίαστη επί 1088 αγωνιστικά λεπτά, αφού έκτοτε δεν δέχθηκε τέρμα σε ένδεκα (11) συνεχόμενους αγώνες πρωταθλήματος και είδε την εστία του να παραβιάζεται στο 12ο παιχνίδι και μάλιστα στο 86' της συνάντησης με την Καλαμαριά από τον Καραμυτηλιό. Αν είχε αποφύγει αυτό το τέρμα, όπως και εκείνο του Μποτίνου στην ισοπαλία με τους αρουραίους δύο αγωνιστικές αργότερα, το τριφύλλι θα έκανε ένα ανεπανάληπτο παγκόσμιο ρεκόρ, σε έναν ολόκληρο γύρο πρωταθλήματος και έναν αγώνα ακόμη, να μη δεί την εστία του να παραβιάζεται στο πρωτάθλημα ούτε μία φορά! Ας είναι.
Επανερχόμαστε στην περίοδο 1992-93, όπου μετά το παιχνίδι με τη γαυριέλα, το τριφύλλι κάνει εννέα (9) συνεχόμενες νίκες και μάλιστα χωρίς να δεχθεί πάλι ούτε ένα γκολ. Στο επόμενο, 10ο ματς, όμως, οι πράσινοι σκοντάφτουν στην Καλαμαριά (2-2) και έτσι το σερί διακόπτεται άδοξα. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Παναθηναϊκός με τερματοφύλακα τον Βάντσικ, κράτησε την εστία του απαραβίαστη για 907 αγωνιστικά λεπτά πρωταθλήματος, αφού από το γκολ του Προτάσοφ στο 23' της αναμέτρησης με τους απατεώνες, δέχθηκε ξανά τέρμα από τον Μπορμπόκη στην Καλαμαριά στο 30' εκείνης της συνάντησης και αφού δεν είχε δεχθεί γκολ στα προηγούμενα 9 παιχνίδια.
Το προηγούμενο ρεκόρ δεν καταρρίφθηκε, όμως η επίδοση αυτή της άμυνας του Παναθηναϊκού παραμένει μία από τις καλύτερες του πρωταθλήματος.
Μετά από τα παιχνίδια αυτά που κέρδισε ο Παναθηναϊκός χωρίς να δεχθεί γκολ (με Άρη 1-0, Αθηναϊκό 2-0, Δόξα 3-0, Παναχαϊκή 2-0, ΟΦΗ 1-0, Πιερικό 4-0, Λάρισα 3-0, Ξάνθη 2-0, Ιωνικό 3-0) και την ισοπαλία με την Καλαμαριά, ακολούθησαν ακόμη τρεις (3) νίκες χωρίς η εστία του τριφυλλιού να παραβιασθεί (με ΠΑΟΚ 5-0, Απόλλωνα Αθηνών 2-0 και Κόρινθο 4-0).
Όμως οι προσδοκίες των φίλων του τριφυλλιού για την κατάκτηση του τίτλου δεν επαληθεύτηκαν, αφού στα κρίσιμα τελευταία 8 παιχνίδια και ιδιαίτερα στα ντέρμπι με κούλα και ακατονόμαστους, ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε κατώτερος των δυνατοτήτων του, αφού τα έχασε και τα δύο με 3-1 και 3-2 αντίστοιχα, ενώ ένα μόνο από αυτά αν είχε κερδίσει, θα είχε ανακηρυχθεί πρωταθλητής Ελλάδος.
Ενδιάμεσα είχε φέρει και μια καταδικαστική λευκή ισοπαλία στην Έδεσσα με την τοπική ομάδα, ενώ στα υπόλοιπα 5 παιχνίδια είχε κερδίσει με χαρακτηριστική άνεση τον Ηρακλή (2-0), τον Άρη (5-0), με έναν σαρωτικό Κριστόφ Βαζέχα που έκανε καρέ στα γκολ, πετυχαίνοντας τα 4 από τα 5 της νίκης, τον Αθηναϊκό (2-0), τη Δόξα (5-1) και την Παναχαϊκή (3-1), σε ματς που έγινε στο Καραϊσκάκη με γηπεδούχους τους Πατρινούς.
Την ίδια εκείνη ημέρα και ώρα, τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος και ενώ η διαφορά από την κούλα ήταν μόλις ένας βαθμός, οι κιτρινόμαυροι αγωνίζονταν στην αλήστου μνήμης έδρα τους, στη Ν. Φιλαδέλφρια, όπου και βέβαια συντελέστηκε το έγκλημα. Έτσι, βγάζοντας τα απωθημένα τους όλα αυτά τα ανθρωπάκια που δηλώνουν με καμάρι ολυμπιακοί, ντροπιάζοντας για μία ακόμη φορά την ιστορία του συλλόγου τους, ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΚΑΘΙΣΟΥΝ ΣΑΝ ΚΟΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΕΚ, δηλώνοντάς το μάλιστα και με επίσημη ανακοίνωση που έβγαλε η διοίκησή τους μία εβδομάδα νωρίτερα.
