Γράφει ο Sorge
Η ζωή μπορεί να είναι πολλά πράγματα, σίγουρα όμως δεν είναι βαρετή. Ένας απλός αγώνας σε ένα Δεκεμβριανό βράδυ απέναντι σε μια ομάδα τσίρκο που θα έπρεπε να έχει διαδικαστικό χαρακτήρα, ξαφνικά φρόντισε να μας βάλει σε φιλοσοφικές αναζητήσεις και να θέσει ένα θεωρητικό ερώτημα με πολύ πρακτικές συνέπειες:
Μπορεί ο Παναθηναικός (τι όμορφη λέξη) να καταφέρει να νικήσει σε αγώνα Ευρωλίγκας δίχως ο Νικ Καλάθης να πατήσει έστω και για ένα λεπτό το παρκέ; Και αν ναι, πόσους αγώνες και σε τι συνθήκες;
Ο Νικ φέτος είναι η κινητήριος δύναμη αυτής της ομάδας. Διαβάζει την αντίπαλη άμυνα, στήνει τη συντριπτική πλειοψηφία των pick n roll με Gist, Θανασονκούμπο και ενίοτε Singleton, επιλέγει πότε η ομάδα θα χτυπήσει στο post (με Βουγιούκα), επιτρέπει στην άμυνα στα pick n rolls να μην μας ποστάρει το αντίπαλο 5αρι και αναλαμβάνει να κουράσει τον αντίπαλο γκαρντ με εξουθενωτική άμυνα πάνω στη μπάλα.
Δεν υπάρχει καμία απολύτως ομάδα στη φετινή Ευρωλίγκα, που να είναι τόσο πολύ βασισμένη σε ένα άτομο όσο ο φετινός Παναθηναικός... πάνω στο Νικ Καλάθη. Αλλά όπως είπε και ο Pascual, πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους προς την επιτυχία, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Φυσικά και τέτοιες στιγμές σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το πόσο καλά στελεχώθηκε η ομάδα το καλοκαίρι, φυσικά και τέτοιες στιγμές σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν θα πρέπει να γεμίσεις την ομάδα με πολλούς παίκτες λιγότερο ικανούς προς χάριν του βάθους και της ασφάλειας ή να δώσεις έμφαση στην ποιότητα, ριψοκινδυνεύοντας να έχεις κομβικούς τραυματισμούς. Αλλά ας δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα και ας αφήσουμε το αιώνιο δίλημμα “ποσότητα ή ποιότητα”.
Ας αρχίσουμε από το κατέβασμα της μπάλας. Ειλικρινά, δεδομένης της αρκετές φορές επιπολαιότητας που βγάζει ο Leka στο κατέβασμα της μπάλας (το ότι είναι κοντός τον διευκολύνει αλλά πρέπει να διαβάζει τις παγίδες νωρίτερα), πιστεύω πως ο Καταλανός είναι το πρώτο πράγμα που οφείλει να τους δουλέψει. Στο να κατεβαίνει η μπάλα γρήγορα και δίχως τον Καλάθη.
Προσωπικά από τους άλλους 2 γκαρντ, θεωρώ καλύτερο ball handler τον Παππά και τον έχουμε δει κι άλλες φορές να κάνει με επιτυχία τον point guard. Μετά, υπάρχουν οι Leka και Denmon αλλά επειδή κανείς από τους 2 δεν είναι τόσο καλός ball handler, θα πρέπει να μένει τουλάχιστον ένας παίκτης που να μπορεί να λειτουργήσει ως σκαλοπάτι, αν ο Ερυθρός ή η Μακάμπι μας χτυπήσουν αλύπητα σε αυτό το σημείο. Αυτό ίσως έχει επιπτώσεις στην ικανότητα μας να σκοράρουμε στο transition αλλά δεν γίνεται αλλιώς.
Επιθετικά, θα αναγκαστούμε να πάμε πολύ στην προσωπική φάση και στα σουτ μετά από σκριν. Οκ, θα στήσουμε κάποια pick n roll με το Lojeski ή και τους Rivers/Παππά αλλά δεν αρκεί. Θα πρέπει να παίξουμε iso (κυρίως με Rivers/Lojeski/Παππά) για να σκοράρουμε ενώ θα πρέπει να βρει και κάθετους διαδρόμους ο Leka.
