Γράφει ο Nik68
Διανύσαμε το 1/3 του Πρωταθλήματος και είναι αρκετό για να βγάλουμε συμπεράσματα για την ομάδα μας. Μια ομάδα με με όλη την έννοια της λέξης. Μια ομάδα που ξεπέρασε κάθε προσδοκία όχι μόνο του πιο αισιόδοξου οπαδού, αλλά και αυτού που τη δημιούργησε.Μια ομάδα που έχει τον απόλυτο πρωταγωνιστή.
Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Προπονητή Γιώργο Δώνη.
Μπορεί ο ίδιος να δήλωνε αισιόδοξος στο ξεκίνημα, αλλά πιστεύω ότι ούτε και αυτός θα περίμενε αυτή την τόσο γρήγορη εξέλιξη. Και δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα -που και αυτά είναι σημαντικά για μια ομάδα- ούτε οι αριθμοί, αλλά η εικόνα που βγάζει στο χορτάρι. Μια εικόνα άκρως ελκυστική για τον φίλαθλο.
Μια ομάδα που παίζει δημιουργικό κάθετο ποδόσφαιρο, με κατοχή μπάλας, με γρήγορη κυκλοφορία, με εναλλαγές θέσεων, με κίνηση στο χώρο, με συνδυασμούς, με επιθετικό πλουραλισμό.
Κατάφερε μια ομάδα που είχε ελάχιστες επιθετικές λύσεις να σκοράρει (καλύτερη επίθεση) με πληθώρα επιλογών στο γκολ. Κατά τη γνώμη μου ο Γιώργος Δώνης έχει το μεγαλύτερο προσόν στην προπονητική. Τη μεταδοτικότητα.
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι αυτά που σχεδιάζεις στο μυαλό σου, να καταφέρεις να τα περάσεις σε τόσους Ανθρώπους και να τα εκτελούν σωστά. Εδώ θα προσθέσω ότι και ο ίδιος ο Δώνης έχει αλλάξει πολύ από τον Δώνη που ήξερα. Πολύ πιο ήρεμος στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα παιχνίδια, στη διαχείριση προς τους ποδοσφαιριστές του, στις δηλώσεις του. Πέτυχε με κάποιους έμπειρους και μέσα στην ανασφάλεια ποδοσφαιριστές, και με άλλους τόσους νέους και χωρίς παραστάσεις. να κάνει ΟΜΑΔΑ!!!
Εύκολα σε αυτό το εγχείρημα θα μπορούσε να αποτύχει. Είτε να τους υπερφορτώσει με ευθύνες και να μην μπορέσουν να το διαχειριστούν, είτε να τους θέσει χαμηλούς και εφικτούς στόχους με έτοιμη την εύκολη δικαιολογία "είμαστε νέα ομάδα και έτσι όπως στήθηκε δεν πρέπει να έχουν απαιτήσεις από εμάς".
Κατάφερε ακόμα εκτός από ρίξει τους νέους στα βαθιά και να ανταποκριθούν στο βάρος του ονόματος ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ, να βελτιώσει και τους έμπειρους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κολοβέτσιος που είναι άλλος ποδοσφαιριστής.
Δείχνει ότι δεν είναι δογματικός σε συστήματα και πρόσωπα και δεν διστάζει να τα αλλάξει προκειμένου να βρει το καλύτερο. Εδώ να σημειώσω ότι δεν ασπάζομαι τη λογική ότι για να παίξω επιθετικά βάζω δυο φορ. Πιο επιθετικό Παναθηναϊκό από αυτόν του Σαββάτου δεν έχω δει και ας έπαιζε με τρία χαφ (Κουρμπέλης-Κάτσε-Δώνης).
Μια ομάδα παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο όταν έχει κατοχή, κίνηση από τις πίσω γραμμές, πίεση και κλεψίματα ψηλά, με τα μπακ και τα χαφ να πατάνε περιοχή. Το δεύτερο φορ είναι χρήσιμο όταν εξασφαλίσεις πρώτα αυτά, και το βάζεις να μεγαλώσεις την πίεση στην περιοχή αν δεν βρεις γκολ.