Οι χαμερπείς τυφλοπόντικες διατυμπάνιζαν ότι δεν είχαν κανένα λόγο να “χτυπήσουν” το παιχνίδι, αφού οι ίδιοι είχαν ήδη τερματίσει στην τρίτη θέση και δεν είχαν κανένα όφελος να παίξουν δυνατά και να κοντράρουν την πρωταθλήτρια κούλα.
Το όργιο της αγωνιστικής ολοκληρώθηκε καθώς στο 5' του αγώνα της Ν. Φιλαδέλφειας, οι υπερήφανοι βοθρολιμανίσιοι με τον πειραιώτικο, μάγκικο τσαμπουκά έχαναν με 2-0 ! και φυσικά οι ερυθρόδερμοι πλησίασαν την αντίπαλη περιοχή μόνο για να χαιρετήσουν τον αντίπαλο τερματοφύλακα και έκαναν τριγωνάκια μεταξύ τους στο κέντρο του γηπέδου για να περάσει η ώρα.
Τελικά το ματς έληξε 3-1, υπέρ φυσικά της κούλας που ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια υπό τις επευφημίες ....... των ερυθροδέρμων πισωγλέντηδων που άνοιξαν τα σκέλια για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του το δικέφαλο όρνιο και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι από την παρωδία αυτή, που οδήγησε τον Παναθηναϊκό στη δεύτερη θέση. Οποία γελοιότης και διακωμώδηση του αθλήματος. Και έτσι ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα της περιόδου 1992-93, με την κούλα πρωταθλήτρια.
Η περίοδος αυτή θα αποτελεί αιώνιο όνειδος για τους αρουραίους που απέδειξαν με πανηγυρικό τρόπο ότι είναι σωματείο γειτονιάς με νοοτροπία ομαδίτσας που δεν σέβεται ούτε την ιστορία της ούτε τα ονόματα εκείνων που τη δημιούργησαν με όνειρα και ελπίδες για ευγενείς αγώνες εντός και εκτός γηπέδων.
Πού είσαι Γιώργο Ανδριανόπουλε να βγεις από τον τάφο σου και να δείς πού κατάντησαν αυτά τα ανθρωπάκια στα οποία άφησες την κληρονομιά σου, που τη βρώμισαν με τις αχαρακτήριστες ενέργειές τους και την κατήντησαν χλεύη όλης της αθλητικής Ελλάδος. Τέτοιοι τίτλοι να μας λείπουν.
Νωρίτερα όμως ο μεγάλος Παναθηναϊκός τιμώρησε τους απατεώνες του ελληνικού αθλητισμού, κατακτώντας πανάξια το Κύπελλο Ελλάδος, με τον Βαζέχα να τους καρφώνει δις (το ένα γκολ ακυρώθηκε κακώς ως οφ-σάϊντ) και με τη νίκη του αυτή στέφθηκε κυπελλούχος Ελλάδος, ενώ το ταμπλό έγραφε ΠΑΟ-ολυμπιλαγός 1-0.
Μ' αυτά και μ' αυτά γράφτηκε η ιστορία για την περίοδο 1992-93, ο Παναθηναϊκός πήρε το κύπελλο, κατατάχτηκε δεύτερος στο πρωτάθλημα, έναν βαθμό πίσω από την κούλα, αλλά είχε την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος (85-21).
Θα ήταν όμως παράλειψη αν δεν αναφέραμε τους ποδοσφαιριστές που αγωνίσθηκαν εκείνη την περίοδο με το τριφύλλι, καθώς και τους σκόρερ, με τον Βαζέχα να είναι δεύτερος για ένα γκολ, πίσω από τον Δημητριάδη, τον οποίο οι αρουραίες αδερφές άφησαν να τους βάλει και γκολ στην τελευταία αγωνιστική για να ανακηρυχθεί πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος!
Οι πράσινοι λεβέντες λοιπόν που φόρεσαν την ένδοξη φανέλλα με το τριφύλλι στο στήθος ήσαν εκείνη τη σαιζόν οι: Αμπαδιωτάκης, Βάντσικ, Νικοπολίδης, Αποστολάκης, Καλαντζής, Καλιντζάκης, Καραγεωργίου, Καπουράνης, Κουρμπανάς, Μαυρίδης, Ουζουνίδης, Αντωνίου, Γεωργακόπουλος, Γιώτσας, Καφφές, Μάρκος, Μαραγκός, Μπορέλι, Χριστοδούλου, Βαζέχα, Δώνης, Θωμαΐδης, Σαραβάκος, Φραντζέσκος.
Σκόρερ του τριφυλλιού στο πρωτάθλημα ήσαν οι: Βαζέχα 32, Φραντζέσκος 12, Δώνης 7, Μπορέλι 5, Χριστοδούλου-Αποστολάκης- Γ.Χ. Γεωργιάδης από 4, Μαραγκός-Αντωνίου από 3, Σαραβάκος-Μαυρίδης-Καπουράνης από 2, ενώ από 1 γκολ πέτυχαν οι Καλαντζής-Ουζουνίδης-Καλιντζάκης. Τέλος, δύο τέρματα υπέρ του τριφυλλιού σημείωσαν με αυτογκόλ αντίπαλοι ποδοσφαιριστές.
Υank 1971