Εδώ θέλω να κάνω ένα σχόλιο. Πεντάδες με Leka και Παππά δεν είναι τόσο λειτουργικές γιατί και οι 2 στοχεύουν στο κάθετο παιχνίδι. Αντιθέτως, ο Leka αποδίδει πολύ καλά όταν είναι στην ίδια 5αδα με τους Lojo ή/και Rivers. Εγώ προσωπικά θα ανέβαζα πολύ τον Singleton στο 5 για να εκμεταλλευθούμε τα γρήγορα πόδια του στην επίθεση ενώ και ο Ιαν θα πρέπει να σκληρύνει γιατί όταν δεν μπορείς να παίξεις πολύπλοκα συστήματα, το να χτυπήσεις κυνικά στο παιχνίδι με πλάτη στο ζωγραφιστό είναι μια λύση για 5-6 πόντους.
Ερωτηματικό παραμένει το αν θα παίξει ο Denmon ή όχι. Παρότι δείχνει ξένο σώμα (και λογικά έπεται αντικατάσταση), ο τραυματισμός του Νικ του δίνει 2η ευκαιρία από το πουθενά. Αν καταφέρει και παίξει 2 καλά παιχνίδια, μπορεί και να παραμείνει στην ομάδα. Θα ήθελα να τον δω να παίζει pick n roll, όπως προσπαθούσε στα φιλικά. Αν καταφέρει και εκμεταλλευθεί τις 2 αυτές ευκαιρίες, μπορεί να ξαναμπεί στο rotation από το πουθενά.
Τέλος, στην άμυνα θα έχουμε δράματα αν η αντίπαλη ομάδα μας χτυπήσει στο pick n roll και στοχεύσει το μικρό ύψος του Leka ή τον soft Lojeski. Μια πιθανή λύση θα ήταν να τους βάλεις να μαρκάρουν το σουτ και μετά να παίξεις με gabriel/θανασονκούμπο στη ρακέτα ώστε αν πάρουν το διάδρομο να καραδοκεί τάπα από παίκτη που θα κάνει τον τερματοφύλακα.
Φυσικά κάποιες παραμέτρους θα τις δει ο προπονητής και με βάση το πως παίζει ο αντίπαλος (κάτι που ξεχνάμε συχνά στην Ελλάδα είναι πως η έκβαση ενός αγώνα εξαρτάται και από το πως θα παίξουν οι άλλοι). Με τους Μακκαβαίους, αναμένω ένα παιχνίδι rodeo. Είναι πολύ καλή ομάδα, είναι δίπλα μας σε αρκετές στατιστικές κατηγορίες και ο προπονητής τους είναι σοβαρός άνθρωπος.
Παίζει σε πολύ υψηλό ρυθμό, δε βάζει βολές, δε βάζει τρίποντα και πάει αρκετά στην προσωπική φάση όσον αφορά την επίθεση. Άρα ίσως και να μας συμφέρει αν τους ακολουθήσουμε στο παιχνίδι τους αφού δεν θα μπορούμε να εκμεταλλευθούμε το …robot Νικ Καλάθης. Παίκτες να πάρουν πάνω τους επιθετικές προσπάθειες έχουμε (Lojeski, Singleton, Rivers, Παππάς και με προϋποθέσεις οι Leka/Βουγιούκας), επομένως γιατί να τους φοβηθούμε;
Οι γαύροι της Σερβίας πάλι είναι μια πιο δύσκολη ιστορία. Με το Νικ σε καλή κατάσταση πίστευα πως θα το παίρναμε το ματσάκι αλλά πλέον δεν τους ματσάρουμε καλά. Είναι σε καλή φόρμα (και πέρσι ανεβήκανε κοντά στις γιορτές) και παίζουν σε χαμηλό ρυθμό, αφήνοντας αφύλακτη τη ρακέτα (ο Νικ θα έκανε περαντζάδες). Αν προσθέσουμε και το γεγονός πως είναι μια ομάδα που ποντάρει πολύ σε δύναμη, ύψος και όγκο (και λιγότερο στην ταχύτητα), θα έλεγα πως μάλλον δε ματσάρουμε καλά μαζί τους δίχως το Νικ.