Με τον Απόλλωνα ο Παναθηναϊκός στην ουσία έπαιζε με 3 και 4 φορ ,αφού τόσους είχε σε θέση να εκτελέσουν. Θα μου πείτε με τον Απόλλωνα έπαιζε και με τη σειρά μου θα σας απαντήσω, με τον Απόλλωνα έπαιξαν στην έδρα τους και αυτοί με τα μεγάλα μπάτζετ και το μεγάλο βάθος πάγκου.
Τι έκαναν?? Γιατί δεν του έβαλαν 4-5 γκολ??
Διαβάζω συχνά από (αντικειμενικούς και ειδήμονες δημοσιογράφους) ότι ο Παναθηναϊκός είναι και τυχερός αφού με την πρώτη επίθεση σκοράρει. Λάθος. Το Σάββατο μέχρι να σκοράρει είχε 5 τελικές.
Είναι μεταφυσικό λένε που έχει βρει τόσα γκολ από τα μπακ. Και εδώ να κάνω και εγώ κάποια ερωτήματα:
Μήπως ο Ινσούα που καμπουριάζει και βάζει το κεφάλι κάτω και τρέχει, είναι ο Ρομπέρτο Κάρλος??
Μήπως ο Γιόχανσον που δεν έχει διασκελισμό είναι ο Μαικόν??
Μήπως είναι οι καλύτεροι μπακ που είχε ο Παναθηναϊκός στην ιστορία του??
Μήπως είναι οι καλύτεροι μπακ του Πρωταθλήματος??
Αν όλα τα μπακ στο Ελληνικό Πρωτάθλημα ήταν ελεύθερα θα ήταν οι πρώτες επιλογές??
Την απάντηση ας τη δώσουν οι Προπονητές των άλλων ομάδων, και ειδικά αυτών με τα μεγάλα μπάτζετ, γιατί τα δικά τους μπακ όταν ανεβαίνουν είναι ένα μέτρο από την πλάγια γραμμή. Γιατί αναγκάζονται είτε να βγάζουν σέντρες είτε να εκτελούν από τα 30 και 35 μέτρα, και γιατί αυτά του Παναθηναϊκού πατάνε περιοχή και βγαίνουν φάτσα με την εστία σχεδόν από τον κεντρικό άξονα. Έτσι θα τους λυθούν οι απορίες.
Με τα δικά μου μάτια το δίδυμο Κουρμπέλη-Κάτσε στα χαφ δένει αρμονικά και δεν υστερεί σε τίποτα από τα χαφ άλλων ομάδων. Και εδώ να κάνω μια αναφορά για τον Χρήστο Δώνη. Ανέκαθεν εμείς οι φίλαθλοι ψάχνουμε κάποιον που να φταίει για τα πάντα. Ας το σταματήσουμε επιτέλους.
Μπορεί ο Δώνης να μην έχει την ταχύτητα, τα μαρκαρίσματα, και να αναγκάστηκε να παίξει δεύτερο χαφ λόγω ανετοιμότητας των υπολοίπων, αλλά σε τριάδα για αυτόν τον Παναθηναϊκό είναι απαραίτητος. Είναι ο μόνος που κόβει κάθετα στο χώρο και πατάει περιοχή δημιουργώντας πλεόνασμα παικτών στην επίθεση.
Είναι θέμα χρόνου να βρει και το γκολ και ακόμα αν δεν το βρει είναι απαραίτητος να ανοίγει χώρους να εκτελέσουν οι υπόλοιποι. Κάθε ποδοσφαιριστής έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και όταν θα παίζει θα είναι γιατί το αξίζει. Το πιο ελπιδοφόρο όμως για μένα σε αυτή την ομάδα είναι η γρήγορη εξέλιξή της.
Το Ποδόσφαιρο που έπαιξε με τον Απόλλωνα με αυτό που έπαιξε στο πρώτο εντός με την τότε Λαμία που δεν είχαν μεγάλη διαφορά δυναμικότητας, έχει τεράστια διαφορά. Δεν έχει κάνει απλώς βήματα προόδου αλλά άλλα άλματα!!
Υ/Γ. Στον Παναθηναϊκό όμως εκτός από τα θετικά υπάρχει πάντα όμως και ο προβληματισμός. Και αυτός έχει να κάνει με τα Διοικητικά, αφού το διαφαινόμενο από καιρό ναυάγιο, μας αφήνει τον Αλαφούζο και τις περσινές πρακτικές του αμανάτι....