Κοντός ψαλμός αλληλούια. Θα δούμε τι έχει στο μυαλό του και ο Pascual με το Ρέθυμνο την Κυριακή (αξιέπαινη η πρωτοβουλία της ΚΑΕ αν και μας βλέπω σε λίγο να κάνουμε τέτοιους εράνους για την ΠΑΕ μπας και φάνε τα τρωκτικά που συν-διοικούσαν την ΠΑΕ μαζί με την Καραφλή Κατσαρίδα) και θα καταλάβουμε.
Για μένα αν έρθει έστω και μια νίκη θα είμαι ευχαριστημένος, τις 2 τις θεωρώ Χριστουγεννιάτικο θαύμα! Και ποιος ξέρει, αν χάσουμε και τους 2 αγώνες, ίσως τότε να γίνει ξεκάθαρο αυτό που φωνάζω από Οκτώβρη, πως η λειψανδρία στα guard είναι μεγάλο θέμα για την ομάδα, πολύ μεγαλύτερο από την έλλειψη πρωτοκλασάτου 5αριού (γιατί όπως δήλωνε και ο μεγάλος Σούλης το 2015-2016 για την ομάδα “γκαρντ θέλει ο ΠΑΟ, τους ψηλούς τους κρύβεις εύκολα, στην περιφέρεια όμως οι αδυναμίες βγάζουν μάτι” και φυσικά ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ).
ΥΓ1. Ρε ….καρντάσια στην Πόλη, απολύετε τον Περάσοβιτς και φέρνετε στη θέση του τον Αταμάν; ΤΟΝ ΑΤΑΜΑΝ; ΤΟΝ Α-Τ-Α-Μ-Α-Ν; ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΤΟΥΝ ΜΕ ΠΟΔΙΑ;
ΥΓ2. Τελικά ο Feldeine είναι καλός παίκτης όπως σας έλεγα εδώ μέσα πέρσι και σφαζόμασταν; Το πρόβλημα του Δομινικανού ουδέποτε ήταν το ταλέντο, το θέμα ήταν η ψυχολογία, θέλει χρόνο και χώρο. Μπορεί να μην ταιριάζει σε ομάδες τύπου ΠΑΟ, Ρεάλ κοκ όπου τα λεπτά και οι προσπάθειες είναι μετρημένες αλλά σίγουρα είναι καλύτερος του Erick Green. Επειδή κάτι ακούγεται από Πειραιά μεριά, ελπίζω να του κόψει και μετά από τη φετινή σεζόν (3 καλές χρονιές σε επίπεδο Ευρωλίγκας), να τσιμπήσει ένα βαρύ συμβόλαιο (ίσως το τελευταίο της καριέρας του) σε Ρωσία/Τουρκία/Ισπανία και να μην επιστρέψει για 500 000 στα κλαμπ της Αττικής.
ΥΓ3. Το ότι το ιατρικό επιτελείο του Θρύνου είναι ΓΤΠΚ το φωνάζαμε όλοι καιρό τώρα και οι γαύροι τρώγανε σανό. Στην περίπτωση του Αγραβάνη (περαστικά στον άρρωστο), να προστεθούν και οι παρόμοιες υποθέσεις ιατρικών…λαθών τύπου Μασιγιάουσκας, Λο, Βασιλόπουλου (ελπίζω μόνο ο Αγραβάνης να μην έχει την ίδια κατάληξή) καθώς και οι πολλαπλάσιοι τραυματισμοί που βγάζει συνέχεια η ομάδα τους σε σχέση με τον ανταγωνισμό (και τα ρίχνουν στη γκαντεμιά, στα ξόρκια, στις χαρτορίχτρες κοκ). Πάντως λίγο που άκουσα ΑΡΔ (Παντελή) πάλι αλλού τα ρίχνουν (στο…μηχάνημα). Βρωμόζωα, κανονικά πρέπει να πληρώνετε 10% παραπάνω κάθε συμβόλαιο και το ποσό να πηγαίνει σε ασφάλεια για κίνδυνο τραυματισμού.
Πηγή: http://doubleteam.gr/
